Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Το βάζο του γλυκού, οι δυο κούπες και ο καφές ...

Όταν τα θέματα και οι υποθέσεις της καθημερινότητας της ζωής σας γίνουν τόσα πολλά που δεν επαρκεί ο χρόνος του 24ωρου για να τα χειριστείτε, να θυμηθείτε το βάζο του γλυκού, τις δυο κούπες και τον καφέ.

Σκέψεις για σκέψη




Πηγή
http://groups.google.com/group/anhsma/browse_thread/thread/d2dec17e533e8a1c

Διαβάστε περισσότερα...

"ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΝ" του Οδυσσέα Ελύτη από το Αξιον Εστί.

Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα
στις εκκλησίες και την ευλόγησαν. Λείψανα παλιών άστρων και γω-
νιές αραχνιασμένες τ’ ουρανού σαρώνοντας η καταιγίδα που θα γεν-
νήσει ο νους του ανθρώπου. Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα
πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρίξει. Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και
το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου.
Που πρώτα θα κρατήσει τις αχτίδες του, σημάδι ότι καιρός να λάβου-
νε τα όνειρα εκδίκηση. Και μετά θα μιλήσει, να πει: εξόριστε Ποιη-
τή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;
-Βλέπω τα έθνη, άλλοτες αλαζονικά, παραδομένα στη σφήκα και
στο ξινόχορτο.
-Βλέπω τα πελέκια στον αέρα σκίζοντας προτομές Αυτοκρατόρων
και Στρατηγών.
-Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας το κέρδος των
δικών τους πτωμάτων.
-Βλέπω την αλληλουχία των κρυφών νοημάτων.


Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα
στις εκκλησίες και την ευλόγησαν. Αλλά πριν, ιδού, θα γίνουν οι
ωραίοι που ναρκισσεύτηκαν στις τριόδους Φίλιπποι και Ροβέρτοι.
Θα φορέσουν ανάποδα το δαχτυλίδι τους, και με καρφί θα χτενίσουνε
το μαλλί τους, και με νεκροκεφαλές θα στολίσουνε το στήθος τους,
για να δελεάσουν τα γύναια. Και τα γύναια θα καταπλαγούν και θα
στέρξουν. Για να έβγει αληθινός ο λόγος, ότι σιμά η μέρα όπου το
κάλλος θα παραδοθεί στις μύγες της Αγοράς. Και θα αγαναχτήσει το
κορμί της πόρνης μην έχοντας άλλο τι να ζηλέψει. Και θα γίνει κα-
τήγορος η πόρνη σοφών και μεγιστάνων, το σπέρμα που υπηρέτησε
πιστά, σε μαρτυρία φέρνοντας. Και θα τινάξει πάνουθέ της την κατά-
ρα, κατά την Ανατολή το χέρι τεντώνοντας και φωνάζοντας: εξόρι-
στε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;
-Βλέπω τα χρώματα του Υμηττού στη βάση την ιερή του Νέου Α-
στικού μας Κώδικα.
-Βλέπω τη μικρή Μυρτώ, την πόρνη από τη Σίκινο, στημένη πέτρι-
νο άγαλμα στην πλατεία της Αγοράς με τις Κρήνες και τα ορθά
Λεοντάρια.
-Βλέπω τους έφηβους και βλέπω τα κορίτσια στην ετήσια Κλήρω-
ση των Ζευγαριών.
-Βλέπω ψηλά, μες στους αιθέρες, το Ερεχθείο των Πουλιών.

Λείψανα παλιών άστρων και γωνιές αραχνιασμένες τ’ ουρανού σαρώ-
νοντας η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου. Αλλά πριν,
ιδού, θα περάσουν γενεές το αλέτρι τους πάνω στη στέρφα γης. Και
κρυφά θα μετρήσουν την ανθρώπινη πραμάτεια τους οι Κυβερνήτες,
κηρύσσοντας πολέμους. Όπου θα χορτασθούνε ο Χωροφύλακας και ο
Στρατοδίκης. Αφήνοντας το χρυσάφι στους αφανείς, να εισπράξουν
αυτοί τον μιστό της ύβρης και του μαρτυρίου. Και μεγάλα πλοία θ’ ανε-
βάσουν σημαίες, εμβατήρια θα πάρουν τους δρόμους, οι εξώστες να ρά-
νουν με άνθη τον Νικητή. Που θα ζει στην οσμή των πτωμάτων. Και του
λάκκου σιμά του το στόμα, το σκοτάδι θ’ ανοίγει στα μέτρα του, κρά-
ζοντας: εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;
-Βλέπω τους Στρατοδίκες να καίνε σαν κεριά, στο μεγάλο τραπέζι
της Αναστάσεως.
-Βλέπω τους Χωροφυλάκους να προσφέρουν το αίμα τους, θυσία
στην καθαρότητα των ουρανών.
-Βλέπω τη διαρκή επανάσταση φυτών και λουλουδιών.
-Βλέπω τις κανονιοφόρους του Έρωτα.

Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρί-
ξει. Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από
την πίεση τη μεγάλη του ήλιου. Αλλά πριν, ιδού, θα στενάξουν οι
νέοι, και το αίμα τους αναίτια θα γεράσει. Κουρεμένοι κατάδικοι θα
χτυπήσουν την καραβάνα τους πάνω στα κάγκελα. Και θα αδειάσουν
όλα τα εργοστάσια, και μετά πάλι με την επίταξη θα γεμίσουν, για να
βγάλουνε όνειρα συντηρημένα σε κουτιά μυριάδες, και χιλιάδων λο-
γιών εμφιαλωμένη φύση. Και θα ‘ρθουνε χρόνια χλωμά και αδύναμα
μέσα στη γάζα. Και θα ‘χει καθένας τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας.
Και θα ‘ναι τα πράγματα μέσα του κιόλας ωραία ερείπια. Τότε, μην
έχοντας άλλη εξορία, που να θρηνήσει ο Ποιητής, την υγεία της κα-
ταιγίδας από τ’ ανοιχτά στήθη του αδειάζοντας, θα γυρίσει για να στα-
θεί στα ωραία μέσα ερείπια. Και τον πρώτο λόγο του ο στερνός των
ανθρώπων θα πει, ν’ αψηλώσουν τα χόρτα, η γυναίκα στο πλάι του σαν
αχτίδα του ήλιου να βγει. Και πάλι θα λατρέψει τη γυναίκα και θα την
πλαγιάσει πάνου στα χόρτα καθώς που ετάχθη. Και θα λάβουνε τα
όνειρα εκδίκηση, και θα σπείρουνε γενεές στους αιώνες των αιώνων!

Πηγή
http://diaelefsis.pblogs.gr/2010/09/profhtikon-toy-odyssea-elyth-apo-to-axion-esti.html

Διαβάστε περισσότερα...

ΑΥΤΑ ΤΑ ΞΕΡΑΤΕ;


Υπάρχει ένα ανοικτό και επικίνδυνο θησαυροφυλάκειο κάπως μακριά μας.Το θησαυροφυλάκειο που ονομάζεταο κόλπος του Μεξικού και αγγίζει Ανατολικά την χερσόνησο της Φλώριδας, κρύβει πάρα πολλά.

Πρώτα πρώτα το πιθάρι με τις Μινωικές παραστάσεις κοντά στις ακτές των Μπαχάμας. Μετά η ανακάλυψη του Γαλλοεβραίου Κουστώ μιας λίθινης πλάκας για την οποία έγραψε η αδέσμευτη εφημερίδα ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΣ της νήσου ΄Ανδρος των Μπαχάμας στο φύλλο της 24ης Αυγούστου 1966 ότι είναι γραμμένη από ΄Ελληνες του απωτέρου παρελθόντος (10.000 π.Χ.). Η εφημερίδα που έκανε αυτό το ατόπημα,τον επόμενο μήνα έκλεισε. Η πλάκα έγραφε: «παίρνουμε τα όπλα μας και τα μεταφέρουμε στην πατρίδα μας την ΄Ιλα-Τίκι. Αφήνουμε την χώρα σας, αλλά αν τολμήσουν οι νέοι κακοί ηγέτες σας να μας κηρύξουν τον πόλεμο, θα σας αφανίσουμε. Η βασίλισσά μας Ηθονόηση δεν σας θεωρεί Ατλάν όπως ισχυρίζονται οι νέοι αρχηγοί σας, υίοι του όφεως. Η βασίλισσά μας θυγατέρα της ουράνιας Ηθονόησης σας θεωρεί έναν αχάριστο λαό που δεν εδέχθη την φιλία της.».

