Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Ήταν πρώτη Απριλίου, της ΕΟΚΑ η αρχή…

Πενήντα έξι χρόνια από την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της
ΕΟΚΑ

Ο Γεώργιος Γρίβας ήξερε ότι αναλάμβανε ένα πολύ δύσκολο έργο, αλλά είχε ισχυρή θέληση, αποφασιστικότητα και προπαντός απόλυτη πίστη στο σκοπό του Αγώνα.

ΠΕΝΗΝΤΑ ΕΞΙ χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ. Ο αγώνας της ΕΟΚΑ ήταν ένας αγώνας απελευθερωτικός, ένα ξεσήκωμα της Κύπρου εναντίον της βρετανικής αποικιοκρατίας. Κρατήθηκε γνήσιος με υψηλό φρόνημα του λαού και ακμαία αγωνιστικότητα. Στοίχισε νεκρούς, πεσόντες και εκτελεσθέντες, βασανιστήρια φρικτά, καταστροφές, οδύνη, χωρίς, δυστυχώς, να έχει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.


Με την ευκαιρία αυτή θα επιχειρήσουμε στη συνέχεια μιαν αναδρομή σε γεγονότα που προηγήθηκαν της ΕΟΚΑ και σ’ εκείνα που ακολούθησαν.

Οι αρνητικές και πεισματικές θέσεις της Βρετανικής Κυβέρνησης στο πρόβλημα της Κύπρου οδήγησαν τον κυπριακό λαό σε ένοπλο Αγώνα για να διεκδικήσει το αναφαίρετο δικαίωμά του για ελευθερία. Στην Αθήνα σχηματίστηκε μια δωδεκαμελής Επιτροπή από εξέχοντα πρόσωπα της Κύπρου και της Ελλάδας, η οποία αποφάσισε να διεκδικήσει δυναμικά την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Τα μέλη της Επιτροπής επισφράγισαν την πίστη τους στο σκοπό του Αγώνα με όρκο στην Καινή Διαθήκη, στις 7 Μαρτίου 1953. Πρόεδρος της Επιτροπής αυτής ορίστηκε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο οποίος ενεργούσε ως πολιτικός αρχηγός του Απελευθερωτικού Αγώνα, τον οποίο και χρηματοδοτούσε. Η Επιτροπή διόρισε ένα από τα μέλη της, τον Γεώργιο Γρίβα, στρατιωτικό αρχηγό του Αγώνα, ο οποίος ήταν συνταγματάρχης εν αποστρατεία και διέθετε πλούσια πείρα στρατιωτική, κυρίως σε θέματα τακτικής πολέμου. Ως αρχηγός της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ) χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Διγενής.

Ο Γεώργιος Γρίβας ήξερε ότι αναλάμβανε ένα πολύ δύσκολο έργο, αλλά είχε ισχυρή θέληση, αποφασιστικότητα και προπαντός απόλυτη πίστη στο σκοπό του Αγώνα. Αφού μελέτησε τις δυνατότητες διεξαγωγής ένοπλου Αγώνα με δύο επισκέψεις του στην Κύπρο, το 1951 και το 1952, κατάρτισε στην Αθήνα γενικό σχέδιο δράσης, το οποίο έθεσε σ' εφαρμογή αμέσως μετά τη μυστική άφιξή του στις ακτές της Πάφου το βράδυ της 10ης Νοεμβρίου 1954.

Το πρώτο φορτίο όπλων

Για την εισαγωγή οπλισμού στην Κύπρο από την Ελλάδα ο Διγενής χρησιμοποίησε φίλους και συνεργάτες του. Το πρώτο φορτίο όπλων έφτασε στην Κύπρο το Μάρτιο του 1954. Μ' αυτά τα λίγα όπλα ξεκίνησε ο Αγώνας της ΕΟΚΑ την 1η Απριλίου 1955. Ένα δεύτερο φορτίο, που μεταφερόταν με το πλοιάριο «Άγιος Γεώργιος» τον Ιανουάριο του 1955, κατασχέθηκε από τις Αγγλικές Αρχές, κατόπιν προδοσίας, κοντά στο χωριό Χλώρακα της Πάφου.

