Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

H Αποκάλυψη του Ιωάννη, το 2012 και οι προφητείες του Φιμπονάτσι

It’s the End of the World as we know it…

«Όταν τελειώσουν τα χίλια χρόνια, θα λυθεί ο Σατανάς από τη φυλακή του και θα βγει έξω να πλανέψει τον Γωγ και τον Μαγώγ, τα έθνη που είναι διασκορπισμένα στις τέσσερις γωνιές της γης. Θα τους συνάξει όλους για πόλεμο και θα’ναι αμέτρητοι σαν την άμμο της θάλασσας. Τους είδα να σκορπίζονται σ’ όλο το πλάτος της γης και να περικυκλώνουν το στρατόπεδο του Θεού και την πόλη την αγαπημένη. Κατέβηκε όμως φωτιά από τον ουρανό και τους έκανε στάχτη. Κι ο Διάβολος που τους παραπλανούσε ρίχτηκε στη λίμνη που ήταν από φωτιά και θειάφι-εκεί βρισκόταν το θηρίο κι ο ψευδοπροφήτης. Εκεί θα βασανίζονται μέρα νύχτα για πάντα.
Μετά είδα έναν άσπρο θρόνο κι εκείνον που καθόταν σ’ αυτόν. Η γη κι ο ουρανός έφυγαν από μπροστά του κι εξαφανίστηκαν. Και είδα τους νεκρούς, μεγάλους και μικρούς, να στέκονται μπροστά στο θρόνο. Ανοίχτηκαν βιβλία, κι ύστερα ανοίχτηκε ένα άλλο βιβλίο, το βιβλίο της ζωής. Και κρίθηκαν οι νεκροί ανάλογα με τα έργα τους, που ήταν γραμμένα στα βιβλία. Η θάλασσα παρέδωσε τους νεκρούς της, και ο θάνατος και ο Άδης παρέδωσαν τους νεκρούς που φύλαγαν. Κι ο καθένας κρίθηκε κατά τα έργα του. Τότε ο θάνατος και ο Άδης ρίχτηκαν στη λίμνη της φωτιάς . Αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος, η λίμνη της φωτιάς , κι όποιος δεν βρέθηκε γραμμένος στο βιβλίο της ζωής ρίχτηκε κι αυτός στη λίμνη της φωτιάς».


Άφησα το βιβλίο που διάβαζα και έκανα ένα διάλειμμα για τσιγάρο. Η Αποκάλυψη του Ιωάννη, είναι σίγουρα ένα ενδιαφέρον βιβλίο, σκέφτηκα. Το έχω διαβάσει κι άλλες φορές, αλλά μόνο αποσπασματικά, δεν το έχω διαβάσει ποτέ ολόκληρο. ΄Εχει τύχει πολλές και για διάφορους λόγους να βρεθώ, μπροστά σε κάποιο από τα κεφάλαια, αυτού του βιβλίου, σχεδόν πάντα, για λόγους πρακτικούς, γιατί κάποιο από τα άρθρα, κάποιου περιοδικού, απ’ αυτά που έβγαζα κατά καιρούς, είχε κάποια αναφορά στην Αποκάλυψη, ή χρειαζόταν να έχει κάποια παράγραφο, από αυτό το πιο «τρομερό» ίσως θρησκευτικό βιβλίο. Οι υπόλοιπες γνώσεις μου για την Αποκάλυψη, προέρχονται από το κινηματογράφο. Η «Έβδομη Σφραγίδα» του Μπέργκμαν, κάποιες ταινίες του Ταρκόφσκι, κι ένα σωρό χολιγουντιανές ταινίες, μεταφυσικά θρίλερ συνήθως, με αναφορές στα τρομερά και φοβερά που συμβαίνουν εκεί, ή μάλλον που πρόκειται να συμβούν. Εκείνο που θέλω να πω είναι πως δεν είμαι «ειδικός» στο θέμα. Διαθέτω σκόρπιες εικόνες, όπως και οι περισσότεροι φαντάζομαι. Οι εφτά Εκκλησίες, οι εφτά Σάλπιγγες, οι εφτά Φιάλες, ο 666, ο Αντίχριστος, το Θηρίο, ο Αμνός που θα επιστρέψει σαν Λέων, η Πόρνη της Βαβυλώνας. Αυτά που λίγο-πολύ έχουμε ακούσει , ή ξέρουμε όλοι μας. Το ξαναλέω δεν είμαι ειδικός στο θέμα. ΄Ένα από αυτά τα βράδια, που έψαχνα κάτι στο Ίντερνετ, το μάτι μου, έπεσε εδώ και εκεί, κι όχι μόνο σ’ ένα site, πάλι πάνω στην Αποκάλυψη. Με αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, δεν είναι να απορεί κανείς που η Αποκάλυψη, έχει γίνει και πάλι το βιβλίο της μόδας. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε. Κατά καιρούς η Αποκάλυψη έχει τον τρόπο να γίνεται μόδα.


Η «επιθυμία Αποκάλυψης»

Η πρώτη φορά που η Αποκάλυψη είχε γίνει μόδα ήταν πριν από χίλια και κάτι χρόνια. Τότε και καθώς πλησίαζε το τέλος της πρώτης χιλιετίας και ο κόσμος ζούσε στα ζοφερά χρόνια του Μεσαίωνα- που συνοδεύονταν από πολέμους, επιδημίες και άλλα δεινά- η Αποκάλυψη δεν είχε γίνει απλώς μόδα. Είχε γίνει υστερία. Οι πιστοί της τότε εποχής, παίρνοντας, μάλλον κατά γράμμα, το εδάφιο που είδατε στην αρχή του κειμένου αυτού, σύμφωνα με το οποίο ο Σατανάς, όταν τελειώσουν τα χίλια χρόνια της τιμωρίας του, θα λυθεί και πάλι και καθώς τα χίλια χρόνια είχαν περάσει, ήταν σίγουροι, πως το συμπλήρωμα της πρώτης μετά Χριστόν χιλιετίας θα σηματοδοτούσε και το τέλος του κόσμου. Καθώς το τέλος της χιλιετίας πλησίαζε η υστερία είχε γίνει μαζική. Οι «μετανοούντες» πιστοί, άφηναν τα σπίτια τους και πήγαιναν να ζήσουν στα βουνά, μέσα σε προσευχές και νηστείες, ελπίζοντας πως με τέτοια επίδειξη έμπρακτης μετάνοιας, θα ήταν ανάμεσα στις 144.000 περίπου πιστούς, που –όπως συνάγεται από την Αποκάλυψη- θα έπαιρναν χάρη, την ώρα της επερχόμενης κρίσης. Κάτι σαν κι αυτό που συμβαίνει τώρα δηλαδή, μόνο που τα σπίτια τα παίρνουν οι Τράπεζες. Είναι κι αυτός ένας άλλος τρόπος για να δει κανείς τις θρησκευτικές προφητείες. Δεν έχει σημασία πως γιατί συμβαίνει κάτι, σημασία έχει το ότι με κάποιο τρόπο συμβαίνει.

Αν προσέξουμε όμως λίγο περισσότερο θα δούμε, πως κατά περίεργο τρόπο, μέσα στον καθένα από μας, υπάρχει μια συνήθως λανθάνουσα «επιθυμία Αποκάλυψης». Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, καθώς όλοι βιώνουμε τις πολλές και ποικίλες αντιξοότητες αυτής της ζωής, καθώς συνήθως το άδικο θριαμβεύει, καθώς το ανθρώπινο ον βρίσκεται συχνά αντιμέτωπο με δυνάμεις που το υπερβαίνουν, η ψυχολογική διέξοδος, επικεντρώνεται σε μια «επιθυμία Αποκάλυψης». Κάτι σαν το «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». ΄Όταν τα βάσανα γίνονται περισσότερα από όσα μπορούμε να αντέξουμε, προτιμούμε να μοιραζόμαστε τη μοίρα μας με όσο περισσότερους γίνεται. Γι αυτό άλλωστε και οι πολλές θεωρίες για κάποιο επερχόμενο «τέλος του κόσμου» , έχουν συνήθως μεγάλη απήχηση. Τον καιρό που ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, εξόριστος στην Πάτμο και απομονωμένος στην σπηλιά του, έγραφε τα κείμενα της Αποκάλυψης, οι συνθήκες ήταν τέτοιες που η «επιθυμία Αποκάλυψης» ήταν ίσως πιο δυνατή από κάθε άλλη φορά. Η πόλη της Ιερουσαλήμ, είχε περίπου ισοπεδωθεί και οι περισσότεροι κάτοικοί της είχαν σφαγιαστεί, από τον Ρωμαίο στρατηγό Τίτο. Οι πρώϊμοι Χριστιανοί της εποχής εκείνης ήταν περίπου κατατρεγμένοι από όλους και σ’ αυτή την ταραγμένη εποχή, το βλοσυρό τοπίο της Πάτμου, αποτελούσε ίσως το ιδανικό περιβάλλον για την συγγραφή της Αποκάλυψης.. Από τότε και μέχρι σήμερα, όποτε η ανθρωπότητα περνούσε δύσκολες περιόδους, η «επίκληση» της Αποκάλυψης, που θα έδινε τέλος στα δεινά των ανθρώπων, λειτουργούσε περισσότερο σαν ευχή, παρά σαν φόβος. Και από ψυχολογική άποψη, αυτό είναι τελείως λογικό.

Το «σημαδιακό» 2012

Michelangelo The Last Judgment

΄Όταν ο Μεσαίωνας τέλειωσε για να δώσει τη θέση του στη φωτεινή εποχή της Αναγέννησης, η θεωρίες της Αποκάλυψης είχαν αρχίσει να απομακρύνονται, παρ’ όλο που απετέλεσαν μεγάλη πηγή έμπνευσης για τους Αναγεννησιακούς καλλιτέχνες. Η οροφή της Καπέλα Σιστίνα, του μικρού παρεκκλησιού που βρίσκεται δίπλα στο Βατικανό, είναι ίσως η πιο «δυνατή» απεικόνιση, για την ώρα της κρίσης έτσι όπως την αποτύπωσε το ταλέντο του Μικελάντζελο. Και για τους τρεις-τέσσερις επόμενους αιώνες, η Αποκάλυψη έμοιαζε να χάνεται από το θρησκευτικό, κοινωνικό και καλλιτεχνικό προσκήνιο, καθώς η ανθρωπότητα βάδιζε σε καινούργιους δρόμους, όπου η επιστημονική θεωρία αντικαθιστούσε όσο πήγαινε και περισσότερο το θρησκευτικό δογματισμό. Οι θεωρίες της Αποκάλυψης, άρχισαν να έρχονται πάλι στο προσκήνιο σχεδόν ταυτόχρονα με την άφιξη του Αδόλφου Χίτλερ, στην εξουσία του Τρίτου Ράϊχ. Για πολλούς ο Χίτλερ ήταν ο «ιδανικός» Αντίχριστος, ο άνθρωπος που εμφανίστηκε αρχικά σαν σωτήρας του γερμανικού έθνους, για να οδηγήσει στη συνέχεια την ανθρωπότητα σε ένα χωρίς προηγούμενο αιματοκύλισμα. Αλλά και μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, σ’ ένα κόσμο που η ενημέρωση εξαπλωνόταν με ραγδαίους ρυθμούς, οι θεωρίες για τον ερχομό του Αντίχριστου, με την βοήθεια του κινηματογράφου, αλλά και της φιλολογίας των μπεστ σέλλερ, είχαν αποκτήσει ένα σταθερό κοινό, που έμοιαζει να «διψάει» για καινούργιες θεωρίες Αποκάλυψης, που εν τω μεταξύ είχαν «εμπλουτιστεί» και με τις πολύ δημοφιλείς προφητείες του Νοστράδαμου. Σε όλα το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα οι θεωρίες της Αποκάλυψης έδιναν και έπαιρναν. Ο Ψυχρός Πόλεμος και η συνεχής απειλή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος, η σύγκρουση Ανατολής και Δύσης για την παγκόσμια κυριαρχία, το δυστύχημα στο Τσέρνομπιλ, που στα ρωσικά σημαίνει «άψινθος» , μια λέξη κλειδί στον «κώδικα» της Αποκάλυψης, η πτώση του Ανατολικού μπλοκ, ο Πόλεμος στον Κόλπο, ο Σαντάμ Χουσεΐν, ήταν μερικούς από τους πρωταγωνιστές των γοητευτικών θεωριών για το τέλος του κόσμου και τους πρωταγωνιστές του. Και μετά το γύρισμα της χιλιετίας, το έτος 2000 , η Πτώση των δίδυμων Πύργων στη Νέα Υόρκη, που πολλοί την ονομάζουν Νέα Βαβυλώνα, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, έδωσαν καινούργια τροφή για πολλά εσχατολογικά σενάρια. Καμιά όμως από αυτές τις «προφητείες» για την επερχόμενη Συντέλεια, δεν πλησιάζει σε γοητεία και ελκυστικότητα, τη θεωρία του «έτους 2012 μ.Χ.», τη θεωρία που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον όλων των «μελετητών» της Αποκάλυψης. Τι είναι όμως η θεωρία του έτους 2012;