Ποιο πρόσφατα ανακαλύφθηκε κάτι άλλο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, βρέθηκε σε υποβρύχιες έρευνες πάλι στην ίδια περίπου περιοχή Μπίμινι-΄Ανδρος μια σφαίρα 60 εκατοστών από κρύσταλλο χαλαζία. Η τελειότητα κοπής και λείανσης προβλημάτισε τους επιστήμονες. Δεν σταματάμε εδώ. Η σφαίρα βρέθηκε μέσα σε μια θήκη από χρυσό στην κορυφή μιάς βυθισμένης πυραμίδας με ακμή βάσης 37 μέτρων. Η πυραμίδα ήταν κατασκευασμένη από κάποια λεία και στιλπνή πέτρα που δεν είχε χάσει ούτε την στιλπνότητά της αλλά και κυρίως δεν ήταν καλυμμένη με υποθαλάσσια φυτά. Υπολογίσθηκε ότι ήταν βυθισμένη πριν 12.000 χρόνια περίπου, μισοχωμένη στην άμμο μαζί με άλλες μικρότερες και μεγαλύτερες. Στο κέντρο της σφαίρας, υπάρχει μια τέλεια πυραμίδα από γκριζωπό χαλαζία, και μέσα της υπάρχζουν άλλες δύο πυραμίδες η μια μέσα στην άλλη. Το πανεπιστήμιο της Φλώριδας την έχει εκθέσει σε κοινή θέα πέντε φορές(βιβλίο μυστική Αίγυπτος του Paul Branton).. Και ως εδώ όλα καλά. ΄Όμως το βάρος της είναι το μισό από ότι έπρεπε να είναι, προκαλεί μεταβολές στο βάρος μεταλλικών αντικειμένων που θα βρεθούν δίπλα της. ΄Όταν πλησιάζει άνθρωπος φορτίζεται από την ενέργειά του και εκπέμπει φως προς μια καθορισμένη κατεύθυνση, παράγοντας ένα περίεργο ιονικό άνεμο ο οποίος πολλαπλασιάζεται ανάλογα με τον αριθμό ατόμων που την πλησιάζουν. Τα φαινόμενα υπόκεινται σε αλλαγές μαζύ με την σκέψη των παρατηρητών. Πολλαπλασιάζει την ενέργεια και την σκέψη του ατόμου που προσεγγίζει. Η περίπτωση μελετάται ακόμα. Η προέλευσή της θεωρείται εξωγήινη λόγω της άγνωστης τεχνολογίας. ΤΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ ......ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ!!!!

Αστερίων

Πηγή
http://diaelefsis.pblogs.gr/2007/10/ayta-ta-xerate.html
Διαβάστε περισσότερα...

Σείριος πιθανή καταγωγή μας απο αυτόν...;

Από την απώτερη αρχαιότητα, ο άνθρωπος κοίταζε τον ουράνιο θόλο και προσπαθούσε να μετρήσει τα αστέρια. Σήμερα γνωρίζουμε ότι ο αριθμός των αστεριών είναι μεγάλος, αλλά όχι άπειρος, κι ένας παρατηρητής με οξύ μάτι μπορεί να μετρήσει το πολύ 25.000 άστρα, όταν οι ατμοσφαιρικές συνθήκες είναι καλές. Η απεραντοσύνη όμως του ουρανού, ακόμη και κάτω από το φως της σύγχρονης γνώσης, είναι δεδομένη και πάντα προκαλούσε κι εξακολουθεί να προκαλεί δέος σιον άνθρωπο. Γι' αυτό το λόγο άλλωστε, η γνώση των άστρων και των αστερισμών και η επίκληση τους με συγκεκριμένα ονόματα, δημιουργεί στον άνθρωπο ένα αίσθημα ασφάλειας και ικανοποίησης.

Πολλά από τα ονόματα των αστεριών που χρησιμοποιούμε ακόμη και σήμερα είναι ελληνικά। Και οι Έλληνες ήταν ίσως οι πρώτοι που έδωσαν ονόματα σε συστάδες αστεριων και δημιούργησαν καταλόγους αστέρων. Για αυτόν το λόγο μπορούμε να δηλώσουμε με βεβαιότητα πως η ιστορία της αστρονομίας άρχισε στην αρχαία Ελλάδα



Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι κατά τη μυθολογία, ο Έλληνας θεός Ερμής ήταν ο πρώτος που παρατήρησε την τάξη στα πράγματα του ουρανού και υπολόγισε τη διάταξη των άστρων και τα διαστήματα των εποχών. Η πρώτη σαφής αναφορά για την έστω και στοιχειώδη γνώση των ονομάτων κάποιων άστρων και αστερισμών προέρχεται από τον Όμηρο και συγκεκριμένα από τα επικά έργα του Ιλιάδα και Οδύσσεια, που γράφθηκαν τον 8ο π.Χ. αιώνα.

Στην Ιλιάδα, περιγράφοντας την ασπίδα του Αχιλλέα, ο Όμηρος κατονομάζει τις Πλειάδες, τις Υάδες, τον Ωρίωνα και τη Μεγάλη Άρκτο. Επίσης, παρομοιάζει την απαστράπτουσα περικεφαλαία και την ασπίδα του Διομήδη με το «φθινοπωρινό αστέρα», δηλαδή το Σείριο. Ο Σείριος, ως «κύων του Ωρίωνος» λόγω της θέσης του κοντά στον αστερισμό αυτό, χρησιμοποιείται και σε παρομοιώσεις που αφορούν τόν Αχιλλέα και τον Έκτορα.
Στην Οδύσσεια, υπάρχουν αναφορές σε όλους τους παραπάνω αστέρες και αστερισμούς, π.χ. τον Βοώτη. Επίσης, σε αυτό το έπος συναντάμε και μια σαφέστατη αναφορά στις τροπές του Ήλιου «τροπαί ηελιοιο». Από τις αναφορές λοιπόν του Ομήρου μπορούμε να συμπεράνουμε πως ήδη τον 8ο π.Χ. αιώνα, κάποιοι αστερισμοί, αλλά και κάποια ουράνια φαινόμενα ήταν γνωστά στους Έλληνες. Διάφοροι αστέρες είχαν κατονομαστεί και μάλιστα θεώρούνταν τόσο οικείοι, ώστε να χρησιμοποιηθούν σε παρομοιώσεις που αφορούσαν θεούς και ανθρώπους.
Ίσως οι πλανήτες να μην είχαν ακόμη διαφοροποιηθεί, μια και δεν υπάρχουν ενδείξεις για κάτι τέτοιο, ωστόσο θα πρέπει να τονίσουμε ότι δεν υπάρχουν και ενδείξεις που να υποδηλώνουν ότι κάτι τέτοιο δεν είχε συμβεί. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλές ενδείξεις ικανές να μας πείσουν όιι η συσχέτιση της κατάστασης του ουρανού και το πέρασμα του χρόνου στη γη ήταν ευρέως γνωστά, βάσει παρατηρήσεων.
Την ίδια εποχή με τον Όμηρο ή λίγο αργότερα, ο Ησίοδος, στο βιβλίο του Έργα και Ημέραι, αναφέρει πολλούς επίσης αστερισμούς, που ο γεωργός πρέπει να συμβουλευτεί για τις καθημερινές ασχολίες του. Για παράδειγμα, συνιστά να αρχίζει ο θερισμός όταν ανατέλλουν οι Πλειάδες και η σπορά όταν πλησιάζουν σιη δύση τούς. Ο Ησίοδος κάνει αναφορά σε όλους τους αστέρες και αστερισμούς που είχε κατονομάσει και ο Όμηρος, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στο Σείριο και στον Αρκτούρο. Στο Έργα και Ημέραι υπάρχουν επίσης τρεις αναφορές στα ηλιοστάσια. Μια φήμη μάλιστα λέει ότι ο Ησίοδος έγραψε κι ένα έργο αποκλειστικά για τους αστερισμούς, που όμως χάθηκε όπως και πολλά άλλα από τα έργα του.
Θα πρέπει να επισημάνουμε οτι Σείριος είναι το αστέρι που αναφέρεται σε όλες τις θρησκείες του κόσμου με τα ονόματα Σείριος, Σούρια, Σουρ, Σήειρ, Οσιρις κ.α. Από το Περού και το Μεξικό μέχρι την Αυστραλία και Ιαπωνία και από την Ισλανδία μέχρι την Ν. Αφρική, μια παράδοση ζει χιλιάδες χρόνια, παρά τις προσπάθειες εξαλείψεως της, για να θυμίζει στον άνθρωπο την σχέση του με το μακρινό αστέρι και πως οι θεοί-βασιλιάδες εποικιστές, έφεραν το σπέρμα της ζωής στον απόμακρο τούτο πλανήτη του γαλαξία μας.
θα γίνει προσπάθεια συσχετισμού της ζωής της γης με το μυστηριώδες αστέρι, όσο πιο πειστικά, με βάση τα στοιχεία από τις παραδόσεις των λαών της γης. Αυτοί οι λαοί παρά την τεράστια απόσταση του άστρου από την γη, ήτοι κατά τους αστρονόμους 8,8 έτη φωτός ή 83.255.040.000.000 χιλιόμετρα, γνωρίζουν παραδόξως πάρα πολλά γι' αυτό το άστρο, που αποτέλεσε αντικείμενο λατρείας των αρχαίων λαών.
Αφετηρία εκκινήσεως, των θεών που εποίκησαν την γη υπήρξε ο Σείριος χωρίς να αποκλείουμε και την συμμετοχή πιο μακρυνών άστρων. Αφετηρία των θεών Θεωρείται ο Σείριος και όχι κάποιο άλλο άστρο. Αυτό δικαιολογείται αφού σε παγκόσμια κλίμακα ο Σείριος αποτέλεσε αντικείμενο λατρείας, λατρεία που χρονολογείται ταυτόχρονα με την εμφάνιση του ανθρώπου πάνω στην γη. Παρά την τεράστια για τα ανθρώπινα δεδομένα απόσταση, ο Σείριος είναι ένα πολύ κοντινό άστρο για τα συμπαντικά δεδομένα και τους θεούς. Παρακάτω αναφέρονται τα ουράνια σώματα που αποτελούν το αστρικό σύστημα του Σείριου και πληροφορίες που τα αφορούν, σύμφωνα με τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα.


