Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΣΑΓΓΑΡΙΟ

Μετά την νικηφόρα κατάληψη της Σμύρνης απο τον Ελληνικό στρατό το γενικό επιτελείο με παρότρυνση του βασιλιά Κωνσταντίνου αποφάσισε την προέλαση του ελληνικού στρατού.
Αγνοώντας τις συμμαχικές συμβουλές που ήταν να οχυρωθεί ο ελληνικός στρατός στην Σμύρνη και έχοντας την βοήθεια του στόλου να προβεί σε αγώνα φθοράς ώστε να αναγκάσει τους Τούρκους να διαπραγματευτούν.
Ετσι στις 27 Ιουνίου 1921 άρχισε η προέλαση των ελληνικών δυνάμεων τα οποία κατέλαβαν την Κιουτάχεια και το Δορύλαιο και περνώντας απο την Αλμυρά Έρημο έφθασαν στον Σαγγάριο όπου και έφτιαξαν αμυντικά οχυρώματα.
Το πρωί της 8ης Ιουλίου οι ελληνικές δυνάμεις κατάκοπες απο τις συνεχείς μάχες χωρίς τα απαιτούμενα πολεμοφόδια καθώς το δημόσιο ταμείο ήταν άδειο αλλά και λόγω της τεράστιας απόστασης των γραμμών ανεφοδιασμού αναγκάστηκε να παρατάξει σε ένα μέτωπο 80 χλμ. 14 μεραρχίες πεζικού και δυο ιππικού.
Οι Τούρκοι απο την πλευρά τους σκοπεύοντας στην διάσπαση του ελληνικού κέντρου παρέταξαν μονο σε εκείνο το σημείο 8 μεραρχίες πεζικού και μεγάλο αριθμό πυροβολικού.
Η μάχη δεν άργησε να ξεσπάσει με του Τούρκους να επιτίθενται με μανία κατα κύματα αδιαφορώντας για τις απώλειες.Το ελληνικό κέντρο προσπαθούσε να κρατήσει με νύχια και δόντια την θέση του αναγκάζοντας ακόμα και τους βοηθητικούς,τους μηχανικούς αλλά και τους μεταγωγούς να μεταφερθούν στην πρώτη γραμμή.
Στις χαράδρες γυρω απο τον Σαγγάριο γινόντουσαν πλεον μάχες σώμα με σώμα καθώς οι Τούρκοι προσπαθούν να κερδίσουν έδαφος και οι Έλληνες φωνάζοντας "αέρα" προσπαθούν με τις λόγχες να απωθήσουν τον εχθρό.
Στα αριστερά της παράταξης στο Εσκι-Σεχήρ οι Τούρκοι αρχίζουν να υποχωρούν.Απο εκείνη την στιγμή μια ταξιαρχία ιππικού που βρισκόταν ανατολικά της πόλης επιτίθεται κατα μέτωπο και σταδιακά ολόκληρη η τουρκική παράταξη τρέπεται σε άτακτη φυγή.
Μια ανηλεής καταδίωξη θα αρχίσει που κράτησε πάνω απο τρείς ώρες και μετέτρεψε το πεδίο της μάχης σε εφιαλτική εικόνα καθώς τα άλογα πηδούσαν πάνω απο τα πτώματα.
Ο εχθρός καταδιωκόμενος συνεχίζει να υποχωρεί όλη την νύχτα.
Αυτή ήταν και η τελευταία αναλαμπή νίκης των ελληνικών όπλων στην Μικρά Ασία που οφείλεται μόνον στην ανδρεία και την αυτοθυσία του απλού Ελληνα στρατιώτη.
Παρ όλη την μεγαλειώδη νίκη ο ελληνικός στρατός αδυνατούσε να προχωρήσει λόγο κούρασης,ελλείψεων,ασθενειών αλλα και της εγκληματικής ενέργειας αντικατάστασης αξιωματικών που είχαν χύσει το αίμα τους και είχαν την απεριόριστη εμπιστοσύνη και θαυμασμό των στρατιωτών επειδή ηταν βενιζελικοί.Ετσι ο ελληνικός στρατός αναγκάστηκε σε παθητική άμυνα.