Κατά τη διάρκεια του Αγώνα λειτούργησε μυστικό σχέδιο αποστολής όπλων στην Κύπρο με επιβατικά πλοία της γραμμής Πειραιά - Λεμεσού. Άλλα όπλα έφταναν με το ταχυδρομείο της Πάφου και με άλλους τρόπους. Στις 29 Ιανουαρίου του 1956 ο οπλισμός της ΕΟΚΑ εμπλουτίστηκε με 800 περίπου κυνηγετικά όπλα Ελληνοκυπρίων, που είχαν πάρει απ' αυτούς μέλη της ΕΟΚΑ. Ένας άλλος τρόπος, με τον οποίο η ΕΟΚΑ εξασφάλιζε όπλα, ήταν οι επιθέσεις σε αστυνομικούς σταθμούς και από νεκρούς Άγγλους στρατιώτες. Μερικά όπλα ήταν επιτόπιας κατασκευής σε ειδικά εργαστήρια, στα οποία κατασκευάζονταν επίσης ωρολογιακές βόμβες, νάρκες και άλλο πολεμικό υλικό.

Οι πρώτοι νεκροί

Στα τέλη Μαρτίου του 1955 η ΕΟΚΑ ήταν έτοιμη για το ξεκίνημα του Αγώνα. Τη νύκτα της 31ης Μαρτίου προς την 1η Απριλίου, 30 λεπτά μετά τα μεσάνυκτα, οι ομάδες της ΕΟΚΑ έδρασαν με επιτυχία. Εκκωφαντικές εκρήξεις συγκλόνισαν τη Λευκωσία, τη Λάρνακα, τη Λεμεσό και στρατιωτικές επισταθμίες. Η ΕΟΚΑ είχε τότε τον πρώτο της νεκρό. Ήταν ο Μόδεστος Παντελή από το Λιοπέτρι, που πέθανε από ηλεκτροπληξία στην προσπάθειά του ν' αποκόψει ηλεκτροφόρα σύρματα, για να δράσουν οι ομάδες της ΕΟΚΑ. Την 1η Απριλίου 1955 κυκλοφόρησε η πρώτη προκήρυξη του Διγενή.

Οι δολιοφθορές σε κυβερνητικά κτίρια, αστυνομικούς σταθμούς και στρατιωτικές εγκαταστάσεις συνεχίστηκαν σ' όλη τη διάρκεια του Αγώνα. Η ΕΟΚΑ με τη δράση της προξενούσε υλικές ζημιές και θύματα μεταξύ των Άγγλων. Μερικές από τις τολμηρές επιχειρήσεις των πρώτων μηνών του Αγώνα της ΕΟΚΑ είναι:

α) Η τοποθέτηση ωρολογιακής βόμβας στις 25 Μαΐου κάτω από το κάθισμα του Κυβερνήτη Άρμιτεϊτζ στο κινηματοθέατρο Παλλάς της Λευκωσίας. Η βόμβα εξερράγη λίγα λεπτά μετά την αποχώρηση του Κυβερνήτη.

β) Η επίθεση στον αστυνομικό σταθμό του Αμιάντου στις 22 Ιουνίου 1955 από ανταρτική ομάδα.

γ) Η επίθεση στο μεταλλείο Μιτσερού στις 22 Σεπτεμβρίου 1955 από ανταρτική ομάδα.

Πολιτική δράση

Παράλληλα με τη στρατιωτική δράση της ΕΟΚΑ, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος δρούσε στο πολιτικό πεδίο. Στις 15 Απριλίου 1955 αναχώρησε για το Μπαντούγκ της Ινδονησίας, όπου συγκροτήθηκε Αφρικανοασιατικό Συνέδριο με εκπροσώπηση 29 κρατών. Εκεί, σε δημοσιογραφική διάσκεψη, μίλησε για το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του κυπριακού λαού. Στις 11 Ιουλίου πήγε στην Ελλάδα και έπεισε την Ελληνική Κυβέρνηση να καταθέσει αίτηση στον ΟΗΕ για την εφαρμογή της αρχής της αυτοδιάθεσης στην περίπτωση του κυπριακού λαού.