 (Σείριος Α΄) είναι ένα άστρο τεραστίων διαστάσεων, ήλιος-γίγαντας σε σχέση με τον ήλιο του ηλιακού μας συστήματος.Είναι ένα πολύ λαμπερό αστέρι. Έχει ακτίνα 1,5 φορά μεγαλύτερη από τον ήλιο, η μάζα του είναι 2,5 φορές μεγαλύτερη από την μάζα ίου ήλιου και 35,5 φορές φωτεινότερος από αυτόν. Έχει θερμοκρασία επιφανείας 11.200C τόση όση είναι σε χιλιόμετρα η απόσταση μεταξύ Πυραμίδων Χέοπος και Γιουκατάν Μεξικού, αλλά τόση είναι σε μέτρα ανά δευτερόλεπτο και η ταχύτητα διαφυγής των σωμάτων από την έλξη της γης.

 (Σείριος Β') Είναι βαρύ αστέρι, άσπρος νάνος, έχει χρώμα άσπρο και είναι αόρατος με γυμνό οφθαλμό. Ανακαλύφθηκε ΜΟΛΙΣ το 1862 με ισχυρό τηλεσκόπιο και τονίζω το έτος γιατί θα χρειαστεί πιο κάτω. Επί 50 χρόνια καλύπτεται από τον Σείριο "Α" και η ορατή περίοδος του είναι άλλα πενήντα (50) χρόνια. Είναι 65.000 φορές πυκνότερος από τον δικό μας ήλιο και έχει το 95% της μάζας αυτού ενώ είναι 10.000 φορές πιο σκοτεινός από τον Σείριο "Α".

 (Σείριος Γ') ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΑΣΤΡΟ Ο αστρονόμος Φόξ ισχυρίζεται ότι είδε τον Σείριο Γ" το 1920. Είναι τέσσερις φορές ελαφρύτερος από τον Σείριο "Α" και κινείται όπως ο Σείριος "Β". Έχει έναν δορυφόρο "Ε" που είναι ο πλανήτης του συστήματος που κατοικείται και από αυτόν ξεκίνησε ο εποικισμός της γης.
Ο πλανήτης αυτός επηρεάζεται καθ' ολοκληρία από τον Συνοδό. Τα πενήντα χρόνια της περιόδου του Συνοδού είναι διάχυτα στην Ελληνική παράδοση.

 H ύπαρξη του Σείριου ήταν γνωστή σε αρχαίους πολιτισμούς, ΠΡΙΝ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, όπως μαρτυρούν αρχαία κείμενα και αρχαίες παραστάσεις. Το «περίεργο» της όλης υπόθεσης, έγκειται στο οτι ο Σείριος Β΄ και ο Σείριος Γ΄ δεν φαίνονται με «γυμνό μάτι», γεγονός που προϋποθέτει την ύπαρξη φακού, τηλεσκοπίου ή κάποιου άλλου τεχνολογικού επιτεύγματος για να διαπιστωθεί η ύπαρξή τους, ή κάποια επαφή των αρχαίων προγόνων μας με εξωγήϊνους και -γιατί όχι;- την πιθανή καταγωγή τους απο αυτούς...

Το Ελληνικό γράμμα E υπήρχε στην μετώπη του ιερού του Απόλλωνα, θεού φωτός, στους Δελφούς και συνέδεε την θεϊκή επιλογή του χώρου με την φυλή που τον λάτρευε, την θεϊκή φυλή των Ελλήνων οι ρίζες της οποίας υπάρχουν στον ουρανό στο άστρο E του Σείριου.
Αν πάρουμε την τροχιά του αστερισμού Σείριου "Β" και την συνδέσουμε με τις τρεις οριακές θέσεις του με τον Σείριο "Α" το γίγαντα άστρο του συστήματος, τότε έχουμε την εικόνα του Ελληνικού γράμματος E. Οι τρεις θέσεις που επιλέχτηκαν είναι οριακές θέσεις, ανατολή-δύση-ζενίθ του Σείριου "Β", επειδή αποτελούν καθοριστικά σημεία της ορατής τροχιάς του γύρω από τον "Α" που διαρκεί 50 χρόνια.

Ο τελευταίος θεϊκός εποικισμός της γης έγινε από τον Δία το 25.000 πΧ και είχε αφετηρία το άστρο E του Σείριου που οι Ντόκον ονομάζουν «Αστρο της Δημιουργίας», τυχαίο; αδύνατον. Εάν δεν τους είχε δοθεί δεν υπήρχε ούτε μία πιθανότητα στις χίλιες να το γνώριζαν. Η αστρική αποστολή του Δία και η αστροπολιτεία του έπρεπε να δείχνουν το άστρο εκκίνησης τους και έπρεπε να είναι η κυρίαρχη εικόνα για λόγους ασφαλείας και αναγνώρισης.

 Οι ΗΠΑ έστειλαν στο φεγγάρι την αστερόεσσα, η ΕΟΚ την σημαία των 15 αστέρων όπου κάθε ένα δηλώνει και ένα κράτος. Το άστρο E του Σείριου είχε σαν έμβλημα του τα 8 ή 6 έψιλον που συμβάλλουν στο κέντρο του γίντα "Α". Έτσι δήλωναν την αφετηρία της αστρικής κοινωνίας του Σείριου.

Όταν η ΝΑSΑ το 1972 εκτόξευσε τον "Πάϊονηρ-10" για ταξίδι στο άπειρο και στον χρόνο, τοποθέτησε την παρακάτω πλακέτα με τα εξής στοιχεία:
- Σχηματική παράσταση δύο ατόμων υδρογόνου.
- Εικόνα ανδρός και γυναικός σε αδαμιαία περιβολή.
- Το ηλιακό σύστημα με τους πλανήτες του, την αφετηρία και πορεία του διαστημοπλοίου.
- Δέκα πέντε ακτίνες που ξεκινούν από το κέντρο, οι δεκα-τέσσαρες είνα μαρκαρισμένες.

Πηγή
http://www.diodos.gr/content/view/74/36/
Διαβάστε περισσότερα...

Διακοπές : Ταξιδιάρικο άλμπουμ

Υπέροχες εικόνες από τα ομορφότερα μέρη.
Ένα φωτογραφικό άλμπουμ με χιλιάδες αναμνήσεις.

Φωτογραφίες του κόσμου










Πηγή
http://sapfiros.blogspot.com/2010/09/blog-post_8691.html#more
Διαβάστε περισσότερα...

Ξεχάσαμε να περπατάμε ΟΡΘΙΟΙ και με ψηλά το κεφάλι! Σαν άνθρωποι δηλαδή!


Ξεχάσαμε να μιλάμε με τους φίλους μας...
Ξεχάσαμε να μιλάμε με τα παιδιά μας...
Ξεχάσαμε να σωπαίνουμε...
Ξεχάσαμε να αφηγούμαστε...
Ξεχάσαμε τι θα πει ελεύθερος χρόνος...
Ξεχάσαμε την αξία της κάθε στιγμής...
Ξεχάσαμε την μαγεία της κάθε ρωγμής...
Ξεχάσαμε να διαβάζουμε...
Ξεχάσαμε να γράφουμε...
Ξεχάσαμε να ακούμε...
Ξεχάσαμε να τραγουδάμε...
Ξεχάσαμε να αγαπάμε...
Ξεχάσαμε να συνεργαζόμαστε...
Ξεχάσαμε να δημιουργούμε...
Ξεχάσαμε να σταματάμε...
Ξεχάσαμε να ξαναρχίζουμε...
Ξεχάσαμε να κοιτάζουμε και να ΒΛΕΠΟΥΜΕ...