Ο μοναχός Σεμπαστιάνο Φιμπονάτσι

Αν κανείς ήθελε να φτιάξει ένα σενάριο για μια ταινία με θέμα το Τέλος του Κόσμου, δεν θα μπορούσε να έχει φανταστεί συνθήκες, πιο κατάλληλες από τις σημερινές, για να αποτελέσουν, το περιβάλλον και την εισαγωγή για τη Συντέλεια. Με μια μεγάλη παγκόσμια οικονομική κρίση σε εξέλιξη, της οποίας το εύρος και τις μακροχρόνιες επιπτώσεις, κανείς δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να υπολογίσει, είναι φυσικό και πάλι το συλλογικό ασυνείδητο να στρέφεται σε θεωρίες για το τέλος του κόσμου. ΄Η τουλάχιστον, για «το τέλος του κόσμου, όπως τον ξέραμε», όπως λέει και το ομώνυμο τραγούδι των REM. Η κρίση που καραδοκεί όμως, είναι ακόμη μεγαλύτερη και όταν θα κάνει την εμφάνισή της, η τωρινή οικονομική κρίση θα μοιάζει με άσκηση για μαθητές του νηπιαγωγείου. Είναι η κρίση του περιβάλλοντος, με το φαινόμενο του θερμοκηπίου και τη μόλυνση της ατμόσφαιρας, σε συνδυασμό με τον αυξανόμενο πληθυσμό της Γης, να έχει αποκτήσει ήδη μια ανησυχητική δυναμική. Όταν τα πράγματα φτάσουν στο οριακό «σημείο καμπής», θα προξενήσουν τέτοιες αλλαγές, που ίσως ακόμη και οι περιγραφές του Ιωάννη θα μοιάζουν φτωχές για να την αποτυπώσουν. Είναι πράγματα που κατά πάσα πιθανότητα θα τα βιώσουν και οι σημερινές και οι μελλοντικές γενιές, καθώς όπως όλα δείχνουν οι εξελίξεις στο θέμα του περιβάλλοντος, έχουν περάσει από καιρό το «σημείο χωρίς επιστροφή».

Ας επιστρέψουμε όμως στη «Προφητεία 2012».
Η προφητεία για το 2012 δεν είναι καινούργια. ΄Εχει πάνω κάτω ηλικία 800 ετών και εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε κάποιο κείμενο που έγραψε ο Ιησουΐτης μοναχός Σεμπαστιάνο Φιμπονάτσι, σε κάποιο μεσαιωνικό μοναστήρι της Ιταλίας, σαν εκείνο που είχε περιγράψει ο Ουμπέρτο Έκο στο καλύτερο ίσως βιβλίο του, στο «‘Όνομα του Ρόδου». Ο Φιμπονάτσι, είχε στην εποχή του αποκτήσει, κάποια μικρή φήμη, στην περιοχή που βρισκόταν το μοναστήρι του κοντά στη Σιένα, στην ιταλική Τοσκάνη, εξ αιτίας κυρίως των κηρυγμάτων του, αλλά και των «προφητειών» του, που τρόμαζαν , αλλά και συνάρπαζαν το ακροατήριό του. Η φήμη του Φιμπονάτσι χάθηκε, όπως συμβαίνει συχνά, με τον θάνατό του, στα μέσα του δέκατου τρίτου αιώνα. Εξ άλλου οι προφητείες του ήταν τόσο μακρινές, αναφέρονταν σε γεγονότα που θα συνέβαιναν μετά από 800 περίπου χρόνια, οπότε τόσο ο ίδιος, όσο και οι προφητείες του, σιγά σιγά ξεχάστηκαν . Μέσα στο ζοφερό κλίμα που επικρατούσε τα χρόνια του Μεσαίωνα, το πρόβλημα για τους περισσότερους ήταν, το αν θα επιζούσαν, από τους συνεχείς μικρούς και μεγάλους πολέμους ανάμεσα στους ηγεμόνες, από τις επιδημίες και από την πείνα. Κανείς δεν ενδιαφερόταν τότε για το τι θα συνέβαινε το 2012 μ.Χ. ΄Ετσι ο Φιμπονάτσι και οι προφητείες του ξεχάστηκαν, μέσα στο πέρασμα των αιώνων. Αλλά η ανθρωπότητα παρά τις αντιξοότητες, που την χτυπούσαν στο πέρασμα των αιώνων και σε πείσμα όλων των προφητειών για την κάθε τόσο επικείμενη Αποκάλυψη, τελικά επέζησε.

Η Τελευταία Προφητεία

Ο Φιμονάτσι και οι προφητείες του εμφανίστηκαν ξανά στο προσκήνιο, στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα, όταν σε μια δημοπρασία μεσαιωνικών κειμηλίων, που έγινε στο Λος ΄Αντζελες, δημοπρατήθηκε και η περγαμηνή του Φιμπονάτσι, με τη ζοφερή προφητεία του, που από τότε απέκτησε και τον τίτλο «Προφητεία 2012». Ιδιοκτήτης της περγαμηνής έγινε, κάποιος ιδιαίτερα εύπορος Αμερικανός, ονόματι Ρόμπερτ Γιουτζήν Λάνγκλεϋ, που είχε και μια ιδιαίτερη μανία με τα κείμενα που αναφέρονταν σε προφητείες και άλλα σχετικά. Εκείνη την εποχή στη Καλλιφόρνια, είχε πέσει και μια ιδιαίτερη μανία, με το υπερφυσικό, τον σατανισμό , τις κάθε είδους περίεργες αιρέσεις και φυσικά τις προφητείες από το παρελθόν. Ήταν η εποχή που γυρίστηκε ο «Εξορκιστής» και το «Μωρό της Ρόζμαρι», δύο θρίλερ που άφησαν εποχή και που το κύριο θέμα τους, ήταν η εμφάνιση του Αντίχριστου. Ήταν ακόμη, η εποχή του Τσαρλς Μάνσον και της παρέας του, που απέκτησαν παγκόσμια φήμη με την ομαδική δολοφονία της Σάρον Τέϊτ –της συζύγου του σκηνοθέτη Ρομάν Πολάνσκι, που είχε σκηνοθετήσει το «Μωρό της Ρόζμαρι»-και της παρέας της, που βρέθηκαν κατακρεουργημένοι στη βίλα της. Ο Τσαρλς Μάνσον που συνελήφθη λίγο μετά τη δολοφονία, σε κάποια, από τις, ελαφρώς εφιαλτικές, συνεντεύξεις του, είχε αναφερθεί και στην «Προφητεία 2012». Ήταν ακόμη η εποχή της ονομαστής Κοιλάδας του Θανάτου, στα περίχωρα του Λος ΄Αντζελες, όπου βρίσκονταν και τα «αρχηγεία» πολλών σατανιστικών οργανώσεων. Ήταν επίσης η εποχή της εμφάνισης άπειρων θρησκευτικών αιρέσεων, που είχαν στο επίκεντρό τους, το ερχομό της Αποκάλυψης και την Συντέλεια του κόσμου. Η πιο γνωστή από αυτές, που έμεινε στην Ιστορία με μακάβριο τρόπο, ήταν η αίρεση του περιβόητου αιδεσιμότατου Μουν, της οποίας 1600 μέλη αυτοκτόνησαν ομαδικά, μαζί με τον ιδρυτή της αίρεσης, ενόψει της επικείμενης Αποκάλυψης. Ο ίδιος ο Ρόμπερτ Γιουτζήν Λάνγκλεϋ, βρέθηκε μεριά χρόνια αργότερα δολοφονημένος στη βίλα του. Σε έναν από τους τοίχους του λίβινγκ ρουμ που βρέθηκε δολοφονημένος, υπήρχε με μεγάλα γράμματα γραμμένη η χρονολογία 2012 και από πάνω της ένα τεράστιο Χ, με το αίμα του δολοφονημένου Λάνγκλεϋ. Δίπλα στον Λάνκλεϋ, βρέθηκε μια έκδοση της Αποκάλυψης του Ιωάννη, με μαρκαρισμένο το τελευταίο εδάφιο της Αποκάλυψης, τον Επίλογο, όπου επί λέξει αναφέρονται τα εξής: «Εγώ, ο Ιωάννης, βεβαιώνω όλους όσοι ακούνε τα προφητικά λόγια αυτού του βιβλίου, πως αν κανείς προσθέσει κάτι σ’ όσα είναι γραμμένα εδώ, θα του προσθέσει κι ο Θεός τις συμφορές που είναι γραμμένες σ’ αυτό το βιβλίο. Κι αν κανείς αφαιρέσει κάτι από τα προφητικά λόγια αυτού του βιβλίου, θα αφαιρέσει κι ο Θεός το μερίδιό του από το δέντρο της ζωής κι από την Άγια Πόλη. Αυτός που τα επιβεβαιώνει όλα αυτά λέει: «Ναι, έρχομαι σύντομα». «Αμην, ναι , έλα Κύριε Ιησού». Η χάρη το Κυρίου Ιησού Χριστού να είναι με όλους τους πιστούς. Αμην».

Leonardo of Pisa Fibonacci

Η δολοφονία του Λάνγκλεϋ έμεινε ανεξιχνίαστη, αν και η αστυνομία τη απέδωσε σε κάποιους φανατικούς θρησκόληπτους. Καθώς ο Λάνγκλεϋ ήταν μεν πλούσιος, αλλά παρ’ όλα αυτά ελάχιστα γνωστός, το μεν όνομά του ξεχάστηκε, αλλά η προφητεία του Φιμπονάτσι, «ενισχυμένη» και με μια δολοφονία, απέκτησε «φτερά». Η φήμη της προφητείας του Φιμπονάτσι, όμως έχει ενισχυθεί και από ένα άλλο γεγονός, πολύ αληθινό. Την «σχετική» συνωνυμία του με τον μαθηματικό Λεονάρντο ντι Πίζα, που έχει μείνει γνωστός με το παρατσούκλι Φιμπονάτσι. Ο Φιμπονάτσι ανάμεσα στους μαθηματικούς είναι μια θρυλική προσωπικότητα, μια και ήταν αυτός που «ανακάλυψε» την λεγόμενη «ακολουθία Φιμπονάτσι», όπου ο κάθε επόμενος αριθμός προκύπτει από το άθροισμα των δύο προηγούμενων , δηλ.0,1,1,2,3,5,8,13,21,34,55,89,144,233 κ.λ.π. Περιέργως αυτή η ακολουθία Φιμπονάτσι είναι και η ακολουθία που εμφανίζεται στα αναπτυσσόμενα σχήματα που εμφανίζονται στη Φύση. Όπως είναι ο κοχλίας για παράδειγμα, που το σχήμα του είναι βασισμένο πάνω στην «ακολουθία Φιμπονάτσι». Η ακολουθία Φιμπονάτσι συναντιέται τόσο συχνά στη Φύση, που ο Φιμπονάτσι θεωρήθηκε , αλλά και ακόμη θεωρείται από πολλούς «Θείος», απεσταλμένος του Θεού. Ως ένα είδος «προφήτη» που αποκάλυψε ένα από τα μυστικά του Θεού. Ο Φιμπονάτσι γεννήθηκε στη Πίζα της Ιταλίας το 1170 και καθώς πολύ μικρός συνόδευε τον πατέρα του για τις δουλειές του στην Αλγερία, εντρύφησε από πολύ νωρίς στα μαθηματικά, όπως σπούδασε αργότερα δίπλα στους πιο ονομαστούς ΄Αραβες μαθηματικούς της εποχής. Ο Φιμπονάτσι ήταν αυτός που εισήγαγε στην Ευρώπη την αραβική αριθμολογία το 1, το 2, το 3 κ.λ.π. δηλαδή. Ως τότε, η Ευρώπη χρησιμοποιούσε ακόμη το ρωμαϊκό τρόπο αρίθμησης, δηλαδή το Ι,ΙΙ,ΙΙΙ κ.λ.π.. Το 1202 σε ηλικία 32 ετών μόνο, ο Φιμπονάτσι δημοσίευσε την περίφημη «ακολουθία» του , που με τις άπειρες εφαρμογές της, έγινε σημείο αναφοράς για όλους τους μαθηματικούς σε όλο τον κόσμο και παραμένει μέχρι και σήμερα. Ο Φιμπονάτσι που έζησε μια θαυμαστή καριέρα μαθηματικού και τιμήθηκε με προνόμια, από την πολιτείας της Πίζας, πέθανε στη γεννέτηρά του, το 1250.
Το άγαλμά του υπάρχει σήμερα στην κεντρική πλατεία, στην Πίζα.