Μεγάλο επίσης σφάλμα ήταν η απόφαση του στρατηγού Χατζηανέστη και του πρωθυπουργού Γούναρη να αποδυναμώσουν το μέτωπο και να μεταφέρουν 8.000 άνδρες με σκοπό την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης.Κανεις δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ακόμα και σήμερα αν η πράξη αυτή ήταν στα πλαίσια της προδοσίας για την οποία και εκτελέστηκαν ή ανόητος ενθουσιασμός αφού γνώριζαν ή τουλάχιστον όφειλαν να γνωρίζουν και την κατάσταση στο μέτωπο αλλά και τις εχθρικές διαθέσεις των "συμμάχων" μας.
Αποτέλεσμα ήταν και να αποδυναμωθεί το μέτωπο στην Μικρά Ασία αλλά και η δύναμη που στάλθηκε αφού έφτασε εξω απο την Πόλη και πήρε θέσεις μάχης άκουσε τον Αγγλο στρατηγό Χάριγκτον να απειλεί ότι σε περίπτωση ελληνικής επίθεσης θα χρησιμοποιούσε βία.
Δεν έφτανε όμως μονο αυτό αλλά το ίδιο διεμήνυσαν και τα γαλλικά πλοία που βρίσκονταν στον Κεράτιο και έτσι η ενέργεια απέβη άκαρπη.
Στο μεταξύ στο Αφιόν-Καραχισάρ ο ελληνικός στρατός αποδυναμωμένος και εξασθενημένος δέχθηκε γενική αντεπίθεση στις 13 Αυγούστου 1922.Η ελληνική γραμμή διασπάστηκε στο Τουμλού-Μπουνάρ επιτρέποντας στους Τούρκους να μεταφέρουν στις ελληνικές γραμμές πλήθος στρατού και εφοδίων που λάμβαναν άφθονα απο τους "συμμάχους" μας και κυρίως τους Ιταλούς.
Αυτό ήταν και το τέλος με την ελληνική παράταξη να καταρρέει υπο μορφή ντόμινο.Οι ελληνικές δυνάμεις έκαναν ορισμένες ασχήμιες σε αυτή την περίπτωση αφου υποχωρώντας πυρπόλησαν σοδειές και μερικά χωριά.
Μεγάλα τμήματα του ελληνικού στρατού αιχμαλωτίσθηκαν ανάμεσα σε αυτούς και ο στρατηγός Νικόλαος Τρικούπης που είχε πρόσφατα αντικαστήσει τον Χατζηανέστη σε μια κίνηση ωστε να βρεί άλλοθι το παλάτι.
Οσοι διασώθηκαν πλημμύρισαν μαζί με τον άμαχο πληθυσμό την Σμύρνη και αλλόφρονες προσπαθούσαν να περάσουν στα νησιά για να σωθούν.Οι Τούρκοι μπήκαν στην Σμύρνη στις 8 Σεπτεμβρίου 1922 και ακολούθησαν τρομερές σφαγές και λεηλασίες.
Ανάμεσα στα θύματα και ο μητροπολίτης Χρυσόστομος ο οποίος αφου προσκάλεστηκε στο διοικητήριο απο τον Τούρκο νομάρχη με το πρόσχημα εξεύρεσης λύσης παραδόθηκε στον όχλο που αφού τον περιέφερε στους δρόμους της Σμύρνης μαζί με τους δημογέροντες τον ακρωτηρίασε.Οι νεκροί απο τις σφαγές είναι ανυπολόγιστες.
Η ειρωνεία είναι πως οι ξένες δυνάμεις που ήταν παρούσες αν ήθελαν θα μπορούσαν να ελέγξουν τον όχλο και να σώσουν τον άμαχο πληθυσμό αλλά παρακολουθούσαν αμέτοχες.
Ακόμα και στην προκυμαία που είχε στοιβαχτεί ο κόσμος για να σωθεί δεν γινόταν δεκτός πάνω στα ξένα πλοία.Τα αμερικανικά πλοία μόνο με μια βολή στον αέρα θα μπορούσαν να σταματήσουν την σφαγή αλλά δεν έκαναν τίποτα.Στα γαλλικά πλοία υπήρχαν ακόμα και μαρτυρίες ότι έκοβαν τα χέρια ανθρώπων που πεσμένοι στην θάλασσα προσπαθούσαν να πιαστούν απο αυτά.
Ο Γάλλος συγγραφέας Ντιτρώ αναφέρει "Χιλιάδες δυστυχισμένες υπάρξεις συγκεντρωμένες κατα μήκος της προκυμαίας ρίχτηκαν στην θάλασσα.Σε αρκετό μήκος εκατοντάδες πτώματα είχαν γεμίσει την θάλασσα ώστε να μπορεί κάποιος να βαδίσει πάνω σε αυτούς.Και αυτούς που επέπλεαν στην θάλασσα τους αποτελείωναν οι Τούρκοι με μαχαίρια και ξύλα....."