Ξεχάσαμε οτι δύο και δύο κάνουν τέσσερα...
Ξεχάσαμε οτι ένα κι ένα μπορεί να κάνει ΠΟΛΥ...
Ξεχάσαμε να θαυμάζουμε...
Ξεχάσαμε να σεβόμαστε...
Ξεχάσαμε να προσευχόμαστε...
Ξεχάσαμε να χαμογελάμε...
Ξεχάσαμε να γευόμαστε...
Ξεχάσαμε να ξεχωρίζουμε τα χρώματα...
Ξεχάσαμε να ξεχωρίζουμε τις νότες...
Ξεχάσαμε να χαρίζουμε...
Ξεχάσαμε να λέμε πικρές αλήθειες...
Ξεχάσαμε να λέμε γλυκά ψέματα...
Ξεχάσαμε να φεύγουμε...
Ξεχάσαμε να ερχόμαστε...
Ξεχάσαμε να ονειρευόμαστε...
Ξεχάσαμε πως είναι να ανασαίνεις καθαρό αέρα...
Ξεχάσαμε πως είναι να ανασαίνεις ελεύθερα...
Ξεχάσαμε να ζούμε...


Ομως, περισσότερο με πειράζει που ξεχάσαμε να περπατάμε ΟΡΘΙΟΙ και με ψηλά το κεφάλι! Σαν άνθρωποι δηλαδή!

Πηγή
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/09/blog-post_3526.html
Διαβάστε περισσότερα...

Χάπια φτιαγμένα από Έλληνες “φαρμακοποιούς” του 130 π.Χ.


Αμερικανοί αρχαιοβοτανολόγοι μπόρεσαν για πρώτη φορά να μελετήσουν και να αναλύσουν το περιεχόμενο χαπιών που έφτιαχναν οι γιατροί στην αρχαία Ελλάδα και τα οποία είχαν ανακαλυφθεί προ 20ετίας, σε ναυάγιο ελληνικού πλοίου στα ανοιχτά της Τοσκάνης.

Το πλοίο από ξύλο καρυδιάς, που ναυάγησε το 130 π.Χ., μετέφερε γυαλικά από τη Συρία και φάρμακα, τα περισσότερα από τα οποία δεν είχαν μουσκέψει καθόλου από το νερό. Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν το ναυάγιο το 1989, αλλά μόλις τώρα κατέστη δυνατό να ανακοινωθεί η μελέτη των φαρμακευτικών σκευασμάτων που περιείχε.

Σύμφωνα με τις αναλύσεις DNA κάθε χάπι ήταν ένα μείγμα από τουλάχιστον δέκα διαφορετικά εκχυλίσματα φυτών, όπως ο ιβίσκος και το σέλινο. "Για πρώτη φορά έχουμε, πια, φυσικά στοιχεία όσων περιέχονται στα γραπτά των αρχαίων Ελλήνων γιατρών Διοσκουρίδη και Γαληνού", δήλωσε ο Αλέν Τουγουέιντ του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτον, σύμφωνα με το New Scientist.

Η ανάλυση του DNA έγινε από τον Ρόμπερτ Φλάισερ του Εθνικού Ζωολογικού πάρκου του Σμιθσόνιαν, ο οποίος συνέκρινε τις γενετικές αλληλουχίες που βρήκε σε δύο χάπια, με τη γενετική βάση φυτών GenBank που έχουν τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ. Με τον τρόπο αυτό, μπόρεσε να εντοπίσει μέσα στα χάπια ίχνη από καρότο, ραπανάκι, σέλινο, άγριο κρεμμύδι, βαλανίδια, λάχανο, ήμερο τριφύλλι (αλφάλφα), αχίλλεια κ.α. Ακόμα εντόπισε ιβίσκο, που πιθανώς είχε εισαχθεί από την Ανατολική Ασία, την Ινδία ή την Αιθιοπία.

Σύμφωνα με τον Φλάισερ, τα περισσότερα από τα παραπάνω φυτά χρησιμοποιούνταν από τους αρχαίους για να θεραπεύουν τους αρρώστους. Η αχίλλεια π.χ. σταματούσε την αιμορραγία κάποιου τραύματος. Ο Πεδάνιος Διοσκουρίδης, ιατρός και βοτανολόγος (πρόδρομος των φαρμακοποιών), κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ., περιέγραφε στα κείμενά του το καρότο ως πανάκεια για πολλά προβλήματα υγείας, θεωρώντας, για παράδειγμα, ότι αν κανείς το έχει φάει προκαταβολικά, δεν τον βλάπτουν τα ερπετά, ενώ παράλληλα βοηθά στη σύλληψη παιδιού.

Η ανάλυση των αρχαίων παρασκευασμάτων-χαπιών, εκτός από τις νέες πληροφορίες, έχει δημιουργήσει και νέα μυστήρια για τους αρχαιοβοτανολόγους. Η μελέτη του DNA δείχνει ότι τα χάπια πιθανότατα περιείχαν και ηλίανθους, ένα φυτό που οι επιστήμονες ως τώρα πίστευαν ότι δεν υπήρχε στον "παλαιό κόσμο", πριν οι Ευρωπαίοι το ανακαλύψουν στην Αμερική. Αν το εύρημα επιβεβαιωθεί, οι βοτανολόγοι θα πρέπει να αναθεωρήσουν την παραδοσιακή ιστορία του φυτού και την παγκόσμια διασπορά του, όπως δήλωσε ο Τουγουέιντ, αν και παραμένει ακόμα η πιθανότητα η παρουσία ηλίανθου στα αρχαία χάπια να προέρχεται από πρόσφατη γενετική "μόλυνση".

Τα βότανα και τα φάρμακα που περιγράφουν στα κείμενά τους ο Γαληνός και ο Διοσκουρίδης, έχουν συχνά θεωρηθεί ως "κομπογιαννίτικα" και αναποτελεσματικά. Τώρα, οι αρχαιοβοτανολόγοι σκοπεύουν να λύσουν την επιστημονική διαμάχη γύρω από την θεραπευτική αξία των αρχαίων παρασκευασμάτων, μελετώντας κατά πόσο τα φυτικά εκχυλίσματα που βρέθηκαν στα χάπια, μπορούν να θεραπεύσουν ασθένειες.

Ο Τουγουέιντ θέλει να βρει τις ακριβείς μετρήσεις που έκαναν οι αρχαίοι έλληνες γιατροί για να παρασκευάσουν τα χάπια τους. "Ποιος ξέρει, αυτά τα αρχαία φάρμακα μπορεί να ανοίξουν νέους δρόμους στη φαρμακολογική έρευνα", σημείωσε.

Οι αναλύσεις της αμερικανικής ερευνητικής ομάδας παρουσιάστηκαν στο 4ο Διεθνές Συμπόσιο Βιομοριακής Αρχαιολογίας, που έγινε αυτή την εβδομάδα στην Κοπεγχάγη της Δανίας.

Πηγή
http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=201608
Διαβάστε περισσότερα...

Οι ταινίες της εβδομάδας 12 Σεπτεμβρίου 2010

THE KARATE KID

Οικογενειακή – αθλητική ταινία , συμπαραγωγής ΗΠΑ-Κίνας , που δεν υστερεί σε τίποτα από την παλαιότερη και πετυχημένη ταινία του 1984 KARATE KID. Στη θέση του αρχικού δίδυμου Ράλφ Μάτσιο - Πατ Μορίτα ( ο οποίος είχε προταθεί για Οσκαρ για την ερμηνεία του) , βρίσκονται οι Τζάκι Τσαν -Τζέιντεν Σμιθ σε σκηνοθεσία αυτή τη φορά του Χάραλντ Ζούαρτ

Υπόθεση

Ο 12χρονος Ντρε Πάρκερ (Τζέιντεν Σμιθ) θα μπορούσε να είναι το πιο δημοφιλές παιδί στο Ντιτρόιτ, όμως η καριέρα της μητέρας του (Ταράτζι Π. Χένσον) τους οδηγεί αναγκαστικά στην Κίνα. Στο νέο του σχολείο, ο Ντρε δυσκολεύεται να κάνει φίλους και όταν δημιουργείται μία αμοιβαία συμπάθεια με τη συμμαθήτριά του Μέι Γινγκ, οι πολιτισμικές διαφορές μοιάζουν να αποκλείουν τη φιλία τους. Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν ο «σκληρός» του σχολείου, Τσενγκ, βάζει τον Ντρε στο μάτι: στη χώρα του κουνγκ φου, πώς μπορεί να προστατευτεί ένα αγόρι που ξέρει μόνο λίγο καράτε. Στη μοναχική ζωή του Ντρε μπαίνει όμως ο Κύριος Χαν (Τσάκι Τσαν), που είναι αυθεντία στο κουνγκ φου και τον διδάσκει τα μυστικά της τέχνης του. Ο Ντρε θα μάθει ότι το κουνγκ φου είναι πάνω απ’ όλα ωριμότητα και ψυχραιμία, κι έτσι τελικά θα καταφέρει να αντιμετωπίσει τους αντιπάλους του σε ένα πρωτάθλημα που αποδεικνύεται ο αγώνας της ζωής του.