Πολλοί θεωρούν πως ο μαθηματικός Φιμπονάτσι και ο μοναχός Σεμπαστιάνο Φιμπονάτσι, είναι το ίδιο πρόσωπο, παρ’ όλο που οι ημερομηνίες της γέννησης και του θανάτου τους δεν συμπίπτουν. Πολλοί λοιπόν θεωρούν πως ο μοναχός Σεμπαστιάνο Φιμπονάτσι, δεν ήταν παρά ένα μεταχρονολογημένο δημιούργημα του ίδιου του Φιμπονάτσι, ένα περίεργο μαθηματικό και μεταφυσικό αίνιγμα, για τις επόμενες. Ο Φιμπονάτσι, θεωρούν πολλοί, βασισμένος πάνω στη δικιά του «Θεία Αποκάλυψη», την ίδια που τον είχε οδηγήσει και στη μυστηριώδη «ακολουθία» του, θέλησε να προειδοποιήσει τους «κατοίκους του μέλλοντος» για την επερχόμενη Αποκάλυψη.

Τι λέει όμως αυτή η περίφημη «Προφητεία 2012»; Εδώ τα πράγματα γίνονται ανατριχιαστικά με την ακρίβειά τους. Αν όμως ο Σεμπαστιάνο Φιμπονάτσι και ο Λεονάρντο ντι Πίζα ήταν το ίδιο πρόσωπο, αν ο «προφήτης» δηλαδή και ο μαθηματικός συνέπιπταν, τότε η ακρίβεια θα έπρεπε να ήταν το απολύτως ζητούμενο.

Η «Προφητεία 2012» αρχίζει με την ημερομηνία 30 Απριλίου 1945. Είναι τότε που κατά τον Φιμπονάτσι θα πεθάνει το «Θηρίο». ΄Όπως πιθανόν να θυμάστε στις 30 Απριλίου του 1945, αυτοκτόνησε ο Αδόλφος Χίτλερ. Ο Φιμπονάτσι συνδέει τη ημερομηνία του θανάτου του «Θηρίου» με την ημερομηνία της σύλληψης του «Άλλου», όπως το αποκαλεί. Αν το «Άλλο» και γενιά του «συνελήφθη» στις 30 Απριλίου 1945, τότε αυτός ο «Άλλος», αν επρόκειτο για άνθρωπο και η κύηση ήταν κανονική, θα πρέπει να γεννήθηκε, από τα τέλη Δεκεμβρίου του 1945, μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου του 1946. Η «βασιλεία» του «Άλλου» μέσα από πολλές καταστροφές που προβλέπονται με μεγάλη ακρίβεια, όπως αυτή του «Άψινθου», δηλαδή του Τσέρνομπιλ, το1986, διαρκεί μέχρι τα τέλη του αιώνα, δηλαδή μέχρι το τέλος του 1999, οπότε ο «Άλλος» παραδίδει τα σκήπτρα στη γενιά του. Ο Φιμπονάτσι δεν διευκρινίζει αν ο «Άλλος» είναι «καλός» ή «κακός», ούτε τι ακριβώς ρόλο θα παίξει πέρα από τη «πάλη με τον Χρόνο», και το ότι θα δημιουργήσει μια στρατιά Αγγέλων που θα πολεμήσουν με τους Δαίμονες, ανθρώπους που θα ζουν ανάμεσά μας, αλλά που στην πραγματικότητα θα είναι κάτι άλλο, πέρα από αυτό που βλέπουν τα μάτια μας. Άγγελοι και Δαίμονες, με τη μορφή καθημερινών ανθρώπων, που θα πάρουν μέρος στον Τελευταίο Πόλεμο, ότι κι αν σημαίνει αυτό. Για το 2008, ο Φιμπονάτσι προφητεύει τη «Μεγάλη Καταστροφή», που θα σημαδευτεί με την έλευση του «Μαύρου» στην ηγεσία της «Νέας Ρώμης». Αν η «Μεγάλη Καταστροφή» είναι το οικονομικό τσουνάμι, που έχει πλήξει ολόκληρο τον κόσμο και αν ο «Μαύρος» δεν είναι άλλος από τον Μπαράκ Ομπάμα, τότε ο Φιμπονάτσι θα έχει κάνει πάλι διάνα. Ούτε για τον «Μαύρο» ο Φιμπονάτσι διευκρινίζει αν θα είναι «καλός» ή «κακός» και τι ρόλο θα παίξει στην έκβαση του Τελευταίου Πολέμου. Για το 2012 ο Φιμπονάτσι δεν προβλέπει το Τέλος του Κόσμου. Προβλέπει όμως την αρχή της περιόδου της Αποκάλυψης, που η έναρξή της θα σημαδευτεί με ένα μεγάλο γεγονός. Κατά τον Φιμπονάτσι, από το έτος 2012, θα μπούμε στην «βασιλεία» του Ιωάννη, δηλαδή, κατά πολλούς, στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Ο κόσμος δεν θα καταστραφεί, αλλά, για να το πούμε πιο λαϊκά, θα έρθουν τα πάνω-κάτω. Για το τέλος της «προφητείας» του ο Φιμπονάτσι παραθέτει αυτούσιο το τέλος της Αποκάλυψης του Ιωάννη, το οποίο, τέτοιοι καιροί που είναι δεν χάνετε τίποτα να το έχετε υπ όψη σας. Λέει λοιπόν ο Ιωάννης στο τέλος της

Αποκάλυψης:
«Εγώ ο Ιωάννης τα’ άκουσα και τα είδα όλα αυτά. Κι όταν τα’ άκουσα και τα είδα, έπεσα να προσκυνήσω μπροστά στα πόδια του αγγέλου που μου τα φανέρωσε. Εκείνος όμως μου είπε: «Μην το κάνεις αυτό! Δούλος είμαι κι εγώ σαν εσένα και τους αδελφούς σου τους προφήτες, κι εκείνους που τηρούν τα λόγια αυτού του βιβλίου. Το Θεό να προσκυνήσεις». Και συνέχισε: «Μην κρατήσεις τα προφητικά λόγια αυτού του βιβλίου μυστικά, γιατί ο καιρός που θα εκπληρωθούν είναι κοντά. Ο άδικος ας συνεχίσει να αδικεί, ο ακάθαρτος ας συνεχίσει τα βδελυρά έργα του. Ας συνεχίσει κι ο δίκαιος να κάνει το δίκαιο, κι ο άγιος την αγιοσύνη του». «Ακούστε! Έρχομαι σύντομα» , λέει ο Ιησούς, «και φέρνω μαζί μου την αμοιβή μου, για ν’ ανταποδώσω στον καθένα ανάλογα με τα έργα του. Εγώ είμαι το Άλφα και το Ωμέγα, ο πρώτος και ο έσχατος, η αρχή και το τέλος». Μακάριοι όσοι τηρούν τις εντολές του, για να έχουν δικαίωμα να φάνε από το δέντρο της ζωής και να περάσουν τις πύλές για να μπουν στην πολιτεία. ΄Εξω θα μείνουν όσοι είναι αδιάντροποι σαν τα σκυλιά, οι μάγοι, οι πόρνοι, οι φονιάδες , οι ειδωλολάτρες κι εκείνοι που τους αρέσει ν’ αντιστρατεύονται την αλήθεια. «Εγώ, ο Ιησούς έστειλα τον άγγελό μου να σας τα αναγγείλει αυτά στις εκκλησίες. Εγώ είμαι από τη ρίζα και τη γενιά του Δαβίδ, το άστρο το λαμπερό, το πρωϊνό» Το Πνεύμα και η νύφη λένε: «Έλα». Κι όποιος ακούει ας πει: «Έλα». Όποιος διψάει ας έρθει, όποιος θέλει ας πάρει δωρεάν το νερό της ζωής».

Πηγή
http://www.klik.gr/magazine/06/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-2012-%CE%BC%CF%87
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Σπανάκι

Σπανάκι, ένας πράσινος θησαυρός

Το σπανάκι είναι ένα ευρέως διαδεδομένο πράσινο φυλλώδες λαχανικό το οποίο παρά την χαμηλή του θερμιδική περιεκτικότητα (25 Kcal/100gr) είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο για τον ανθρώπινο οργανισμό λόγω της πληθώρας των θρεπτικών συστατικών που περιέχει. Η καλλιέργεια του θεωρείται εύκολη, ενώ η καλύτερη περίοδος για την κατανάλωση (όσο αφορά γεύση και περιεκτικότητα σε ωφέλιμα συστατικά )είναι από Μάρτιο έως Μάιο και Οκτώβριο με Ιανουάριο. Το σπανάκι αποτελεί πλούσια πηγή μαγγανίου, φυλλικού οξέος, βιταμινών Α και Κ ενώ δεν υστερεί και σε βιταμίνη C, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, σίδηρο και μαγνήσιο.


Πλούσιο είναι επίσης σε αντιοξειδωτικές ουσίες που δρουν προστατευτικά με ποικίλους τρόπους για τον ανθρώπινο οργανισμό. Πιο συγκεκριμένα η νεοξανθίνη που περιέχεται στο σπανάκι και είναι ένα καροτενοειδές που προάγει την καταστροφή των καρκινικών κυττάρων, βοηθά στη καταπολέμηση του καρκίνου του προστάτη. Επίσης λόγω της βιταμίνης C και του β-καροτένιου τα οποία εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες(επιβλαβείς ουσίες) καθώς και του φυλλικού οξέος που εμποδίζει τη μετάλλαξη των κυττάρων, το σπανάκι δρα προστατευτικά και σε περιπτώσεις καρκίνου του παχέως εντέρου. Σημαντικό ρόλο εδώ, παίζουν και οι φυτικές ίνες που μας προσφέρει οι οποίες με την σειρά τους βοηθούν την ομαλή λειτουργία του εντέρου.

Το σπανάκι περιέχει 13 διαφορετικά είδη φλαβονοειδών τα οποία σε πρόσφατες μελέτες που έχουν γίνει, έχει αποδειχθεί ότι πιθανών βοηθούν στη μείωση της εμφάνισης του καρκίνου των ωοθηκών και του οισοφάγου. Εκτός της αντικαρκινικής του δράσης, πολύ ωφέλιμο είναι το σπανάκι και για την ανάπτυξή και διατήρηση των οστών. Αν και περιέχει Ca (ασβέστιο) αυτό δεν αποροφφάται λόγω των οξαλικών οξέων(ουσίες που περιέχονται στο σπανάκι).Όμως το σπανάκι αποτελεί θαυμάσια πηγή βιταμίνης K. Ρόλος της βιταμίνης αυτή είναι να προκαλεί την δράση της πρωτεΐνης οστεοκαλσινη η οποία είναι απαραίτητη για την εναπόθεση μετάλλων στα οστά(για το χτίσιμο τους δηλαδή).

Η πληθώρα των αντιοξειδωτικών ουσιών που περιέχονται στο σπανάκι το καθιστούν ιδιαίτερα ωφέλιμο για την προστασία των αγγείων .Επίσης λόγω των πεπτιδίων που περιέχει βοηθά και στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Η κατανάλωση σπανακιού δηλαδή μειώνει την πιθανότητα εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων και εγκεφαλικών επεισοδίων. Η λουτείνη που είναι ένα μόνο από τα πολλά καροτενοειδή του σπανακιού δρα προστατευτικά κατά μια πολύ συνιθησμένης πάθησης των οφθαλμών, τον καταρράκτη. Τα λιπαρά βοηθούν την απορρόφηση της λουτείνης και για τον λόγω αυτό προσθέτουμε ελαιόλαδο στο σπανάκι.

Το σπανάκι είναι πλούσιο σε σίδηρο, μη αιμικό όμως δηλαδή σε μορφή που δεν απορροφάται εύκολα. Με την βοήθεια της βιταμίνης C η απορρόφηση του σιδήρου αυξάνεται.Ετσι καταναλώνουμε το σπανάκι με λεμόνι ή ντομάτα ή συνδυάζουμε το σπανακόρυζό με σαλάτα μπρόκολο που αποτελεί καλή πηγή βιταμίνης C. Προσοχή στην κατανάλωση σπανακιού στη περίπτωση ατόμων με ουρική αρθρίτιδα λόγω των πουρίνων που περιέχει.