Πηγή
http://protesilaos.blogspot.com/ Διαβάστε περισσότερα...

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ:ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ

Γεννήθηκε στις Μουρνιές Χανίων το 1864.Το 1866 η οικογένεια του εξορίστηκε στα Κύθηρα επειδή ο πατέρας του Κυριάκος συμμετείχε στην κρητική επανάσταση.Απο εκεί κατέφυγαν στην Σύρο όπου ο Βενιζέλος διδάχθηκε και τα πρώτα του γράμματα.
Παρότι ο πατέρας του τον προόριζε για έμπορο εκείνος σπούδασε στην Νομική Αθηνών της οποίας και ανακηρύχτηκε διδάκτορας το 1886.Το 1887 επέστρεψε στα Χανιά και άρχισε να δικηγορεί ενω μπήκε και στον πολιτικό στίβο του νησιού.
Εκείνη την χρονιά θα εκδώσει και την εφημερίδα "Λευκα Ορη" και θα καταφέρει να εκλεγεί βουλευτής Κυδωνιών.Με τις τουρκικές επεμβάσεις η βουλή θα διαλυθεί.Θα πάρει μέρος στην επανάσταση του 1897 και μετα απο δική του πρόταση θα ιδρυθεί το επαναστατικό στρατόπεδο του Ακρωτηρίου.Στις 25 Αυγούστου 1897 στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας ο Βενιζέλος θα συντάξει ψήφισμα προς τις Μεγάλες Δυνάμεις ζητώντας την Ένωση της Κρήτης με την υπόλοιπη Ελλάδα.Τελικά αυτό που θα επιτευχθεί είναι να κηρυχτεί η Κρήτη αυτόνομη με ύπατο αρμοστή τον πρίγκιπα Γεώργιο Β' κατι που δεν χαροποίησε ιδιαίτερα τον Βενιζέλο αλλά αρκέστηκε να το δει ως ένα παραπάνω βήμα μέχρι την Ένωση
Στις 23 Μαρτίου 1905 ξέσπασε η επανάσταση του Θερίσου που ηγήθηκε ο Βενιζέλος κυρήσοντας την ένωση με την Ελλάδα.Αποτέλεσμα ήταν να επέμβουν οι Μεγάλες Δυνάμεις και να παραιτηθεί ο Γεώργιος Β'.Ο αντικαταστάτης του Αλέξανδρος Ζαίμης συνεργάστηκε στενά με το Βενιζέλο και στις 12 Οκτωβρίου 1908 η κρητική συνέλευση κήρυξε την ανεξαρτησία της Κρήτης και την Ενωση με την Ελλάδα.Αφορμή για την μεγαλύτερη ανάμειξη του στα πολιτικά στάθηκε το κίνημα στο Γουδί το 1909.Ενω ο ίδιος έλλειπε στην Ελβετία με υπόδειξη πολιτκών του φίλων εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών.Το 1910 επέστρεψε στην Ελλάδα και ίδρυσε το κόμμα των Φιλελευθέρων σχηματίζοντας για πρώτη φορά κυβέρνηση (15 Οκτωβρίου 1910).
Το 1912 γίνονται νέες εκλογές που ο Βενιζέλος θριαμβεύει και πανίσχυρος πλεον θα βάλει μπροστά το σχέδιο του για εκδίωξη των Τούρκων απο τα ευρωπαϊκά εδάφη.Με τον Βενιζέλο επικεφαλής η Ελλάδα κυριολεκτικά διπλασίασε το έδαφος της κατα τους Βαλκανικούς πολέμους.
Με το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου πολέμου άρχισαν να φαίνονται οι διαφωνίες του με το παλάτι και κυρίως για την στάση ουδετερότητας που ήθελε να κρατήσει ο Κωνσταντίνος ενω ο Βενιζέλος ζητούσε την ανάληψη δράσης στο πλευρό των Αγγλογάλλων της Ανταντ.
Αποτέλεσμα ήταν ο Βενιζέλος να οδηγηθεί σε παραίτηση και να αρνηθεί να συμμετάσχει στις εκλογές του 1915 γιατί θεώρησε και δικαιολογημένα ότι η διάλυση της βουλής απο τον βασιλιά ήταν αντισυνταγματική.