Ο σκηνοθέτης

Και στην πρώτη ταινία και σε αυτή το κεντρικό θέμα είναι η προσπάθεια ενός νεαρού αγοριού να ενταχθεί σε ένα νέο περιβάλλον και η ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσει με ένα δάσκαλό του. Όπως λέει ο σκηνοθέτης Χάραλντ Ζούαρτ το νέο έργο δεν αποτελεί remake της πρωτότυπης ταινίας. Αγγίζει το ίδιο ακριβώς θέμα αλλά έχει τη δική του υπόσταση. «Όταν καταπιάνεσαι με ένα τέτοιο υλικό, πρέπει οπωσδήποτε να δείξεις σεβασμό προς το πρωτότυπο έργο αλλά ταυτόχρονα να βρεις τρόπο ώστε να το διευρύνεις και να το φέρεις στο σήμερα».Και συμπληρώνει : «Κατά βάθος δεν αναφέρεται στο καράτε, όσο στην ανάγκη ενός νεαρού αγοριού να βρει ένα μέντορα και κατ’ επέκταση έναν πατέρα».

Η παραγωγή και τα γυρίσματα

Η ταινία γυρίστηκε στην Κίνα κι αυτό με τη σειρά του καθόρισε την πολεμική τέχνη που διέπει το έργο: Το κουνγκ φου. «Για να επιβιώσει ο Ντρε στην Κίνα, πρέπει να μάθει κουνγκ φου. Ο λόγος που η ταινία ονομάζεται ‘The Karate Kid’ είναι γιατί στην αρχή το αγόρι πιστεύει ότι μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του με το λίγο καράτε που ξέρει» εξηγεί ο παραγωγός Κεν Στόβιτς.


Όπως στην ταινία, έτσι και στην πραγματικότητα ο μικρός Τζέιντεν Σμιθ χρειάστηκε να κάνει μαθήματα κουνγκ φου. Δάσκαλός του ήταν ο στενός συνεργάτης του Τσάκι Τσαν, Γου Γκανγκ. «Ο Τζέιντεν είναι πολύ ταλαντούχος και εργάζεται σκληρά. Ήταν χαρά μου να τον προπονώ» λέει ο Γκανγκ για το νεαρό πρωταγωνιστή. Ο Σμιθ είδε επίσης πολλές από τις ταινίες του Τσάκι Τσαν για να εξοικειωθεί περισσότερο με το κουνγκ φου. Ο Χάραλντ Ζούαρτ δηλώνει εντυπωσιασμένος από το μικρό Σμιθ. «Ο Τζέιντεν είναι χαριτωμένος, χαρισματικός, αλλά και καταπληκτικός ηθοποιός. Αφοσιώθηκε πλήρως σε όλες τις πλευρές του ρόλου του. Όχι μόνο στο να μάθει κουνγκ φου αλλά και στο να αποδώσει το συναισθηματικό ταξίδι ενός αγοριού που γίνεται άντρας».


Η σύγχρονη μεταφορά του έργου προϋπέθετε ένα περιβάλλον που θα παρουσίαζε όσο το δυνατόν περισσότερα εμπόδια για το μικρό Ντρε, και η συμμετοχή του Τσάκι Τσαν μοιραία οδήγησε την παραγωγή στην Κίνα. «Ξέραμε ότι δε θα ήταν εύκολο, όμως το περιβάλλον ενίσχυσε το θέμα της ταινίας» λέει ο γνωστός ηθοποιός Γουίλ Σμιθ, πατέρας του Τζέιντεν, που συμμετείχε στην ταινία ως παραγωγός. «Όταν βλέπεις τον Τζέιντεν και τον Τσάκι να προπονούνται πάνω στο Σινικό Τείχος, καταλαβαίνεις ότι δε θα μπορούσες να πετύχεις το ίδιο αποτέλεσμα κινηματογραφώντας στο Λος Άντζελες».

Επειδή πολλές από τις τοποθεσίες που επιβάλλονταν για το γύρισμα ήταν δυσπρόσιτες, οι παραγωγοί συνεργάστηκαν με την China Film Group, την πιο σημαντική κρατική εταιρεία παραγωγής που τους εξασφάλισε τους κατάλληλους χώρους. «Ακόμη και για το πιο σύντομο πλάνο μπορεί να χρειάστηκαν μήνες προετοιμασίας» λέει ο σκηνοθέτης. «Είναι η πρώτη ταινία μετά το φιλμ ‘Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας’, 20 χρόνια πριν, που πήρε άδεια για γυρίσματα μέσα στην Απαγορευμένη Πόλη. Βέβαια έπρεπε να τα κάνουμε όλα πολύ βιαστικά γιατί είχαμε μόνο δύο ώρες στη διάθεσή μας για τη συγκεκριμένη σκηνή. Ευτυχώς είχαμε μια πολύ ευέλικτη ομάδα παραγωγής».

Στο Σινικό Τείχος: Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Πίνκετ Σμιθ, μητέρα του Τζέιντεν και επίσης παραγωγός στην ταινία, «η σκηνή όπου ο Κύριος Χαν προπονεί τον Ντρε πάνω στο Σινικό Τείχος είναι κάτι αντίστοιχο με την προετοιμασία στο φιλμ ‘Ρόκυ’». Όμως στο Σινικό Τείχος δεν επιτρέπεται κανενός είδους όχημα, οπότε τα μέλη της παραγωγής έπρεπε να ανεβάσουν τον εξοπλισμό με τα χέρια. Για τα γυρίσματα επιλέχθηκε το τμήμα του Τείχους που βρίσκεται στην περιοχή Μουτιανγιού, περίπου 70 χιλιόμετρα έξω από το Πεκίνο.


ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ –PREDATORS

Αμερικάνικη ταινία , επιστημονικής φαντασίας σε σκηνοθεσία Νίμροντ Αντάλ
με τους Ντάνι Τρέχο, Άντριεν Μπρόντι(βραβευμένος με Όσκαρ), Τόφερ Γκρέις, Λόρενς Φίσμπερν, Άλις Μπράγκα, Ντέρεκ Μέαρς.

Υπόθεση


Μία ομάδα επίλεκτων μαχητών βρίσκονται ι σε έναν εξωγήινο πλανήτη. Όλα τα μέλη της ομάδας είναι δολοφόνοι – μισθοφόροι, κατάδικοι, μέλη της Γιακούζα , εκτός από έναν ατιμασμένο γιατρό. Οι άμθρωποι-"κυνηγοί" θα πρέπει να επιβιώσουν στον γεμάτο κινδύνους πλανήτη, ενώ μια νέα γενιά εξωγήινων κυνηγών, βρίσκεται στα ίχνη τους με στόχο να τους εξολοθρεύσει.

Η παραγωγή

Ο «Κυνηγός» , αγαπημένη ταινία του 1987 , με τους Καρλ Γουέδερς και Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ έφερε στο προσκήνιο διαχρονικούς και δημοφιλείς ήρωες , όπως τον εξωγήϊνο πολεμιστή, που είχε τη δυνατότητα να είναι αόρατος και προκαλούσε καταστροφές στη ζούγκλα.

Με στόχο να φρεσκάρει τον κόσμο του "Κυνηγού" το 1994, ο Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, ένας νέος κινηματογραφιστής που είχε κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το φιλμ "El Mariachi", ανέλαβε να γράψει ένα σενάριο με θέμα τον αγαπητό "Κυνηγό". "Αρχικά ανέλαβα χρέη μόνο σεναριογράφου", εξηγεί ο Ροντρίγκεζ. "Αναζητούσαν μια φρέσκια προσέγγιση του υπάρχοντος υλικού, έτσι άρπαξα την ευκαιρία. Ήμουν μεγάλος φαν του "Κυνηγού".


"Το σενάριο που έγραψε ο Ροντρίγκεζ το 1994 είχε την τοποθεσία της δράσης, αρκετή πλοκή (για το πώς προήλθαν οι Κυνηγοί) και τις βασικές ιδέες για το ποιοι είναι οι χαρακτήρες", σχολιάζει η παραγωγός της νέας ταινίας, Ελίζαμπεθ Άβελαν. "Ο Ρόμπερτ δεν σκέφτηκε ποτέ ξανά κάτι γι' αυτό. Τον πλήρωσαν για το σενάριο που έγραψε τότε και αυτό ήταν όλο. Εξαιτίας της λίστας των projects μας, δεν υπήρχε η χρονική στιγμή για να σκηνοθετήσει ο Ροντρίγκεζ μια τέτοια ταινία. Ωστόσο την ίδια στιγμή μπορώ να τον φανταστώ να θέλει έντονα να δει στην οθόνη αυτούς τους χαρακτήρες που σχεδίασε στο χαρτί."