Βλέπουμε λοιπόν ότι το σπανάκι προσφέρει θαυμάσια οφέλη για τον οργανισμό μας .Πέρα όμως από αυτό αποτελεί ένα εξαιρετικό υλικό για την κουζίνα, μιας και μπορεί να μαγειρευτεί με ποικίλους τρόπους. Απολαύστε το λοιπόν γευστικά και εκμεταλλευτείτε τα πολύτιμα θρεπτικά συστατικά του.


Στο μικροσκόπιο... Το σπανάκι


Το σπανάκι είναι ένα από τα πλουσιότερα σε θρεπτικά συστατικά πράσινα φυλλώδη λαχανικά. Ένα φλιτζάνι βρασμένο σπανάκι υπερκαλύπτει τις ημερήσιες ανάγκες του οργανισμού μας σε βιταμίνες Α και Κ. Επίσης, το σπανάκι είναι πλουσιότατη πηγή μαγγανίου και φυλλικού οξέος, ενώ παρέχει μαγνήσιο και σίδηρο (αν και στη λιγότερο απορροφήσιμη από τον οργανισμό μας μορφή του), βιταμίνη C και βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Είναι λογικό, λοιπόν, που οι επιστημονικές έρευνες αποδεικνύουν πόσο ωφέλιμο είναι για την υγεία μας.


Oι επιστήμονες μελετούν εκτενώς τις αντικαρκινικές ιδιότητες του σπανακιού, κυρίως λόγω της μεγάλης περιεκτικότητάς του σε φλαβονοειδή και πολυφαινόλες (αντιοξειδωτικές ουσίες). Σε μια πρόσφατη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στην έγκυρη επιστημονική επιθεώρηση «International Journal of Cancer» (Νοέμβριος 2007), βρέθηκε ότι ορισμένα είδη φλαβονοειδών που υπάρχουν στο σπανάκι συσχετίζονται με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου των ωοθηκών. Συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε ότι η αυξημένη πρόσληψη λουτεολίνης (φλαβόνης), καθώς και κεπφερόλης (φλαβονόλης), πηγή των οποίων είναι το σπανάκι, συσχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης αυτής της μορφής καρκίνου κατά 34% και κατά 40% αντίστοιχα. Επιπλέον, σε μια ακόμη έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο ίδιο περιοδικό το Δεκέμβριο του 2007, διαπιστώθηκε μια ακόμη ιδιότητα του σπανακιού: Ότι προστατεύει σημαντικά από την εμφάνιση καρκίνου του οισοφάγου.


Το σπανάκι είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε αντιοξειδωτικά - μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί σε αυτό 13 διαφορετικά είδη φλαβονοειδών, τα οποία έχουν αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Το σπανάκι θωρακίζει τα αγγεία και παρέχει προστασία από τα καρδιαγγειακά νοσήματα και τα εγκεφαλικά επεισόδια. Αυτό επιβεβαιώνεται από ευρύτατες επιδημιολογικές μελέτες του Πανεπιστημίου του Harvard, οι οποίες απέδειξαν ότι τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, όπως το σπανάκι, μαζί με τα φρούτα, που είναι πλούσια σε βιταμίνη C, είναι ιδιαίτερα καρδιοπροστατευτικά. Επιπλέον, σύμφωνα με τις ίδιες μελέτες, τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά (όπως το σπανάκι), τα κραμβοειδή (όπως το μπρόκολο) και τα εσπεριδοειδή συσχετίζονται με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης εγκεφαλικού. Ακόμη, σύμφωνα με έρευνα σε ποντίκια, που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Journal of Agriculture and Food Chemistry», έχει διαπιστωθεί ότι το σπανάκι περιέχει 4 πεπτίδια που συμβάλλουν στη μείωση της αρτηριακής πίεσης.


Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Ιανουάριο στην επιθεώρηση «Archives of Ophthalmology» παρατηρήθηκε ότι η πρόσληψη λουτεΐνης -του αντιοξειδωτικού που το σπανάκι περιέχει σε αφθονία- καθώς και βιταμίνης Ε συσχετίζονται με σημαντική μείωση του κινδύνου εμφάνισης καταρράκτη στις γυναίκες. Σε παρόμοια συμπεράσματα είχαν καταλήξει παλαιότερα και ερευνητές του Πανεπιστημίου του Harvard. Oι τελευταίοι διαπίστωσαν ότι η κατανάλωση σπανακιού, τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα, μειώνει στο μισό την πιθανότητα να γίνει επέμβαση καταρράκτη στους άνδρες!


Το σπανάκι αποτελεί μία από τις καλύτερες πηγές βιταμίνης Κ - ένα φλιτζάνι φρέσκο σπανάκι καλύπτει το 200% των ημερήσιων αναγκών μας. Η βιταμίνη Κ ενεργοποιεί την οστεοκαλσίνη, μια πρωτεΐνη που συμμετέχει στην εναπόθεση ασβεστίου στα οστά. Έχει παρατηρηθεί ότι η βιταμίνη Κ επενεργεί θετικά στην οστική πυκνότητα και μειώνει τον κίνδυνο καταγμάτων. Πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Nutrition in Clinical Practice» προτείνει την αύξηση της πρόσληψης βιταμίνης Κ στο πλαίσιο της προστασίας των οστών.


Η κατανάλωση σπανακιού φαίνεται ότι μπορεί να καθυστερήσει τον εκφυλισμό των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου που επέρχεται με την πάροδο των χρόνων. Αυτό ήταν το συμπέρασμα έρευνας που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Journal of Neuroscience» και πραγματοποιήθηκε σε ποντίκια. Oι ερευνητές πειραματίστηκαν με το σπανάκι, τη φράουλα και τη βιταμίνη Ε, αλλά παρατήρησαν ότι η δράση του σπανακιού ήταν η πλέον εντυπωσιακή.


• O σίδηρος που περιέχει το σπανάκι είναι σε μια μορφή (μη αιμικός σίδηρος) που δύσκολα απορροφάται από τον οργανισμό. Το μυστικό για να διπλασιάσετε την απορρόφησή του είναι να το συνοδεύσετε με κάποιο τρόφιμο πλούσιο σε βιταμίνη C (π.χ. λεμόνι, ντομάτα, πιπεριά).
• Για να αυξήσετε την απορρόφηση της λουτεΐνης (καροτενοειδές αντιοξειδωτικό) που περιέχει το σπανάκι, προσθέστε ελαιόλαδο. Oι έρευνες δείχνουν ότι τα λιπαρά ευνοούν την απορρόφησή του.
• Το σπανάκι είναι διαθέσιμο στην αγορά όλο το χρόνο. Ωστόσο, οι περίοδοι κατά τις οποίες έχει την καλύτερη σύσταση και γεύση είναι από το Μάρτιο έως το Μάιο και από το Σεπτέμβριο έως τον Oκτώβριο.

Πηγή
http://www.pliroforiodotis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9832:2010-07-15-20-56-07&catid=58:2010-06-26-22-08-42&Itemid=100065

http://www.vita.gr/html/ent/513/ent.5513.asp

Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Το σταφύλι, ο βασιλιάς των φρούτων

Το σταφύλι είναι ο καρπός του αμπελιού (κλήμα, Vitis Vinifera) και θεωρείται ο βασιλιάς των φρούτων, γιατί είναι μία από τις ωφελιμότερες τροφές του ανθρώπου, η πιο πλούσια σε βιταμίνες κι οργανικά άλατα που χρειάζεται το σώμα από κάθε άλλο είδος τροφής. Όση θρεπτική αξία υπάρχει σε ένα κιλό σταφύλια δεν βρίσκεται σε 10 μεγάλες μπριζόλες ή σε 20 αβγά!

Η προσφορά του στον οργανισμό μας είναι πολύτιμη καθώς:

  • Είναι πλούσιο σε βιταμίνες Α,C και B, σε σταφυλοσάκχαρα, σε κάλιο. Έχει και αντιοξειδωτική και αντικαρκινική δράση, λόγω της ρεσβερατρόλης που βρίσκεται στη φλούδα του.
  • Περιέχει τα 10 (από τα 16) πιο βασικά μεταλλικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για τον οργανισμό μας.
  • Ο χυμός του θεωρείται το ίδιο πλούσιος σε σάκχαρα, μεταλλικά άλατα και λευκωματούχες ουσίες, με το μητρικό γάλα.
  • Το άφθονο νερό του είναι υγιεινότατο και είναι το μόνο αποτελεσματικό αντιφάρμακο υγρό κατά της αυτοδηλητηριάσεως.
  • Καταπολεμά την κατακράτηση των υγρών.

Η ιστορία του σταφυλιού

Το σταφύλι έχει μια μακρόχρονη ιστορία. Τα αμπέλια ξεκίνησαν να καλλιεργούνται από την εποχή του χαλκού, καθώς κουκούτσια από σταφύλια βρέθηκαν σε κατοικίες της εποχής αυτής. Επίσης σε επιγραφές γίνονται αναφορές στην άμπελο, ενώ παραστάσεις σε τοίχους απεικονίζουν ανθρώπους να καλλιεργούν αμπέλια και να μαζεύουν σταφύλια. Οι εικόνες και οι γραφές αυτές χρονολογούνται στα 2.500 χρόνια π.Χ.

Το σταφύλι διαδραμάτισε ένα σημαντικό ρόλο σε πολυάριθμες βιβλικές ιστορίες, όπου αναφέρεται ως «φρούτο της αμπέλου». Επίσης, το σταφύλι απεικονίστηκε με ιερογλυφικά, σε αρχαίους αιγυπτιακούς τάφους. Κατά τη διάρκεια των αρχαίων Ελληνικών και Ρωμαϊκών πολιτισμών, το σταφύλι κατέχει τιμητική θέση για τη χρήση του στην οινοπαραγωγή. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Στάφυλος ήταν γιος του Διονύσου και της Αριάδνης. Σε άλλο μύθο ο Στάφυλος ήταν βοσκός του βασιλεία της Αιτωλίας Οινέα. Καθώς έβοσκε τις κατσίκες του, παρατήρησε ότι μια από αυτές τρώγοντας συνέχεια ένα συγκεκριμένο καρπό πάχαινε περισσότερο από τις άλλες. Μάζεψε τότε αρκετούς και τους πρόσφερε στον βασιλιά του. Εκείνος παρασκεύασε ένα χυμό τον οποίο ονόμασε “οίνο”, στον δε καρπό έδωσε το όνομα του βοσκού του (σταφύλι).

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με κάποιους ερευνητές, η πρώτη καλλιέργεια αμπελιού έγινε στην Κρήτη, ενώ για κάποιους άλλους στη Θράκη και χρονολογούνται γύρω στο 1.000 π.Χ. Ο Όμηρος αναφέρεται στο αμπέλι και το κρασί με τις ονομασίες οίνη, Οινόη, οινιάδα και άλλα. Στη συνέχεια οι Έλληνες και οι Φοίνικες μετέφεραν αμπέλια στην Ιταλική χερσόνησο και η Σικελία έγινε κέντρο παραγωγής σταφυλιών.
Γύρω στο 600 π.Χ. Φοίνικες διέδωσαν την καλλιέργεια του αμπελιού στη Γαλλία και την περίοδο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας το αμπέλι φτάνει στη Βρετανία. Το 13ο αιώνα μ.Χ. οι Άραβες προωθούν την καλλιέργεια του αμπελιού στην Ισπανία και την Πορτογαλία και μέχρι το 17ο αιώνα το αμπέλι ήταν γνωστό σε όλη σχεδόν την Ευρώπη. Μέχρι εκείνη την περίοδο, πάνω από 90 ποικιλίες σταφυλιών ήταν ήδη γνωστές. Στο σύγχρονο κόσμο, το σταφύλι καλλιεργήθηκε αρχικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, στις αρχές του 17ου αιώνα από Ισπανική αποστολή στο Νέο Μεξικό.

Το ελληνικό σταφύλι

Στον ελληνικό χώρο, παράγονται διάφορα είδη σταφυλιών, των οποίων η ονομασία καθορίζεται από το χρώμα, το σχήμα, το χρόνο ωρίμανσης και τον τόπο αρχικής παραγωγής. Υπάρχουν πάμπολλες ποικιλίες αμπελιών που βασικά διακρίνονται σε ποικιλίες που είναι κατάλληλες για παραγωγή κρασιού, σε αυτές που προορίζονται για παραγωγή σταφυλιών για επιτραπέζια χρήση, αυτές που είναι κατάλληλες για παραγωγή σταφίδας και τέλος ποικιλίες που προορίζονται για παραγωγή χυμών, κοκτέιλ και κονσερβών.