Στο μεταξύ την 1η Οκτωβρίου 1916 οι Αγγλογάλλοι αποβιβάζονται στην Θεσσαλονίκη και με την υποστήριξη τους δημιουργείται η " Επιτροπή Εθνικής Αμυνας" με ηγέτες τους Βενιζέλο,τον ναύαρχο Κουντουριώτη και τον στρατηγό Δαγκλή.
Με την εκθρόνιση του βασιλιά Κωνσταντίνου ο Βενιζέλος συμφιλιώθηκε με τον διάδοχο Αλέξανδρο και η Ελλάδα μπήκε στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ.Με την λήξη του ο Βενιζέλος υπογράφοντας την συνθήκη του Νειγύ και την συνθήκη των Σεβρών είχε πια δημιουργήσει την "Ελλάδα των δυο θαλασσών και των πέντε ηπείρων".
Καθώς όμως επέστρεφε απο το Παρίσι δέχτηκε απόπειρα δολοφονίας από δυο απότακτους βασιλικούς αξιωματικούς.Οι ψεύτικες υποσχέσεις της βασιλικής πλευράς και οι συκοφαντίες οδήγησαν τον Βενιζέλο στην εκλογική ήττα του 1920 με αποτέλεσμα μετα και την επάνοδο του Κωνσταντίνου να φύγει για το Παρίσι.
Μετά την μικρασιατική καταστροφή οι αξιωματικοί της Επαναστάσεως του 1922 του ανέθεσαν να διαπραγματευτεί με την Τουρκία.Εκείνος έχοντας ως "όπλο" την Στρατιά Εβρου που συγκροτήθηκε ύστερα απο υπόδειξη του υπέγραψε την συνθήκη της Λωζάνης.
Στις 4 Ιανουαρίου 1924 σχημάτισε νέα κυβέρνηση διαφώνησε όμως ξανά με τους βασιλικούς για το πολιτειακό πρόβλημα και έφυγε εκ νεου για το εξωτερικό.Επέστρεψε στην Αθήνα το 1928 για να εξασφαλίσει αυτή την φορά την νίκη στις εκλογές στις οποίες έλαβε εξωπραγματικά ποσοστά σχεδόν παμψηφία.Μια νεα δολοφονική απόπειρα έγινε εναντίον του το 1934 στην λεωφόρο Κηφισίας αλλά και αυτή απέτυχε.Μετά τα κινήματα του 1933 και του 1935 εγκατέλειψε πλεον οριστικά την Ελλάδα για να μεταβεί στο Παρίσι όπου και πέθανε στις 19 Μαρτίου 1936 απο εγκεφαλικό.Η σορός του μεταφέρθηκε στην πατρίδα και θάφτηκε με όλες τις τιμές στο Ακρωτήρι Κρήτης.

Πηγή
http://protesilaos.blogspot.com/ Διαβάστε περισσότερα...

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ:ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Γεννήθηκε στην Καρδίτσα το 1881.Με την αποφοίτηση του απο το Γυμνάσιο κατατάχθηκε ως εθελοντής στο στρατό,στο 5ο Σύνταγμα Πεζικού Τρικάλων.
Το 1905 πήρε μέρος στο Μακεδονικό Αγώνα συμμετέχοντας στα αντάρτικα σώματα.
Το 1910-12 φοίτησε στην σχολή Υπαξιωματικών της Κέρκυρας και με το βαθμό του ανθυπολοχαγού πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Αγώνες.Την εποχή αυτή ήταν που οι συναγωνιστές του του έδωσαν το προσωνύμιο "Μαύρος Καβαλάρης".Το 1914 πήρε μέρος στον Βορειοηπειρωτικό αγώνα.
Ενω το 1916 συμμετέχει στο "Κίνημα Εθνικής Αμυνας" στο πλευρό του Ελευθερίου Βενιζέλου και πολεμά στην Μακεδονία όπου και τραυματίζεται και προάγεται σε ταγματάρχη.
Το 1918 για την ηρωικότητα του στην μάχη του Σκρά θα προαχθεί σε αντισυνταγματάρχη.
Το 1919 πήρε μέρος στην εκστρατεία της Ουκρανίας με το 5/42 σύνταγμα Ευζώνων και προάγεται σε συνταγματάρχη για να ακολουθήσει μέσω Ρουμανίας η αποβίβαση του στην Σμύρνη.