Αυτό το αρχικό σενάριο , που έμεινε στα συρτάρια , έγινε τελικά το 2009, η βάση για την νέα ταινία "Οι Κυνηγοί". Η παραγωγός της ταινίας Ελίζαμπεθ Άβελαν θυμάται: "Ξαφνικά, ο Ρόμπερτ λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από το στούντιο, που του λένε 'Βρήκαμε το σενάριο που είχες γράψει και νομίζουμε ότι είναι σπουδαίο, θες να κάνεις αυτή την ταινία;?».

"Όταν μου προτάθηκε αυτό το project, ήταν συναρπαστικό το ότι μετά από τόσες ταινίες της σειράς "Ο Κυνηγός", υπήρχε ακόμη αρκετό φρέσκο υλικό", σχολιάζει ο Ροντρίγκεζ. "Η ιδέα με τη νέα ταινία δεν είναι να φαίνεται ως η 5η ή 6η ταινία της σειράς, αλλά ως η πρώτη».
Ο Ροντρίγκεζ σκέφτηκε αρκετούς αρκετούς για τη σκηνοθεσία των "Κυνηγών", ώσπου η πλάστιγγα έγειρε υπέρ του Νίμροντ Αντάλ, του οποίου η πρώτη ταινία "Kontroll" τον είχε ενθουσιάσει. "Αυτό που μου άρεσε στην ταινία του ήταν η επινοητικότητά του, όσα κατάφερε να κάνει με το περιορισμένο budget του. Από την πρώτη σκηνή της ταινίας, λες "ok, αυτός είναι σκηνοθέτης". Ξέρει πώς να δουλέψει με τους ηθοποιούς."

Ο Αντάλ πάλι ήταν μεγάλος φαν του πρωτότυπου "Κυνηγού". ""Ο Κυνηγός" για μένα είναι η παιδική μου ηλικία", εξηγεί. "Ήμουν τρελός φαν. Θυμάμαι να βλέπω την ταινία στην πρεμιέρα της στο Γουέστγουντ της Καλιφόρνια μαζί με συμμαθητές μου."




ONDINE –ΟΝΤΙΝ

Συμπαραγωγή Ιρλανδίας –ΗΠΑ , η ταινία (δραματική) γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στην Ιρλανδία , σε ένα από τα ομορφότερα μέρη, την περιοχή Castletownbere σε σκηνοθεσία Νιλ Τζόρνταν με τους Κόλιν Φάρελ, Αλίσια Μπαχλέντα, Άλισον Μπάρι, Στίβεν Ρία, Τόνι Κάραν.
Τη μουσική επένδυση της ταινίας έχει ο Κγιάρταν Σβέινσον των Sigur Ros (Vanilla Sky, The Life Aquatic with Steve Zissou, Breaking and Entering).


Υπόθεση

Πρόκειται για ιστορία αγάπης και ελπίδας , ανάμεσα σε δύο ανθρώπους με διαφορετικό παρελθόν.Ο Σίρακους (Κόλιν Φάρελ) είναι ένας τοπικός ψαράς και η ζωή του αλλάζει όταν σώζει μια όμορφη και μυστηριώδη γυναίκα μέσα από την θάλασσα. Η κόρη του Άνι, πιστεύει ότι η Οντίν (Αλίσια Μπαχλέντα) είναι ένα μαγικό πλάσμα της θάλασσας που θα φέρει την ευτυχία στη ζωή τους. Η Άνι έχει περάσει δύσκολα στη ζωή της, ο πατέρας της χώρισε την αλκοολική μητέρα της ενώ η ίδια έχει νεφρική ανεπάρκεια και αναγκάζεται να χρησιμοποιεί και αναπηρικό καροτσάκι. Αγαπάει όμως πάρα πολύ τον πατέρα της και όταν γνωρίζει την Οντίν παύει να αισθάνεται μοναξιά. Εκείνος δεν πιστεύει στα παραμύθια αλλά διαπιστώνει ότι η τύχη τους έχει αρχίσει να αλλάζει και αναρωτιέται τι συμβαίνει. Όταν θα ερωτευτεί την Οντίν, το μυστηριώδες παρελθόν της γυναίκας θα βγει στην επιφάνεια και η ευτυχία της οικογένειας θα απειληθεί.

Ο μύθος

Ondine ή Undine ονομάζεται η νύμφη της θάλασσας. Ο μύθος λέει ότι αυτές οι νεράιδες χάνουν την αθανασία τους και αποκτούν ψυχή μόνο όταν παντρευτούν έναν θνητό άντρα και του χαρίσουν ένα παιδί. Σύμφωνα μάλιστα με έναν γερμανικό μύθο, η Οντίν καταράστηκε τον άπιστο άντρα της να σταματήσει να αναπνέει όταν αποκοιμηθεί. Αυτοί οι μύθοι έγιναν γνωστοί μέσω της λογοτεχνίας, της ζωγραφικής, της μουσικής, της όπερας και του μπαλέτου.

Η παραγωγή


Η αβεβαιότητα που υπήρχε πέρυσι στο Χόλιγουντ λόγω της απεργίας των σεναριογράφων οδήγησε τον Νιλ Τζόρνταν να γυρίσει μια ταινία με δικό του σενάριο στην Ιρλανδία. «Είχα αυτή την ιδέα για μια ιστορία με έναν ψαρά που βρίσκει μια γυναίκα στα δίχτυα του. Δεν ήξερα που θα κατέληγε αλλά αποφάσισα να γράψω το σενάριο. Η πρώτη εικόνα που είχα ήταν ένα κορμί παγιδευμένο στα δίχτυα που έμοιαζε με νεκρό αλλά τελικά ήταν ζωντανό. Υπήρχε κάτι σε αυτή την ιστορία που έδειχνε ότι πρόκειται για ένα παραμύθι αλλά παράλληλα και για μια σκληρή πραγματικότητα. Απλά άφησα τις εικόνες και τις ιδέες να καταλήξουν», λέει ο Τζόρνταν .
Το καλοκαίρι του 2008 όταν έγιναν τα γυρίσματα, οι βροχές και ο αέρας δυσκόλεψαν πάρα πολύ την παραγωγή. Ιδιαίτερα δυσκολεύτηκε η Αλίσια Μπαχλέντα (Οντίν) που έπρεπε να κάνει κάποιες λήψεις κάτω από το παγωμένο νερό φορώντας ένα πλεχτό φόρεμα και έχοντας αληθινά μεγάλα ψάρια γύρω της. Φυσικά για την σκηνή που η Οντίν πιάνεται στα δίχτυα του Σίρακους χρησιμοποιήθηκε μια πεπειραμένη κολυμβήτρια και δύτρια.

Η Πολωνή ηθοποιός Αλίσια Μπαχλέντα κλήθηκε να ενσαρκώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο καθώς ο Νιλ Τζόρνταν ήθελε ένα μη αναγνωρίσιμο πρόσωπο. «Έψαχνα για ένα άγνωστο πρόσωπο σε πολωνικές, ρουμάνικες και ρώσικες ταινίες μέχρι που είδα την ταινία Trade που ήταν γυρισμένη στο Μεξικό. Ταίριαζε απόλυτα στο ρόλο και αποδείχτηκε και καλή ηθοποιός», είπε ο Τζόρνταν.
Ο Κόλιν Φάρελ διαβάζοντας το σενάριο του Νιλ Τζόρνταν δέχτηκε αμέσως να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο: «Μου άρεσε πάρα πολύ το Ondine, είναι μια πολύ όμορφη ιστορία, ένα μαγικό κομμάτι», τόνισε ο Φάρελ που υιοθέτησε την τοπική διάλεκτο για να είναι πιο πειστικός ως ψαράς.




ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ-GOING THE DISTANCE

Αισθηματική κομεντί , αμερικανικής παραγωγής σε σκηνοθεσία Νανέτ Μπέρνστιν(η πρώτη της προσπάθεια σε ταινίας καθώς σκηνοθετεί ντοκιμαντέρ)με τους Ντριου Μπάριμορ, Τζάστιν Λονγκ, Κριστίνα Άπλγκεϊτ, Ρόι Λίβινγκστον, Τσάρλι Ντέι

Υπόθεση

Κεντρικό θέμα της ταινίας ο ξαφνικός έρωτας που προκύπτει και μάλιστα εξ αποστάσεως . Θα αντέξει? Και πόσο ?