Στην Ελλάδα οι κυριότερες ποικιλίες είναι:

  • Για λευκό κρασί: Ασύρτικο, μοσχάτο Σάμου, Ρομπόλα, Σαββατιανό, Ντομπίνα, κακοτρύγης,Μαλαγουζιά, Μονεμβασιά
  • Για κόκκινο κρασί: Ροδίτης, Φιλέρι, μαύρο Νεμέας, Καμπερνέ, μαύρο Νάουσας, Λιάτικο, Μαυρορωμαίκο, Μαυροδάφνη, Μανδηλαριά, Βερτζαμί, κόκκινο Λήμνου, Κοτσιφάλι.
  • Για επιτραπέζια σταφύλια: Αβγουλάτο, Ροζακί, Μοσχάτο Αμβούργου, Αετονύχι, επιτραπέζια σταφίδα, Καρντινάλ, Φράουλα.
  • Για σταφίδες: Σουλτανίνα, Κορινθιακή σταφίδα.

Τρύγος

Ο τρύγος είναι η τελευταία φάση της δραστηριότητας της αμπελοκομίας και αφορά το μάζεμα των σταφυλιών.
Ο καθορισμός του χρόνου του τρυγητού έχει μεγάλη σημασία για την ποιότητα των σταφυλιών. Σε γενικές γραμμές ο τρύγος γίνεται τους μήνες Αύγουστο-Σεπτέμβριο. Τα σταφύλια που είναι έτοιμα για μάζεμα πρέπει να είναι ώριμα και ο βαθμός ωριμότητας βρίσκεται είτε εμπειρικά με το μάτι, ή με δοκιμή στη γεύση, είτε με χημικές μεθόδους όπως είναι η πυκνομέτρηση (γραδάρισμα), όταν έχουμε να κάνουμε με σταφύλια που προορίζονται για παραγωγή κρασιού.
Παραδοσιακά τα τρυγημένα σταφύλια συγκεντρώνονται σε ειδικά κοφίνια (τρυγοκόφινα) ή σε μεγάλα πλαστικά δοχεία. Για την κοπή των τσαμπιών χρησιμοποιούνται ειδικοί σουγιάδες, ψαλίδια ή λεπίδες. Στην ελληνική ύπαιθρο ο τρύγος, μαζί με το πάτημα των σταφυλιών που τον ακολουθούσε, ήταν μια από τις σημαντικότερες αγροτικές εργασίες και γινόταν αφορμή για γιορτή, συνοδευόμενος από τα ανάλογα έθιμα.

Τα παράγωγα του σταφυλιού

Τα σταφύλια μπορούν να καταναλωθούν ως έχουν ή να χρησιμοποιηθούν είτε για γλυκίσματα (γλυκό του κουταλιού) είτε για την παρασκευή σταφίδων, μούστου, ξυδιού, κρασιού, άλλων οινοπνευματωδών ποτών όπως το τσίπουρο και τελικά οινοπνεύματος (αιθανόλης).

Μούστος
Ο μούστος είναι το προϊόν σύνθλιψης των καρπών του κλήματος, ο χυμός που παράγεται από τις ρώγες των σταφυλιών. Παίρνει το χρώμα του από τις χρωστικές ουσίες τής φλούδας των σταφυλιών, οπότε μπορεί να είναι λευκωπός έως ερυθρός, με μεγάλη περιεκτικότητα σε σάκχαρα. Χρησιμοποιείται για την παραγωγή διαφόρων προϊόντων, όπως το κρασί (μετά από αλκοολική ζύμωση), καθώς και σε παραδοσιακά προϊόντα όπως το πετιμέζι, η μουσταλευριά και το μουστοκούλουρο.

Κρασί
Το κρασί είναι ένα αλκοολούχο ποτό προϊόν της ζύμωσης των σταφυλιών ή του χυμού τους (μούστος). Το κρασί είναι ένα δημοφιλές ποτό που συνοδεύει και ενισχύει ένα ευρύ φάσμα ευρωπαϊκών και μεσογειακών γεύσεων, από τις πιο απλές και παραδοσιακές ως τις πιο σύνθετες και αφετέρου αποτελεί σημαντικό γεωργικό προϊόν που αντικατοπτρίζει την ποικιλία του εδάφους και το κλίμα ενός τόπου. Το κρασί χρησιμοποιείται επίσης σε θρησκευτικές τελετές σε πολλούς πολιτισμούς ενώ το εμπόριο κρασιού είναι ιστορικής σπουδαιότητας για πολλές περιοχές.

Σταφίδα
Η σταφίδα είναι το αποξηραμένο σταφύλι. Τρώγεται σκέτη ως γλυκό και προστίθεται συνήθως σε κεικ. Παράγεται από ορισμένες ποικιλίες σταφυλιού όπως η σουλτανίνα ή η κορινθιακή ποικιλία. Η κύρια διεργασία παραγωγής έχει να κάνει με την ξήρανση των σταφυλιών στον ήλιο για μερικές ημέρες, ενώ ύστερα μπορεί να χρησιμοποιηθούν ορισμένα πρόσθετα προκειμένου να βελτιωθεί η ποιότητα και να επεκταθεί ο χρόνος αποθήκευσης.


Παροιμίες με σταφύλια

  • Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι
  • Ήταν στραβό το κλίμα το’ φαγε κι ο γάιδαρος
  • Περσινά ξινά σταφύλια
  • Αυλάκωσε τα αμπέλια σου, να φας γλυκιά σταφίδα
  • Μάζευε και ας είν’ και ρώγες
  • Το Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τον Οκτώβρη τα κουδούνια
  • Έλα παππού να σου δείξω τ’αμπελοχώραφά σου!
  • Το τζιτζίκι λάλησε, άσπρη ρόγα γυάλισε
  • Μήνας που δεν έχει ρο, ρίξε στο κρασί νερό
  • Αν βρέξει ο Απρίλης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα,
    τότε τ’ αμπελοχώραφα χαίρονται τα καημένα
  • Γενάρη πίνουν το κρασί, το Θεριστή το ξύδι


Μύθος του Αισώπου: “Η Αλεπού και τα Σταφύλια”

“Μια πεινασμένη αλεπού είδε πάνω σ’ ένα δέντρο πλεγμένη μια κληματαριά γεμάτη χοντρόρωγα, κατακίτρινα σταφύλια!
Τα ζήλεψε και πολύ επιθυμούσε να τα δοκιμάσει, αλλά… πώς ν’ ανεβεί;
Οι αλεπούδες δεν είναι γατιά, να πιάνουνται με τα νύχια τους
και ν’ ανεβαίνουν όπου τους αρέσει.
Ωστόσο, δοκίμασε κάμποσες φορές.
Πιάστηκε από δω, πιάστηκε από κει, τίποτα δεν κατάφερνε.
Καθότανε μόνο κάτω, σήκωνε τα μάτια της στα σταφύλια,
τα κοίταζε καλά καλά κι ο καημός τους την έτρωγε.
Στα κατατελευταία απελπισμένη, για να παρηγορηθεί, κορόϊδεψε η ίδια τον εαυτό της:
- Δε βαριέσαι, δεν πειράζει, ας πάμε παρακάτω…
Εξάλλου αυτά δεν τρώγουνται. Αγίνωτα είναι ακόμη…
Τα σταφύλια, ακούοντάς τη, μοιάζανε να την ειρωνεύονται να την περιγελούν.
- Ακούς εκεί… Είμαστε, λέει, αγίνωτα!…
Εμείς, κυρα-αλεπού, αγίνωτα δεν είμαστε. Γλυκά σαν το μέλι είμαστε.
Μα αφού δε μας φτάνεις, τι να πεις…
μας λες αγίνωτα, για να ξεγελάσεις την ανημποριά σου!…”

Από τον μύθο αυτό έμεινε και η έκφραση “όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια”.


Σε μια ρώγα από σταφύλι
έπεσαν οχτώ σπουργίτες
και τρωγόπιναν οι φίλοι.
Τσίρι τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί

τσιριτρό!

Εχτυπούσανε τις μύτες
και κουνούσαν τις ουρές,
κι είχαν γέλια και χαρές.
Τσίρι τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί
τσιριτρό!

Πώπω, πώπω, σε μια ρώγα
φαγοπότι και φωνή!
την αφήκαν αδειανή.
Τσίρι τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί
τσιριτρό!

Και μεθύσαν κι όλη μέρα
πάνε δώθε, πάνε πέρα,
τραγουδώντας στον αέρα.
Τσίρι τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί
τσιριτρό!

(από το βιβλίο: Zαχαρίας Λ. Παπαντωνίου, Xελιδόνια, Bιβλιοθήκη Eκπαιδευτικού Oμίλου, 1920)

Πηγή
http://www.kids0-12.gr/grapes/
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Ας μιλήσουμε για μήλα!

Όταν κάποτε από μια μηλιά έπεσε ένα μήλο στο κεφάλι του Νεύτωνα, εκείνος ανακάλυψε το νόμο της βαρύτητας. Μην περιμένετε όμως να… πέσουν μήλα στο δικό σας το κεφάλι για να ανακαλύψετε πόσο εξαιρετικά φρούτα είναι: διαβάστε τις πληροφορίες που συγκεντρώσαμε και μάθετε τί είναι αυτό που κάνει το μήλο ένα τόσο ιδιαίτερο και ωφέλιμο φρούτο…

Η μηλιά

Το μήλο είναι ο στρογγυλός, εδώδιμος, χυμώδης καρπός της μηλιάς, (επιστ.: Μηλέα η ήμερος, Malus domestica) της οικογένειας των Ροδοειδών και είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα και ευρύτατα καλλιεργούμενα φρούτα. Το δέντρο της μηλιάς είναι φυλλοβόλο και φτάνει τα 5-12 μέτρα ύψος με φύλλα που έχουν ελλειψοειδές σχήμα και μυτερή άκρη. Ανθίζει την άνοιξη με άσπρα άνθη (ελαφρά ροζ στην αρχή), 2.5-3.5 cm σε διάμετρο, με πέντε πέταλα.



Το μήλο

Το μήλο ωριμάζει το φθινόπωρο και συνήθως έχουν διάμετρο 5-9 cm, και σπάνια μέχρι και 15 cm. Έχει λευκή και τραγανή σάρκα και φλούδα κόκκινη ή, σε ορισμένες ποικιλίες, πράσινη ή κίτρινη.

Ένα μήλο την ημέρα λοιπόν…

  • είναι πολύ πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά και με λίγες θερμίδες (ένα μέτριο μήλο περιέχει 50 με 60 θερμίδες), γεγονός που το καθιστά ιδανική επιλογή για μια σωστή και ισορροπημένη διατροφή.
  • περιέχει φυτικές ίνες, ασβέστιο, φώσφορο, σίδηρο, κάλιο, βιταμίνη C, βιταμίνη A, φολικό οξύ, βιοτίνη, μηλικό οξύ, βήτα-καροτίνη κλπ. Η περιεκτικότητα του σε βιταμίνη C ίσως να μην είναι όση ενός πορτοκαλιού, αλλά το μήλο είναι πολύ πιο πλούσιο σε μέταλλα που είναι ωφέλιμα για το πεπτικό μας σύστημα.
  • Tονώνει, τόσο το μυϊκό όσο και το νευρικό σύστημα και λόγω των εξαιρετικών ιδιοτήτων του, ενδείκνυται για την αντιμετώπιση πολλών παθήσεων όπως: οστεοπόρωση, αναιμία, δυσλειτουργία των εντέρων, καρδιοπάθεια, προβλήματα της όρασης και πονοκεφάλου.
  • παρέχει αντικαρκινική, αντιγηραντική, αγχολυτική, ηρεμιστική και αντιπυρετική προστασία.
  • είναι ίσως μία από τις καλύτερες διατροφικές επιλογές για την πρόληψη της νόσου Aλτσχάιμερ. Ερευνητές από το πανεπιστήμιο Cornell της Nέας Yόρκης βρήκαν ότι η χημική ουσία quercetin που είναι άφθονη στα μήλα έχει ισχυρή αντιοξειδωτική δράση σε κύτταρα του εγκεφάλου και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η κατανάλωση φρέσκων μήλων με τη φλούδα τους μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της νόσου.
  • δεν προκαλεί αλλεργικές αντιδράσεις, γι’ αυτό και συγκαταλέγεται μεταξύ των πρώτων τροφών που μπορούν να λαμβάνουν τα βρέφη.