Αντιδράσεις Τουρκοκυπρίων

Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ δεν βρήκε σύμφωνους τους Τουρκοκυπρίους που εξέφρασαν στον Κυβερνήτη την ανησυχία τους. Η ΕΟΚΑ με φυλλάδιά της ξεκαθάριζε το σκοπό και την τακτική του Αγώνα. Με φυλλάδιό της, που κυκλοφόρησε σε τουρκική γλώσσα τον Ιούλιο του 1955 στην τουρκική συνοικία της Λευκωσίας, διαβεβαίωσε τους Τουρκοκύπριους ότι ο Αγώνας δεν στρέφεται εναντίον τους, αλλά εναντίον του Άγγλου κυρίαρχου και τα φυλλάδιά της, που κυκλοφορούσαν στην ελληνική γλώσσα, τόνιζαν ότι μοναδικός σκοπός του Αγώνα ήταν η απελευθέρωση της Κύπρου και η ένωσή της με την Ελλάδα.

Η τριμερής

Οι Άγγλοι, που ήταν αντίθετοι στην παραχώρηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης στον κυπριακό λαό, συγκάλεσαν Τριμερή Διάσκεψη στο Λονδίνο στις 29 Αυγούστου 1955. Σ' αυτήν πήραν μέρος αντιπροσωπίες των Κυβερνήσεων Βρετανίας, Ελλάδας και Τουρκίας. Τα θέματα καθορίστηκαν ως εξής: «Πολιτικά και αμυντικά ζητήματα που επηρεάζουν την Ανατολική Μεσόγειο, περιλαμβανομένης της Κύπρου». Η Τριμερής Διάσκεψη έληξε στις 7 Σεπτεμβρίου, χωρίς να γίνει καμιά συμφωνία, λόγω των διαφορετικών θέσεων των τριών χωρών. Τη συμμετοχή της Τουρκίας στη Διάσκεψη εκμεταλλεύτηκε η Βρετανία και τότε και αργότερα, και δεν ικανοποιούσε το αίτημα του κυπριακού λαού για αυτοδιάθεση.

Τουρκικοί βανδαλισμοί

Στις 6 Σεπτεμβρίου 1955 ο τουρκικός όχλος, με συνενοχή της Τουρκικής Κυβέρνησης, διέπραξε βανδαλισμούς εις βάρος του ελληνικού πληθυσμού της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης. Κατέστρεψε πολλές ορθόδοξες εκκλησίες και άλλα ελληνικά κτίρια. Δύο μητροπολίτες και αρκετοί ιερείς τραυματίστηκαν, πολλοί Έλληνες κακοποιήθηκαν και 20 θανατώθηκαν.

* Ο Κυβερνήτης της Κύπρου, για ν' αντιμετωπίσει την ΕΟΚΑ, στις 15 Ιουλίου 1955 έθεσε σε ισχύ το νόμο περί προσωποκρατήσεως, που έδινε το δικαίωμα στις δυνάμεις ασφαλείας να συλλαμβάνουν οποιονδήποτε πολίτη θεωρούσαν ύποπτο για παράνομες ενέργειες και να τον εγκλείουν στη φυλακή, στο φρούριο της Κερύνειας ή σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για ακαθόριστο χρονικό διάστημα.

* Στις 20 Σεπτεμβρίου 1955 άρχισε τις εργασίες της η 10η Σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Η εγγραφή του Κυπριακού στην ημερήσια διάταξη απορρίφθηκε. Στην Κύπρο δημιουργήθηκε αντίδραση με μαχητικές διαδηλώσεις και παναπεργία.

Σημαντικοί σταθμοί

Στις 19 Ιουνίου 1957 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, σε συνέντευξή του στην Αθήνα με Έλληνες και ξένους δημοσιογράφους, κατήγγειλε τα βασανιστήρια των Άγγλων στην Κύπρο, ανέφερε συγκεκριμένες περιπτώσεις και ζήτησε τη διενέργεια αμερόληπτης διεθνούς έρευνας. Οι καταγγελίες του προκάλεσαν παγκόσμια συγκίνηση.