Με την κατάρρευση του μετώπου ο Πλαστήρας όχι μονο έσωσε την τιμή του ελληνικού στρατού αλλά εφαρμόζοντας σωστές τακτικές και δίνοντας στρατηγικές μάχες έσωσε χιλιάδες στρατιώτες απο σίγουρη αιχμαλωσία αλλά και χιλιάδες πρόσφυγες απο την σφαγή για να πάρει αργότερα άλλο ένα προσωνύμιο απο τους πρόσφυγες αυτή την φορά,"ο άγιος της προσφυγιάς".
Ως στρατιωτικός αλλά και ως άνθρωπος ο Πλαστήρας ήταν οξυδερκής,δίκαιος και αγαπητός κερδίζοντας τον σεβασμό όλων.Γι αυτό όταν μαζί με τον Γονατά και τον αντιπλοίαρχο Φωκά έκαναν την επανάσταση αναγνωρίστηκε απο όλους ως ο φυσικός αρχηγός.
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1922 θα μπει στην Αθήνα υποχρεώνοντας τον βασιλιά Κωνσταντίνο να παραιτηθεί υπέρ του Γεωργίου του Β'.
Η παρουσία του ηρεμεί για λίγο τον εξαγριωμένο λαό που ζητά την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων της Μικρασιατικής καταστροφής.Θα ακολουθήσει η δίκη και η εκτέλεση των έξι για την οποία ο ίδιος διατηρούσε επιφυλάξεις.
Με την ταχύτατη ανασύνταξη της Στρατιάς Έβρου και με την απειλή ενός νέου Ελληνοτουρκικού πολέμου ενίσχυσε την διαπραγματευτική θέση του Βενιζέλου ώστε το 1923 να υπογραφεί η συνθήκη της Λωζάνης την οποία επικαλούμαστε σήμερα.
Κατα την διάρκεια της επαναστατικής κυβέρνησης ο Πλαστήρας έδωσε λύση στο προσφυγικό πρόβλημα με την στέγαση εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων.Ενώ με νόμο που ψήφισε διένειμε το μεγαλύτερο μέρος των τσιφλικιών στους ακτήμονες αγρότες.
Τον Ιανουάριο του 1924 θα παραδώσει την εξουσία και θα αποστρατευτεί με το βαθμό του αντιστράτηγου.
Στο διάστημα μέχρι το 1944 θα ζήσει σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης αλλά δεν παύει να ασχολείται με την Ελλάδα και να εκφράζει απόψεις αλλά και να συμμετέχει στο αποτυχημένο κίνημα του 1935 με αποτέλεσμα να καταδικασθεί σε θάνατο αν και δεν κατόρθωσε να φτάσει στην Ελλάδα.
Μετά τα Δεκεμβριανά ορίστηκε κυβέρνηση υπο τον ίδιο ως προσωπικότητα ευρείας αποδοχής.
Στην βραχύβια πρωθυπουργία του 3/1/1945-8/4/1945 προσπάθησε να αποτρέψει τον Εμφύλιο αλλα τα Βρετανικά συμφέροντα τον εξανάγκασαν σε παραίτηση κατηγορώντας τον ως φιλογερμανό για να ορίσουν αντιβασιλέα τον μητροπολίτη Δαμασκηνό και να ακολουθήσει ο εμφύλιος σπαραγμός.
Με την λήξη του εμφυλίου θα δημιουργήσει την ΕΠΕΚ και με το σύνθημα "Αλλαγή" που κυριάρχησε την δεκαετία του '80 θα σχηματίσει δυο κυβερνήσεις το 1950-52.Ασκώντας μετριοπαθή πολιτική προσπάθησε να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα που προέβλεπε εθνικοποιήσεις,αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας,διασφάλιση κοινωνικών παροχών,ψήφιση νέου Συντάγματος,δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες κ.λ.π.
Το Νοέμβριο του 1952 με κλονισμένη υγεία λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου θα χάσει τις εκλογές αφού απο την μια ο αμερικανικός παράγοντας στήριζε τον Συναγερμό ενω απο την άλλη η αριστερά τον εξομοίωνε με τον αντίπαλο του με το γνωστό " Τι Παπάγος τι Πλαστήρας".
Λιγους μήνες αργότερα στις 26/7/1953 ο στρατηγός θα αφήσει την τελευταία του πνοή σκορπώντας θλίψη στο Πανελλήνιο.Στην κηδεία του παραβρέθηκαν άνθρωποι απο όλα τα κοινωνικά στρώματα και όλα τα πολιτικά κόμματα πράγμα ασυνήθιστο για εκείνη την εποχή.

Πηγή
http://protesilaos.blogspot.com/ Διαβάστε περισσότερα...