Η ιστορία του μήλου

  • Η βίβλος περιγρφάφει το μήλο ως τον απαγορευμένο καρπό της γνώσης, τον οποίο δοκίμασαν οι πρωτόπλαστοι με αποτέλεσμα να εξοριστούν από τον Παράδεισο.
  • Οι αρχαιολόγοι έχουν ανακαλύψει σε προϊστορικές λίμνες της Ελβετίας απολιθώματα μήλου που χρονολογούνται από την εποχή του Σιδήρου, όπως επίσης και αποδείξεις ότι το μήλο καταναλωνόταν ωμό ως τροφή από την Λίθινη εποχή. Πιστεύεται ότι η μηλιά είναι από τα πρώτα δέντρα που καλλιεργήθηκαν, χωρίς να είναι γνωστή η ακριβής προέλευσή της, αφού κάποιοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι οι μηλιές πρωτοκαλλιεργήθηκαν από τους αρχαίους Ρωμαίους, ενώ κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι τα μήλα προέρχονται από την Κεντρική και Νότια Ασία.
  • Τον 13ο αιώνα προ Χριστού, ο Αιγύπτιος Φαραώ Ραμσής ο 2ος διέταξε να καλλιεργηθούν μηλιές στην περιοχή του Δέλτα του Νείλου. Κατόπιν, η καλλιέργεια του μήλου εξαπλώθηκε μέχρι τις κοιλάδες του Ρήνου, και μέχρι τα τέλη του 1ου αι. μ.Χ. καλλιεργούνταν 35 διαφορετικές ποικιλίες μήλου.
  • Στην ελληνική μυθολογία, έχουμε τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων στον ενδέκατο άθλο του Ηρακλή, αλλά και το μήλο της Έριδος που έγινε η αφορμή για τον πόλεμο της Τροίας (διαβάστε παρακάτω αναλυτικά τις ιστορίες…).
  • Στην αρχαία Ελλάδα τα μήλα καλλιεργούνται ήδη από τον 7ο αιώνα π.Χ. Τα προτιμούσαν ιδιαίτερα στις αθηναϊκές γαμήλιες τελετές: το να ρίξει κανείς ένα μήλο προς τη μεριά μια γυναίκας ισοδυναμούσε με πρόταση γάμου: αν αυτή το έπιανε σήμαινε ότι αποδεχόταν την πρόταση. Παρά τη γαμήλια σημασία τους, ωστόσο, σπάνιζαν και ήταν ακριβά, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό ώστε ο νομοθέτης Σόλων όρισε ότι το νεόνυμφο ζεύγος μπορούσε να φάει από κοινού μόνο ένα μήλο πριν πάει στο κρεβάτι.

Ποικιλίες μήλου

Φερίκια, Μανιές, Λαδόμηλα, Φακηλάτα, Χαϊβάνια, Μαρκέικα, Καραουλάνια… Μερικές ποικιλίες μήλων από τις εκατοντάδες που υπήρχαν κάποτε στη χώρα μας. Μόνο στο Πήλιο καταγράφηκαν το 1889 τριάντα δύο είδη. Σήμερα τέσσερις, το πολύ πέντε ποικιλίες στοιβάζονται στους πάγκους των μανάβικων, από τις οποίες οι περισσότερες προέρχονται από την Αμερική. Μπορούμε να βρούμε παντού τα Golden Delicious, τα Starkin και τα Granny Smiths. Οι γνωστότερη ντόπια ποικιλία είναι τα φιρίκια, που ενδημεί στο Πήλιο.

Το μήλο… στην κουζίνα

Το μήλο καταναλώνεται ωμό, μόνο του ή σε φρουτοσαλάτες, ή χρησιμοποιείται με διάφορους τρόπους στην ζαχαροπλαστική, για μαρμελάδες, κομπόστες, μηλόπιτες, κέικ, τάρτες, τηγανίτες, στρούντελ, γεμιστά, ψητά στον φούρνο, κλπ. Από το μήλο παράγεται πολύ υγιεινός χυμός, όπως επίσης και ο μηλίτης που γίνεται απ’ το χυμό των μήλων, αφού αυτός υποστεί ζύμωση. Το κρασί αυτό δεν έχει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ, έχει όμως κάπως ξινή γεύση και χρησιμοποιείται και στη μαγειρική.

Ωμό, συνιστάται να το καταναλώνετε ολόκληρο, μαζί με τη φλούδα του -αφού προηγουμένως έχει πλυθεί πολύ καλά- καθώς η φλούδα περιέχει πολλές βιταμίνες και αδιάλυτες ίνες, οι οποίες βοηθούν στην καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Τρώγοντας το μήλο με την φλούδα, βοηθά να διατηρήσουμε και τα δοντια μας λευκά!

Kαλό είναι να μην αγοράζουμε μεγάλες ποσότητες, ώστε να καταναλώνονται άμεσα. Όταν επιλέγετε μήλα, προτιμήστε τα σκληρά, σφιχτά με καλό χρώμα και χωρίς χτυπήματα. Προτιμήστε τα κόκκινα μήλα καθώς είναι πλουσιότερα σε αντιοξειδωτικές ουσίες. Μπορείτε να τα διατηρήσετε στο ψυγείο ή σε ένα δροσερό μέρος.

Tα καθαρισμένα μήλα ύστερα από λίγα λεπτά παίρνουν ένα καφετί χρώμα. Για να διατηρήσουν το φυσικό τους χρώμα μπορείτε να τα ραντίσετε με σταγόνες χυμό λεμονιού. Aν πρόκειται να τα μαγειρέψετε, κόψτε τα σε χοντρά κομμάτια γιατί διαλύονται εύκολα.

Παροιμίες με μήλα

“Ένα μήλο την ημέρα, τον γιατρό τον κάνει πέρα”
Από τα προαναφερόμενα για τη θρεπτική αξία του μήλου, είναι προφανής η σημασία της παροιμίας αυτής!

“Το μήλο κάτω από την μηλιά…”
Το χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να δείξουμε την ομοιότητα ενός παιδιού με τον γονιό του.


“Στη μηλιά τη φορτωμένη”

Στη μηλιά τη φορτωμένη
η Ρηνούλα ανεβασμένη,
κόβει, κόβει μηλαράκια
 με τα δυο της τα χεράκια.
Μπαμ! Και σπάει το κλωνάρι
πέφτει η Ρήνα στο χορτάρι,
τρέχει, τρέχει στη μαμά της 
με σκισμένη την ποδιά της.
Αχ! Μαμά μου πως πονάω,
αλλά δεν θα ξαναπάω,
θα ακούσω την καλή σου
τη χρυσή τη συμβουλή σου!

.

Τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων

"Ο Ηρακλής κλέβει τα μήλα των Εσπερίδων" Μοσαϊκό των αρχών του 3ου αι. μΧ - Ισπανία

Σύμφωνα με το Φερεκύδη, η Γαία είχε κάνει γαμήλιο δώρο στον Δία και την Ήρα μηλιές που έκαναν χρυσά μήλα. Η Ήρα φύτεψε τα δέντρα στον κήπο των θεών, ο οποίος βρισκόταν στη χώρα του Άτλαντα. Ο Άτλαντας βρισκόταν έξω από τον κήπο και σήκωνε στους ώμους του τον ουρανό, τιμωρία που του είχε επιβληθεί από το Δία. Οι κόρες του Άτλαντα έκλεβαν όμως τα μήλα, γι’αυτό και η Ήρα ανάθεσε τη φύλαξή τους στις νύμφες Εσπερίδες και στο Λάδωνα, δράκοντα με εκατό κεφάλια και γιο του Τυφώνα και της Έχιδνας.
Όταν λοιπόν ο Ευρυσθέας ανέθεσε στον Ηρακλή να πάει στον κήπο των Εσπερίδων και να του φέρει τα χρυσά μήλα, ο Ηρακλής πήγε και απελευθέρωσε πρώτα τον Προμηθέασκοτώνοντας τον αετό που έτρωγε το συκώτι του, δίνοντας έτσι τέλος στο μαρτύριο του τιτάνα. Ο Προμηθέας για να του ανταποδώσει το καλό, τού έδειξε το δρόμο για τον κήπο των Εσπερίδων. Εκεί, ο Ηρακλής ακολούθησε τη συμβουλή του Προμηθέα να μην μπει ο ίδιος στον κήπο, και συμφώνησε με τον Άτλαντα να τού κρατήσει για λίγο το φορτίο, μέχρι ο Άτλας να του φέρει τα χρυσά μήλα. Ο Άτλας, επιστρέφοντας από τον κήπο, αρνήθηκε να παραδώσει τους καρπούς στον Ηρακλή, δηλώνοντάς του ότι θα πήγαινε ο ίδιος τα μήλα στον Ευρυσθέα και ότι θα άφηνε τον Ηρακλή στη θέση του για πάντα. Ο Ηρακλής επιστράτευσε τότε όλη του την ευστροφία για να μπορέσει να ξεφύγει από την αιώνια καταδίκη: άφησε τον Άτλαντα να πιστέψει ότι αποδέχτηκε τη μοίρα του, του ζήτησε όμως πρώτα να κρατήσει για λίγο τον ουρανό προκειμένου να φτιάξει ένα μαξιλάρι για το κεφάλι του. Ο Άτλας δέχτηκε, ο Ηρακλής όμως δραπέτευσε τελικά παίρνοντας μαζί του και τα μήλα.
Όταν ο Ηρακλής έφτασε στις Μυκήνες παρέδωσε τα μήλα στον Ευρυσθέα, αλλά εκείνος τα έδωσε πίσω στον ήρωα σαν δώρο. Ο Ηρακλής με τη σειρά του τα παρέδωσε στην Αθηνά, η οποία τα επέστρεψε στον κήπο των Εσπερίδων, καθώς εκεί ήταν η θέση στην οποία έπρεπε να βρίσκονται.

Το μήλο της Έριδος

Πίνακας του Ρούμπενς με τίτλο "Η κρίση του Πάρη"

Στον γάμο του Πηλέα και της Νηιρίδας Θέτιδας ήταν όλοι οι θεοί καλεσμένοι, εκτός από την Έριδα, την θεά της διχόνιας. Η Έριδα θύμωσε και για να εκδικηθεί επισκέφτηκε κρυφά το γιορτινό τραπέζι ρίχνοντας ένα μήλο με την επιγραφή “ΚΑΛΛΙΣΤΗ”, που σημαίνει ομορφότερη, με σκοπό να διχάσει τους παρευρισκόμενους και να τους βάλει να μαλώσουν μεταξύ τους. Πράγματι, όταν οι θεοί είδαν το μήλο, αναρωτήθηκαν σε ποια θεά αναφερόταν. Η πρώτη από τις θεές που θεώρησε πως το μήλο ήταν δικό της ήταν η Αφροδίτη, η θεά της ομορφιάς. Το ίδιο όμως πίστευε και η Ήρα, η γυναίκα του Δία, αλλά και η Αθηνά, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει ένας διαπληκτισμός ανάμεσα στις τρεις θεές. Ο Δίας βλέποντας την κατάσταση να έχει ξεφύγει, πήρε τον λόγο και πρότεινε στις τρεις θεές να βρούν κάποιον να επιλέξει για το ποια από τις τρεις είναι η ομορφότερη. Αυτός ο κάποιος έτυχε να είναι οΠάρις, ο γιος του βασιλιά της Τροίας Πρίαμου.Έτσι, οι θεές παρουσιάστηκαν μπροστά στον Πάρη και του ζήτησαν να επιλέξει την ομορφοτέρη από τις τρεις, δελεάζοντάς τον η καθεμιά με κάποιο πολύτιμο δώρο: η Ήρα του υποσχέθηκε ότι θα τον κάνει κυρίαρχο της Ασίας, η Αθηνά πως θα τον έκανε σοφό, γενναίο και επιδέξιο άνθρωπο και η Αφροδίτη πως θα του έδινε για σύζυγο την ομορφότερη γυναίκα του κόσμου.
Ο Πάρις, αφού το σκέφτηκε αρκετά, αποφάσισε να δώσει το χρυσό μήλο στην Αφροδίτη με αποτέλεσμα οι άλλες δυο θεές να θυμώσουν και να ορκιστούν εκδίκηση…


Πηγή
http://www.kids0-12.gr/apples/
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Τα 11 καλύτερα φρούτα και λαχανικά του φθινοπώρου

Το φθινόπωρο είναι η εποχή όπου η φύση μας προσφέρει μια μεγάλη ποικιλία σε φρούτα και λαχανικά. Αυτή την εποχή, μπορούμε να βρούμε σταφύλια, λάχανα, πράσα, αχλάδια, μήλα, μπρόκολα, αντίδια, σε άριστη ποιότητα και διαφορετικά είδη.