Το χιούμορ και η ευφυϊα της Έριν (Ντρου Μπάριμορ) , γοητεύουν τον Γκάρετ (Τζάστιν Λονγκ) , που έχει χωρίσει πρόσφατα. Οι δυό τους γνωρίζονται στη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών και διασκεδάζουν με μπύρα κουβεντούλα , που καταλήγει αρχικά σε μία εφήμερη σχέση . Η χημεία τους πυροδοτεί όμως μια παθιασμένη καλοκαιρινή περιπέτεια, που κανένας από τους δύο δεν φαίνεται να περιμένει συνέχεια μετά τις διακοπές. Η Έριν επιστρέφει στο Σαν Φρανσίσκο και ο Γκάρετ στη Νέα Υόρκη. Εξι ενδομάδες μετά όμως το ειδύλιο ,έστω και από απόσταση δεν φαίνεται να τελειώνει . Και οι δύο είναι «κολλημένοι» στο κινητό τους και αανταλλάσουν μηνύματα , τηλέφωνα και ερωτικά υπονοούμενα. Ισως έχουν βρεί τη μεγάλη αγάπη και προσπαθούν να τη ζήζουν παρά τους φίλους και τους συγγενείς που δε βλέπουν με καλό μάτι τη σχέση τους…

Η παραγωγή

"Δεδομένου ότι προέρχομαι από τον χώρο των ντοκιμαντέρ, όπου καταγράφω την πραγματική ζωή, ήθελα να σκηνοθετήσω μια ταινία που να μοιάζει όσο το δυνατόν πιο αληθινή – οι πρωταγωνιστές βρίζουν κανονικά, λένε αυτό που σκέφτονται," λέει η σκηνοθέτιδα Νανέτ Μπερνστάιν. "Είναι μια πολύ δροσερή ιστορία και όλες οι τοποθεσίες που επιλέξαμε για τα γυρίσματα αποπνέουν φυσικότητα. Το υλικό μού άρεσε από την πρώτη στιγμή και αισθάνθηκα ότι θα ήταν πολλοί αυτοί που θα ταυτίζονταν με την ιστορία."

Το σενάριο ανέλαβε ο Τζοφ ΛαΤουλίπ – στην πρώτη του κινηματογραφική απόπειρα – ο οποίος δεν χρειάστηκε να βασανιστεί πολύ για να βρει την έμπνευση. "Η βασική ιδέα της ιστορίας προέκυψε – όσο κι αν σοκάρει πολλούς – ένα βράδυ πίνοντας ποτό," εξηγεί. Είχε βγει ένα βράδυ με τον Ντέιβ Νουστάντερ (εκτέλεση παραγωγής) και πάνω στη συζήτηση ο τελευταίος ανέφερε ότι μόλις είχε βγει από μία σχέση εξ αποστάσεως. "Ο Ντέιβ μου διηγήθηκε αρκετά από αυτά που είχε ζήσει στη σχέση αυτή. Συνειδητοποιήσαμε λοιπόν και οι δύο ότι το συγκεκριμένο θέμα δεν είχε ξαναγίνει ταινία, και ειδικότερα κομεντί. Είδαμε ότι γενικά σαν θέμα είχε πολλές αστείες όψεις, ενώ παράλληλα αποτελούσε πρόσφορο έδαφος και για πιο έντονα φορτισμένα συναισθήματα. Γιατί μην ξεχνάμε ότι η ζωή πολλές φορές φτάνει στα άκρα."

Η πρωταγωνίστρια Ντριου Μπάριμορ σχολιάζει: "μου άρεσε πολύ η συγκεκριμένη ιστορία γιατί είχε πολύ χιούμορ, ήταν σέξι και πολύ ρομαντική. Σκεφτόμουν συνέχεια τους δύο πρωταγωνιστές και πραγματικά με στεναχωρούσε που δεν κατάφερναν να λύσουν τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν. Κάθε ιστορία που πραγματεύεται το πόσο περίπλοκη μπορεί να είναι μία σχέση, με κωμικό και σύγχρονο τρόπο κεντρίζει αφάνταστα το ενδιαφέρον μου."

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο συμπρωταγωνιστής της, ο Λονγκ: "Παλιότερα διάβαζα συνέχεια ρομαντικές κομεντί," "αλλά αυτή την ξεχώρισα, υπό την έννοια ότι ήταν πολύ ωμή, ρεαλιστική και ταυτόχρονα αστεία. Τα έλεγε έξω από τα δόντια."

Ο παραγωγός Γκάρετ Γκραντ , σημειώνει ότι η ιστορία είναι ιδιαίτερα επίκαιρη στις μέρες μας:"Η οικονομική κρίση έχει κάνει δύσκολα τα πράγματα για τον κόσμο. Ειδικά για τους νέους ανθρώπους που δεν έχουν καταξιωθεί ακόμα επαγγελματικά, είναι ακόμα πιο δύσκολο μιας και δεν έχουν και πολλές επιλογές. Δεν έχουν την πολυτέλεια να εργάζονται όποτε θέλουν, ούτε έχουν αρκετά χρήματα για να κάνουν ταξίδια-αστραπή για να δουν το άλλο τους μισό».




WINX CLUB: ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ - WINX CLUB: THE SECRET OF THE LOST KINGDOM

Ιταλικής παραγωγής , ταινία κινουμένων σχεδίων- επιστημονικής φαντασίας (που θα προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά ) σε σκηνοθεσία Ιγκνίσιο Στράφι

Υπόθεση

Πριν από 16 χρόνια, οι πιο ισχυροί μάγοι της Μαγικής Διάστασης πολέμησαν με αυτοθυσία ενάντια στο απόλυτο κακό. Πλέον, η μοίρα του βασιλείου βρίσκεται στα χέρια ενός νεαρού κοριτσιού: της Μπλουμ, της νεράιδας της φλόγας του Δράκου. Συνοδεία, όπως πάντα, των φίλων της από το Winx Club, η Μπλουμ πρέπει να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη πρόκληση: Να διεισδύσει στα άδυτα της σκοτεινής διάστασης και να αντιμετωπίσει το απόλυτο κακό προκειμένου να επαναφέρει τους γονείς της στη ζωή και να αποκαλύψει το μυστήριο που καλύπτει την καταγωγή της. Θα καταφέρουν η Μπλουμ, η Φλόρα, η Στέλλα, η Αϊσα, η Μούσα και η Τέκνα να νικήσουν τα πιο τρομακτικά πλάσματα και να ξαναβρούν τον τελευταίο βασιλιά του Ντόμινο; Θα καταφέρει άραγε η Μπλουμ να σώσει το χαμένο βασίλειο και να γίνει επιτέλους η Πριγκίπισσα του Ντόμινο; Η μοίρα της Μαγικής Διάστασης θα εξαρτηθεί από την έκβαση αυτής της αναμέτρησης.


ΟΙ ΗΡΩΕΣ - Οι μαγικές WINX

Μπλούμ – Η νεράϊδα της φωτιάς
Στέλλα – Η νεράϊδα του ήλιου και της σελήνης
Μούσα - Η νεράϊδα της μουσικής
Φλώρα - Η νεράϊδα των λουλουδιών
Τέκνα - Η νεράϊδα της τεχνολογίας
Αϊσα – Η νεράϊδα των υγρών




Η ΗΔΟΝΗ -LE PLAISIR

Γαλλική δραματική κομεντί , ασπρόμαυρη ταινία , επανέκδοση της ταινίας του 1952 σε σκηνοθεσία Μαξ Οφίλς με τους Κλοντ Ντοφέν, Γκαμπί Μορλέ, Μαντίν Ρενό, Γκινέ Λεκλερκ, Μίλα Παρελί, Πιερ Μπρασέρ, Ζαν Γκαμπέν, Ζαν Σερβέ, Σιμόν Σιμόν

Υπόθεση

Ένας ηλικιωμένος άντρας που προσπαθεί μάταια να κρύψει την ηλικία του πίσω από μια μάσκα, οι χαρούμενες πόρνες ενός βιεννέζικου οίκου ανοχής που αποφασίζουν να εγκαταλείψουν για λίγο την πόλη, ο παθιασμένος δεσμός ανάμεσα σε μια γυναίκα και έναν άντρα.. Τρεις ιστορίες του Γκι Ντε Μωπασάν τοποθετούνται στην υπηρεσία ενός ευρύτερου στοχασμού που επιχειρεί ο Οφίλς επάνω στην περίπλοκη όσο και εφήμερη φύση της ανθρώπινης αναζήτησης για την ευτυχία και το εκάστοτε τίμημά της.

Η πρώτη ιστορία του Le Plaisir είναι “Η Μάσκα”. Μια πολύ σύντομη ιστορία για έναν παράξενο άνδρα που πηγαίνει σε έναν χορό φορώντας μάσκα. Χορεύει τρελά για μερικά λεπτά και έπειτα καταρρέει. Ένας γιατρός του βγάζει τη μάσκα κι αποκαλύπτεται το πρόσωπο ενός πολύ γέρου άνδρα. Ο γιατρός πηγαίνει τον άνδρα στο σπίτι του και η σύζυγός του του εξομολογείται πως ο άνδρας της ήταν μια ζωή γυναικάς και δεν μπορεί να ζήσει με την ιδέα πως έχει γεράσει. Η γυναίκα παραδέχεται πόση χαρά την κατέκλυσε όταν άρχισαν να ασπρίζουν τα μαλλιά του. Ο γιατρός επιστρέφει στο πάρτυ κάπως σοφότερος.

Η δεύτερη ιστορία καταλαμβάνει τον κύριο όγκο της ταινίας και διαρκεί περίπου 70'. Είναι “Ο Οίκος Τελιέ”. Η κάμερα του Ophuls εξετάζει από πάνω ως κάτω το εξωτερικό του σπιτιού, συστήνοντάς μας όλους τους χαρακτήρες, χωρίς καθόλου κατ και χωρίς να μπει μέσα. Πρόκειται για έναν οίκο ανοχής, όπου όλοι οι άνδρες της πόλης πηγαίνουν για να περάσουν καλά. Ένα Σάββατο βράδυ και χωρίς προειδοποίηση το μαγαζί κλείνει και οι άνδρες, που δεν έχουν τι να κάνουν , το ρίχνουν στον καυγά. Στο μεταξύ οι κυρίες έχουν πάει στο βάπτισμα της ανιψιάς της μαντάμ, όπου βιώνουν μια λυτρωτική επιστροφή στην αγνότητα κι επιστρέφουν στην πόλη, όπου με χαρά τις περιμένουν οι αρσενικοί πελάτες τους.

H τρίτη ιστορία είναι πολύ σύντομη, “Το Μοντέλο”, με την εκπληκτική Simone Simon ως το μοντέλο ενός καλλιτέχνη που κάνει σχέση μαζί του. Ο ζωγράφος είναι ένας τυπικός γυναικάς κι έχει αφήσει πολλά μοντέλα. Αυτή η περίπτωση όμως, είναι διαφορετική. Η κοπέλα πέφτει από το παράθυρο και μένει ανάπηρη, πράγμα που ωθεί τον ζωγράφο να την παντρευτεί. Στην τελευταία σκηνή της ταινίας βλέπουμε τον καλλιτέχνη να την πηγαίνει βόλτα με το καροτσάκι στην παραλία και δυο παρατηρητές να σχολιάζουν και να απορούν γιατί δεν φαίνεται ευτυχισμένος παρόλη τη φήμη, τον πλούτο και τον γάμο του.

Και οι τρεις ιστορίες αναφέρονται στον χρόνο. “Η Μάσκα” αναφέρεται στο τέλος της ζωής, “Το Μοντέλο” στην αρχή του τέλους της ζωής, καθώς, μολονότι το ζευγάρι είναι νέο, η ζωή τους έχει ήδη τελειώσει. Και “Ο Οίκος Τελιέ” δείχνει πώς η αναμονή μιας μέρας μπορεί να κάνει την ηδονή ακόμα πιο συναρπαστική.



Μαξ Όφιλς

Ο Μαξ Οφίλς γεννήθηκε (το πραγματικό του όνομα ήταν Μαξιμίλιαν Οπενχάιμερ) στη Γερμανία, αλλά από την αρχή της καριέρας του στο θέατρο και τον κινηματογράφο χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Οφίλς.
Το πρώτο του βήμα στον κόσμο του θεάματος έγινε με ρόλο θεατρικού ηθοποιού, το 1919 – πέντε χρόνια αργότερα αναλάμβανε θεατρικές παραγωγές και σύντομα πήρε τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή στο Burgtheater της Βιέννης, υπογράφοντας το ανέβασμα τουλάχιστον 200 έργων.

Προβλέποντας την άνοδο των Ναζί στην εξουσία, ο Εβραίος Οφίλς μετοίκισε το 1933 στη Γαλλία και το 1938 πήρε τη γαλλική υπηκοότητα. Μετά την υποταγή και της Γαλλίας στη Γερμανία, ο σκηνοθέτης διέσχισε την Ελβετία και την Ιταλία για να καταλήξει, το 1941, στην Αμερική, μετανάστης, ασφαλής, αλλά σε απόλυτη δημιουργική αδράνεια. Ο άνθρωπος που τον στήριξε και τον εισήγαγε στις ταινίες του Χόλυγουντ, δεν ήταν άλλος από τον μεγάλο του θαυμαστή, τον σκηνοθέτη Πρέστον Στάρτζες. Για μια δεκαετία, περίπου, ο Μαξ Οφίλς δούλεψε στην Αμερική, κέρδισε την εκτίμηση της κριτικής, το σεβασμό των συνεργατών του και τη λατρεία του κοινού. Επέστρεψε στην Ευρώπη το 1950. Πέθανε στο Αμβούργο, αλλά ο τάφος του βρίσκεται στο Νεκροταφείο Pere Lachaise στο Παρίσι. Είχε σκηνοθετήσει είκοσι πέντε ταινίες, υπήρξε φεμινιστής για την εποχή του και κατατάσσεται στους μεγάλους δημιουργούς.

Μεταξύ των θαυμαστών του συγκαταλέγονται ο Μάρτιν Σκορσέζε, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, ο Τοντ Χέινς, αλλά και ο Πέδρο Αλμοδόβαρ.




Η ΕΛΕΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΤΗΣ -ELENA ET LES HOMMES

Αισθηματική κομεντί , ιταλογαλλικής παραγωγής , επανεκδοση κόπιας του 1956 σε σκηνοθεσία Ζαν Ρενουάρ με τους Ίνγκριντ Μπέργκμαν, Ζαν Μαρέ, Μελ Φερέρ, Ζαν Ρισάρ, Ζιλιέτ Γκρεκό, Πιερ Μπερτάν, Ντόρα Ντολ

Υπόθεση

Μια ταινία που πραγματεύεται με χιούμορ , τον έρωτα , την πολιτική και τη συνομωσία. Η Ingrid Bergman υποδύεται μια επιπόλαιη και άστατη Πολωνή πριγκίπισσα η οποία αν και εξαθλιωμένη οικονομικά, βρίσκεται στο Παρίσι ραγίζοντας τις καρδιές των αστών σε κάθε ευκαιρία. Ερωτεύεται το γοητευτικό Henri (Mel Ferrer) αλλά τον αφήνει για να παντρευτεί ένα πλούσιο μεσήλικα βιομήχανο. Οι μετοχές της ανεβαίνουν και πάλι όταν ένας διάσημος στρατηγός (Jean Marais), δεν την ερωτεύεται απλά,ξετρελένεται μαζί της. . Φιλόδοξοι και δολοπλόκοι πολιτικοί, γνωρίζοντας την επιθυμία της να «εμπνέει» τους άντρες προκειμένου να κατακτήσουν τα όνειρά τους, τη χρησιμοποιούν ως όχημα για να πείσουν το στρατηγό να αναλάβει την εξουσία μέσω πραξικοπήματος. Όταν οι μάσκες πέφτουν, η θλιμμένη αλλά και πιο σοφή πριγκίπισσα και ο Henri παρουσιάζουν σε ολόκληρη τη Γαλλία ένα φιλί μπροστά στο παράθυρο που στην κυριολεξία αποδεικνύεται «φιλί της ζωής». Πρόκειται για την τελική σκηνή , που θεωρείται ένα αριστούργημα καθώς: Πλήθος συγκεντρώνεται μπροστά στην έπαυλη και για να τραβήξουν την προσοχή από την απόδραση του στρατηγού, η Bergman και ο Ferrer φιλιούνται μπροστά σε ένα παράθυρο του πάνω ορόφου. Στην αρχή απλά προσποιούνται, η Bergman είναι νευριασμένη για τον τρόπο που τη χρησιμοποίησαν, αλλά όσο περνάει η ώρα, το φιλί τους γίνεται όλο και πιο παθιασμένο και κάτω στο δρόμο, τα μέλη του πλήθους εμπνέονται τόσο που γυρίζουν και φιλάνε ο ένας τον άλλο.

Άλλωστε όπως είχε δηλώσει και η διάσημη πρωταγωνίστρια « Το φιλί είναι ένα αξιαγάπητο τέχνασμα σχεδιασμένο από τη φύση για να σταματήσει τον λόγο όταν οι λέξεις γίνονται περιττές»




Πηγή
http://culture.ana-mpa.gr/view5.php?id=10260
Διαβάστε περισσότερα...