Καταναλώνοντας ωμά λαχανικά και φρούτα κατά την διάρκεια της ημέρας, βοηθάμε τον οργανισμό μας να αποβάλει τις τοξίνες που δημιουργούνται, και διατηρούμε το ανοσοποιητικό σύστημα σε καλή κατάσταση. Πολλά και μικρά γεύματα, γεμάτα φρούτα και λαχανικά είτε ωμά είτε σε χυμούς, βοηθούν τον οργανισμό να αντεπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες εργασίας και προσφέρουν πνευματική και σωματική ευεξία.



Ως προς τη διαδικασία της προετοιμασίας και της μαγειρικής των λαχανικών, πρέπει να γνωρίζουμε πως:

  • Οι τροφές που χρησιμοποιούμε, δεν θα πρέπει να είναι ούτε πολύ άγουρες αλλά ούτε και παραγινωμένες.
  • Τα λαχανικά είναι προτιμότερο να είναι ελάχιστα μαγειρεμένα, σε χαμηλές θερμοκρασίες ή ακόμη καλύτερα στον ατμό, καθώς με το μαγείρεμα στο νερό χάνουν πολλά από τα πολύτιμα θρεπτικά συστατικά τους.
  • Καλό είναι να αποφεύγουμε το τηγάνισμα ή το δυνατό τσιγάρισμα γιατί παράγονται στοιχεία οξείδωσης βλαβερά για τον οργανισμό μας.
  • Προτιμήστε το ψήσιμο τους σε σχάρα, χωρίς προσθήκη λιπαρών ουσιών, παρά μόνο φρέσκο ελαιόλαδο μετά το τέλος του μαγειρέματος.

Τα 11 καλύτερα φρούτα και λαχανικά του φθινοπώρου

1. Σταφύλι

  • Το σταφύλι διακαιολογημένα θεωρείται ο “βασιλιάς των φρούτων”, καθώς είναι πλούσιο σε βιταμίνες Α,C και B, σε σταφυλοσάκχαρα και κάλιο. Έχει και αντιοξειδωτική και αντικαρκινική δράση, λόγω της ρεσβερατρόλης που βρίσκεται στη φλούδα του. Περιέχει τα 10 (από τα 16) πιο βασικά μεταλλικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για τον οργανισμό μας. Ο χυμός του θεωρείται το ίδιο πλούσιος σε σάκχαρα, μεταλλικά άλατα και λευκωματούχες ουσίες, με το μητρικό γάλα. Το άφθονο νερό του είναι υγιεινότατο και είναι το μόνο αποτελεσματικό αντιφάρμακο υγρό κατά της αυτοδηλητηριάσεως και τέλος, καταπολεμά την κατακράτηση των υγρών.
Θα το βρείτε σε πολλές ποικιλίες και καταναλώνεται ωμό, αποξηραμένο (σταφίδα), ως χυμός, ως μούστος σε κουλούρια και γλυκά, ως γλυκό κουταλιού, κλπ.


2. Αβοκάντο

  • Το αβοκάντο είναι πλούσιο σε ελαϊκό οξύ, λουτεΐνη, βιταμίνη Ε, βιταμίνη Κ, φυτικές ίνες, κάλιο, φολικό οξύ, βιταμίνη Β6 και βιταμίνη C. Το ελαϊκό οξύ έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τη χοληστερόλη και συμβάλλει στην προστασία κατά του καρκίνου του μαστού, ενώ η λουτεΐνη καροτινοειδών και η βιταμίνη Ε, σε συνδυασμό με τα υγιή λιπαρά του αβοκάντο, αναστέλλουν την ανάπτυξη του καρκίνου του προστάτη.
Το αβοκάντο ταιριάζει ιδανικά σε σάντουιτς και σε σαλάτες και είναι το βασικό συστατικό της μεξικάνικης σάλτσας guacamole.

3. Πράσα

  • Τα πράσα ανήκουν στην ίδια οικογένεια με το σκόρδο και τα κρεμμύδια, και έχουν πολλά από τις ίδια υγιή οφέλη. Είναι πλούσια σε μαγγάνιο, βιταμίνη C, σίδηρο, φυλλικό οξύ και βιταμίνη Β6. Η κατανάλωση πράσων βοηθά να χαμηλώσει η κακή χοληστερίνη (LDL), αυξάνοντας ταυτόχρονα την καλή χοληστερόλη (HDL), συμβάλλει στην καταπολέμηση του καρκίνου, συμπεριλαμβανομένου του προστάτη και του παχέος εντέρου, καθώς και στη σταθεροποίηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.
Καθώς έχουν μια πιο ήπια και πιο γλυκιά γεύση από τα κρεμμύδια, ταιριάζουν ιδανικά σε σούπες, πίτες και σάλτσες. Δοκιμάστε πρασοσέλινο με αυγολέμονο στην κατσαρόλα, με χοιρινό ή αρνάκι!

4. Λαχανάκια Βρυξελλών

  • Τα λαχανάκια Βρυξελλών είναι μια πλούσια πηγή αντικαρκινικών, μιας και περιέχουν βιταμίνη Κ, βιταμίνη C, φολικό οξύ, βιταμίνη Α, μαγγάνιο, φυτικές ίνες, κάλιο, βιταμίνη Β6, η τρυπτοφάνη, βιταμίνη Β1, ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, σίδηρο, φώσφορο, πρωτεΐνες, μαγνήσιο, βιταμίνη Β2, βιταμίνη Ε και ασβέστιο.
    Βοηθούν στην καλή κατάσταση του δέρματος, προστατεύουν το ανοσοποιητικό σύστημα, καταπολεμούν την ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Χρησιμοποιήστε λαχανάκια Βρυξελλών μαγειρεμένα στον ατμό ως γαρνιτούρα, με λίγο βούτυρο, αλάτι, πιπέρι, τυρί ή λεμόνι.

5. Ακτινίδια

  • Αυτά τα φρούτα περιέχουν πολλά αντιοξειδωτικά και θεωρούνται ασπίδες προστασίας του DNA μας. Περιέχουν βιταμίνη C, φυτικές ίνες, κάλιο, χαλκό, μαγνήσιο, βιταμίνη Ε και μαγγάνιο. Βοηθούν επίσης τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα, προστατεύουν την καρδιά, συμβάλλουν στην καταπολέμηση του άσθματος και μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο θρόμβωσης του αίματος.
Τα ακτινίδια είναι πολύ νόστιμα και μπορούν να προστεθούν σε σαλάτες, σούπες ή τάρτες φρούτων.

6. Πράσινα Φασολάκια

  • Τα πράσινα φασολάκια περιέχουν άφθονη βιταμίνη Κ που βοηθά να έχουμε υγιή οστά και έχει αντιφλεγμονώδης ιδιότητες που μπορούν να μειώσουν τη σοβαρότητα των ασθενειών όπου η φλεγμονή παίζει σημαντικό ρόλο, όπως το άσθμα, η οστεοαρθρίτιδα και η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Περιέχουν επίσης θρεπτικά συστατικά (βιταμίνη C, βιταμίνη Κ, μαγγάνιο, βιταμίνη Α, φυτικές ίνες, κάλιο, φυλλικό οξύ, σίδηρο, μαγνήσιο, θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, χαλκό, ασβέστιο, φώσφορο, πρωτεΐνες, ωμέγα-3 λιπαρά οξέα και νιασίνη), που συμβάλλουν στην προστασία της καρδιάς, στην πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου, καθώς και στην υποστήριξη του ανοσοποιητικού συστήματος, του δέρματος και της μνήμης.
Τα πράσινα φασόλάκια έχουν την τιμητική τους στην κουζίνα μας λαδερά, αλλά μπορούν κάλιστα να καταναλωθούν μαγειρεμένα στον ατμό σε σαλάτες με λάδι και ξύδι, συνδυασμένα με φιλέτο κοτόπουλο βραστό, ή τόνο.

7. Μπρόκολο

  • Το μπρόκολο είναι ένας ακόμη ισχυρός μαχητής κατά του καρκίνου. Είναι πλούσιο σε βιταμίνη C, βιταμίνη Α, φολικό οξύ, φυτικές ίνες, μαγγάνιο, κάλιο, βιταμίνη Β6, βιταμίνη Β2, φώσφορο, μαγνήσιο, πρωτεΐνες, ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, βιταμίνη Β5, σίδηρο, ασβέστιο, βιταμίνη Β1, βιταμίνη Β3, ψευδάργυρο και βιταμίνη Ε, και καταπολεμά τις καρδιακές παθήσεις, αποτρέπει τον καταρράκτη, βοηθά στην ανάπτυξη δυνατών οστών, προστατεύει από το έλκος και τη ρευματοειδή αρθρίτιδα και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Το μπρόκολο μαγειρεύεται ιδανικά στον ατμό, ως σαλάτα με λάδι και λεμόνι ή λίγη μαγιονέζα. Ταιριάζει σε σαλάτες και σούπες, με κορυφαία την σούπα μπρόκολου με κρέμα.

8. Μελιτζάνα

  • Οι μελιτζάνες έχουν αντιοξειδωτική δράση, συμβάλλουν στην καταπολέμηση του καρκίνου, έχουν αντιμικροβιακές ιδιότητες και βοηθούν στη μείωση της κακής χοληστερόλης (LDL). Πλούσιες σε φυτικές ίνες, κάλιο, μαγγάνιο, βιταμίνη Β1, βιταμίνη Β6, φολικό οξύ, μαγνήσιο και βιταμίνη Β3, προστατεύουν την καρδιά και περιέχουν ισχυρά αντιοξειδωτικά κατά των ελεύθερων ριζών, παρέχοντας προστασία στα κύτταρά μας.
Η μελιτζάνα μπορεί να ψηθεί, ή να μαγειρευτεί στον ατμό, και μπορεί να καταναλωθεί με ή χωρίς την φλούδα της. Συνήθως, πριν το μαγείρεμα, την αφήνουμε κομμένη σε φέτες σε αλατισμένο νερό για να ξεπικρίσει. Υπάρχουν εξαιρετικές συνταγές για λαδερά ή φούρνου, όπως μπριάμ, παπουτσάκια, μουσακάς και ιμάμ. Είναι ιδιαίτερα νόστιμα και με κουρκούτι, ή τηγανιτά με σάλτσα φρέσκιας ντομάτας.

9. Σπανάκι

  • Ο Popeye είχε απόλυτο δίκιο όταν διαφήμιζε ότι το σπανάκι είναι ένας διατροφικός “δυναμίτης” ενέργειας! Οι ερευνητές έχουν ανακαλύψει τουλάχιστον 13 διαφορετικά φλαβονοειδή συστατικά, που λειτουργούν ως αντιοξειδωτικές και αντικαρκινικές ουσίες. Στο σπανάκι υπάρχει άφθονη βιταμίνη Κ, βιταμίνη Α, μαγγάνιο, φολικό οξύ, μαγνήσιο, σίδηρος, βιταμίνη C, βιταμίνη Β2, ασβέστιο, κάλιο, βιταμίνη Β6, φυτικές ίνες, χαλκός, βιταμίνη Β1, πρωτεΐνες, φώσφορος, ψευδάργυρος, βιταμίνη Ε, ω- 3 λιπαρά οξέα, βιταμίνη Β3, σελήνιο. Ειδικά η βιταμίνη Κ ενισχύει τα οστά και την καρδιά, προστατεύει τα μάτια από ασθένειες όπως ο καταρράκτης και συμβάλλει αποτελεσματικά στην καλή κατάσταση του εγκεφάλου.
Το σπανάκι μπορεί να προστεθεί σε οποιοδήποτε γεύμα. Δοκιμάστε το στον ατμό, σωταρισμένο, σε πίτες ή στην σαλάτα σας.

10. Μήλα

  • Όπως λέει και το λαϊκό απόφθεγμα, “ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα”! Πλούσιο σε φυτικές ίνες, βιταμίνη C, βιταμίνη Κ και ισχυρά αντιοξειδωτικά, συμβάλλει στην προστασία του μαστού και του παχέος εντέρου, στην πρόληψη δημιουργίας πέτρας στα νεφρά, και στη μείωση της κακής χοληστερόλης. Μελέτες έχουν επίσης αποδείξει ότι η κατανάλωση τουλάχιστον δύο μήλων την εβδομάδα μειώνει τον κίνδυνο του άσθματος και του διαβήτη τύπου 2, και ενισχύει την υγεία των πνευμόνων.
Τα μήλα είναι ένα υγειινό σνακ για κάθε ώρα της ημέρας. Εξαιρετικά επίσης τα μήλα στον φούρνο (με σταφίδες και κονιάκ), οι μηλόπιτες, τα μήλα σε φρουτοσαλάτες, κλπ.


11. Αχλάδια

  • Τα αχλάδια περιέχουν φυτικές ίνες, βιταμίνη C και χαλκό, και είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά που βοηθούν στην προστασία του οργανισμού, και συμβάλλουν στην υγεία της καρδιάς και του παχέος εντέρου. Θεωρείται υποαλλεργικό φρούτο και είναι συχνά μεταξύ των πρώτων τροφών που χορηγούνται στα βρέφη.

Πηγή
http://www.kids0-12.gr/top11-autumn-vegetables/
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΟΙΝΙΚΑΣ. ΤΟ ΜΥΘΙΚΟ ΠΟΥΛΙ ΚΑΙ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ.

Ιερό μυθικό πουλί. Η Φιλική Εταιρεία χρησιμοποίησε τον Φοίνικα ως σύμβολο του Ελληνικού κράτους που ξαναγεννιέται από τη στάχτη του. Ο Α. Υψηλάντης στη σημαία του Ιερού Λόγου και ο Καποδίστριας τον καθιέρωσε επίσημο έμβλημα του κράτους και το απεικόνισε πάνω στα νομίσματα και τις σφραγίδες. Από τον Ησίοδο τον -8ο αιώνα, έχουμε την αρχαιότερη αναφορά για τον Φοίνικα, που τον ταυτίζει με τον ήλιο και τον Θεό Απόλλωνα. Κατά τον Ηρόδοτο είχε το μέγεθος του αετού και πούπουλα χρυσοκόκκινα (βιβλ. 2,73). Κάθε 500 χρόνια ερχόταν από την Αραβία στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου, μεταφέροντας το νεκρό πατέρα του, τον οποίο τύλιγε σε σχήμα αβγού μέσα σε σμύρνα και τον έθαβε στο ιερό του Ήλιου. Ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος, λέει: «Δεν έχω δει ποτέ αυτό το πουλί παρά μόνο σε εικόνες. Μέρη του φτερώματός του έχουν το χρυσό χρώμα και άλλα βαθυκόκκινο και μοιάζει στο περίγραμμα και τις διαστάσεις με αετό. Το πουλί αυτό μοιάζει με μεγάλο αετό ή με ερωδιό με χρυσό και κόκκινο φτέρωμα αν και ο κινέζικος έχει πέντε χρώματα. Του δίνουν πολλές ηλικίες, 500 , 540 , 1000 , 1461 , 12.994 χρόνια. Αυτός είναι ο Φοίνικας που γνωρίζουμε, το πουλί που αναγεννάτε μέσα από τις στάχτες του».


Ο Φοίνικας δεν ζει με φρούτα ή λουλούδια, αλλά με μία υγρή κολλώδη ουσία, όπως το ρετσίνι, που ευωδιάζει λιβάνι. Μύρα η κομμιοφόρος. Κατά τον Πλίνιο ένας μόνο Φοίνικας υπάρχει σ` ολόκληρο τον κόσμο. Όταν γερνά, κατασκευάζει φωλιά με κλαδιά αρωματικών φυτών, τη γεμίζει με αρώματα και πεθαίνει καιόμενος μέσα σ` αυτή. Από τη στάχτη του ξαναγεννιέται και μεταφέρει τα λείψανα της προηγούμενης υπάρξεώς του μαζί και της φωλιάς του στην πόλη του Ήλιου για ταφή. Ο Πλίνιος ο πρεσβύτερος γράφει ότι: «Ο Φοίνικας ζούσε 1.460 έτη και οι ενδείξεις της επιστροφής του δίνονταν από τις κινήσεις των αστέρων». Ο Πλατωνικός Φιλόσοφος Κέλσιος, στο έργο του «Αληθής Λόγος», μας λέει: Ένα πουλί της Αραβίας, ο Φοίνικας, κουβαλά στην Αίγυπτο τον νεκρό πατέρα του τυλιγμένο σε σμύρνα (βαλσαμόδεντρο) και τον αποθέτει στο τέμενος του ήλιου.
Ο Οβίδιος μας λέει, ο Φοίνικας έρχεται από την Ασσυρία, αλλά αυτό το πουλί εμφανίζεται σε πολλά μέρη του κόσμου. Όλα αυτά τα πουλιά έχουν ταυτιστεί με τον ήλιο και μοιάζουν πολύ στο πουλί που περιγράφει ο Οβίδιος. Ο Οβίδιος στο έργο του «Μεταμορφώσεις» γράφει τα εξής για τον Φοίνικα: «Ο Φοίνικας, όπως τον ονομάζουν οι Έλληνες, είναι ένα μυθικό πουλί, που αναγεννάτε από την τέφρα του. Είναι ένα ιερό πουλί που έρχεται πάντα από την ανατολή και φέρνει τον πατέρα του βαλσαμωμένο μέσα σε μια σφαίρα γεμάτη μύρο και πηγαίνει και την αφήνει μέσα στον ναό του Ηλίου της Ηλιούπολης. Εκεί χτίζει και την φωλιά του στην πέτρα του ηλίου, και από εκεί χανόταν μέσα στις φλόγες όταν ήθελε να φύγει. Οι Αιγύπτιοι ονόμαζαν το πουλί αυτό «Μπενού» και το ταύτιζαν με τον θεό Ατούμ, θεό της δημιουργίας, κατόπιν με τον Ρα και τέλος με τον Όσιρι. Τα κείμενα των πυραμίδων τοποθετούν το γεγονός της δημιουργίας και των Ζεπ Τεπί (θεοί) στην Ηλιούπολη, στον «Ναό του Φοίνικα».
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Φοίνικας, αυτό το εξαίσιο πουλί, εμφανίζεται σαν από θαύμα πάντα από τον ανατολικό ορίζοντα
κατά την διάρκεια παγιωμένων σημείων του ουρανού, για να αναγγείλει την αρχή μιας νέας κοσμικής εποχής. Επέστρεφε στην Ηλιούπολη αναγεννημένος κάθε 1.460 χρόνια, όταν έκλεινε ο Σωθικός (Σειριακός) κύκλος, ο οποίος και ονομαζόταν «Ιδανικό Νέο Έτος» και συνέπιπτε με την ηλιακή αύξηση του Σειρίου.
Οι περισσότεροι σύγχρονοι ερευνητές της αρχαίας αιγυπτιακής θρησκείας αναφέρουν ότι τα μυστήρια της Αιγύπτου ή «Μυστήρια του Όσιρι» θεσπίστηκαν από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, που ήταν παιδαγωγός του Όσιρι. Σχεδόν όλες οι πληροφορίες για τα αιγυπτιακά Μυστήρια προέρχονται από τον Έλληνα ιστορικό Ηρόδοτο. Έδρα των αιγυπτιακών μυστηρίων ήταν η πόλη Άβυδος, με τον μεγαλοπρεπή ναό του θεού «Ήλιου – Ρα». Όμως τα πιο μεγάλα και τα πιο ιερά μυστήρια της αιγυπτιακής θρησκείας ήταν τα «Μυστήρια του Φοίνικα» στην Ηλιούπολη. Ο Φοίνικας ήταν ένα ιερό πουλί γνωστό σαν «Πνεύμα του Αναστημένου Όσιρι», το οποίο, σύμφωνα με τις θρησκευτικές δοξασίες της Αιγύπτου, ζούσε στον αστερισμό του Σειρίου. Ήταν το θεϊκό σύμβολο του Όσιρι και δήλωνε την αναγέννηση, η οποία άρχιζε από το «Μέγαρο του Φοίνικα» της Ηλιούπολης, όπως αναφέρουν τα κείμενα της πυραμίδας Τεξτς. Ο Γερμανός φιλόλογος Αδόλφος Έρμαν αναφέρει τα εδάφια των ταφικών μνημείων στα οποία είναι γραμμένα τα εξής: «Η ψυχή του Όσιρι κατοικεί στο πουλί Μπενού (Φοίνικας)». Ο ίδιος ο Όσιρις λέει: «Είμαι ο μεγάλος Φοίνικας που είναι το Ένα. Είμαι ο Όσιρις που έρχομαι από τον Σείριο. Είμαι ο επιβλέπων των πάντων».
Ο Πλούταρχος εξηγεί, ότι όλα τα ονόματα των Αιγυπτίων Θεών είναι Ελληνικά, και τα μετέφεραν στην Αίγυπτο, από την Ελλάδα οι εκάστοτε μεταναστεύσαντες Έλληνες. Επί πλέον (ο Πλούταρχος) ως ιερέας του Απόλλωνος στους Δελφούς, μας φανερώνει ότι η θεά Αθηνά και η Ίσις, είναι το ίδιο πρόσωπο, η ίδια θεότης με διαφορετικό όνομα. Καθώς και ο θεός Ώρος ταυτίζεται υπό των Ελλήνων με τον Απόλλωνα. Δηλαδή οι (αρχαίοι) Αιγύπτιοι και οι Έλληνες είχαν τους ίδιους Θεούς με διαφορετικά ονόματα και αυτό μας υποδεικνύει κοινή καταγωγή μεταξύ τους. Ο Πλούταρχος στο έργο του «Περί Ίσιδος και Οσίριδος» μας δηλώνει ότι η θεά Ίσις συμβολίζει το άστρο του Κυνός Σείριον ή Σώθιν «Εγώ ειμί η εν τω άστρω τω Κυνί επιτέλλουσα, κατακολουθών τω Ωρίωνι τω αστερισμώ του Οσίριδος» (Δαμάσκιος παρά Hopner). «Υπό των Ελλήνων (συνεχίζει ο Πλούταρχος) Κύων καλείται η ψυχή της Ίσιδος, Σώθις δε υπό των Αιγυπτίων, Ωρίων δε, η ψυχή του Ώρου, η δε ψυχή του Τυφώνος, Άρκτος. Οι δε ψυχές τους λάμπουν ως άστρα στον ουρανό. Επί πλέον αναφέρει «τον Θεό Όσιρι, ως στρατηγό και πλοίαρχο του Κανώβου, το οποίον πλοίο, ονομάζουν οι Έλληνες ΑΡΓΩ». Ο αστερισμός Της Αργούς, δεν απέχει μακριά από τους αστερισμούς του Ωρίωνος και του Κυνός, από τους οποίους ο πρώτος εθεωρείτο ως ο ιερός αστερισμός του Ώρου και ο δεύτερος της Ίσιδος». Ο Όσιρις, εξομοιώθηκε με πολλές θεότητες του Ελληνικού πάνθεου, κυρίως δε με τον Διόνυσο και τον Άδη. Όντας αρχικά θεός της φύσης, ενσάρκωση του πνεύματος της βλάστησης, που πεθαίνει κατά το θερισμό και αναγεννάται όταν φυτρώνει ο σπόρος, ο Όσιρις λατρεύθηκε σε ολόκληρη την αρχαία Αίγυπτο ως θεός των νεκρών. Ο Όσιρις μαζί με τον Σέραπη χαρακτηρίζονταν Άζωνοι θεοί.
Σύμφωνα με πανάρχαιες παραδόσεις όλων των ιστορικών λαών του πλανήτη, οι Θεοί μας, τα ουράνια όντα, επιστρέφουν σε τακτά χρονικά διαστήματα, κάθε 13.000 χρόνια στην αρχή ή στο τέλος ή και στο μέσον του ζωδιακού κύκλου, που διαρκεί 25.920 χρόνια. Σύμφωνα με μαρτυρίες αρχαίων ιστορικών, που αναφέρονται στο «Ημερολόγιο της Πέτρας» που υπήρχε στην επικάλυψη της μεγάλης πυραμίδας, προκύπτει ότι ο νέος «Κύκλος του Φοίνικα» συμπίπτει με το κλείσιμο της ζωδιακής τροχιάς της Γης, στις 21-12-2012 του ισχύοντος σήμερα ημερολογίου.
Πηγές: Αιθηρόη , E R E B U S - Windows Live , Γερασ. Καλογεράκη "Φως από την μεγάλη πυραμίδα" εκδόσεις Δίον, Ελληνική Ελεύθερη Εγκυκλοπαίδεια, ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ: ΟΙ ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΟΥΣ, Περιοδικό "Ιερά Ελλάς".

Πηγή
http://enneaetifotos.blogspot.com/
Διαβάστε περισσότερα...