* Στις 22 Οκτωβρίου 1957, ο Χάρντινγκ υπέβαλε την παραίτησή του και αναχώρησε από την Κύπρο στις 4 Νοεμβρίου. Στις 3 Δεκεμβρίου ανέλαβε τα καθήκοντά του ο νέος Κυβερνήτης Σερ Χιου Φουτ, Κυβερνήτης προηγουμένως της Ιαμαϊκής.

* Στις 26 Νοεμβρίου 1957 έγινε μεγάλη δολιοφθορά από την ΕΟΚΑ στη στρατιωτική βάση Ακρωτηρίου. Στις 4.15 μ.μ. ακούστηκαν δύο εκκωφαντικές εκρήξεις από δύο βόμβες, που τοποθετήθηκαν στις μηχανές δύο αεριωθούμενων βομβαρδιστικών «Καμπέρα». Ακολούθησαν εκρήξεις ντεποζίτων των αεροσκαφών και φλόγες περιέζωσαν ολόκληρο το υπόστεγο των αεροπλάνων, όπου υπήρχαν τέσσερα αεριωθούμενα «Καμπέρα» και ένα τύπου «Βένομ». Η δολιοφθορά αυτή θεωρήθηκε η πιο καταστρεπτική στην ιστορία της Αγγλίας. Οι ζημιές υπολογίστηκαν σε 4,5 εκατομμύρια λίρες.

* Στις αρχές Μαρτίου του 1958, ο Διγενής ύψωσε τη σημαία της παθητικής αντίστασης. Με προκήρυξή του κάλεσε τον κυπριακό λαό να μποϊκοτάρει τα αγγλικά προϊόντα και να υποστηρίζει τα εγχώρια. Με το οικονομικό μποϊκοτάζ κατά των Άγγλων η Κυπριακή Κυβέρνηση είχε ζημιές δέκα περίπου εκατομμυρίων λιρών.

* Τον Ιούλιο του 1958, η κατάσταση στην Κύπρο επιδεινώνεται. Οι δυνάμεις ασφαλείας συνεχίζουν τις επιχειρήσεις τους για καταστολή της «τρομοκρατίας», όπως αποκαλούν τη δράση της ΕΟΚΑ. Στις 5 Ιουλίου συλλαμβάνουν και κακοποιούν ένα παιδί στο χωριό Αυγόρου. Οι γυναίκες του χωριού ορμούν και το ελευθερώνουν. Η συμπλοκή γενικεύεται. Οι στρατιώτες πυροβολούν εναντίον των αμάχων του χωριού. Φονεύονται ο Παναγιώτης Ζαχαρία και η Λουκία Παπαγεωργίου, έγκυος και μητέρα έξι παιδιών. Ο Διγενής συνεχίζει να κτυπά τους Άγγλους αποτελεσματικά. Οι Τουρκοκύπριοι βεβηλώνουν ναούς, καίνε εικόνες, διαπράττουν βιαιοπραγίες και δολοφονούν Ελληνοκύπριους στις πόλεις και στην ύπαιθρο. Ο Φουτ επιβάλλει κατ' οίκον περιορισμό από τις 7 π.μ. μέχρι τις 7 μ.μ. για έναν μήνα. Στο διάστημα αυτό συλλαμβάνονται 2000 περίπου Ελληνοκύπριοι με τη δικαιολογία ότι συμπαθούν την ΕΟΚΑ.

Η θυσία στον Αχυρώνα

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1958, Άγγλοι στρατιώτες, κατόπιν πληροφοριών, περικυκλώνουν έναν αχυρώνα στο Λιοπέτρι. Μέσα σ' αυτόν βρίσκονται τέσσερις αγωνιστές της ΕΟΚΑ - ο Ανδρέας Κάρυος, ο Φώτης Πίττας, ο Ηλίας Παπακυριακού και ο Χρίστος Σαμάρας. Αρνούνται να παραδοθούν και οι Άγγλοι ρίχνουν βενζίνη και πυρπολούν τον αχυρώνα. Στην έξοδό τους πολεμούν γενναία και πέφτουν νεκροί στο πεδίο της μάχης.

«Θα βγω πυροβολώντας»

Στις 19 Νοεμβρίου 1958, ανακαλύφθηκε από τους Άγγλους, κατόπιν προδοσίας, το κρησφύγετο του Κυριάκου Μάτση στο Κάτω Δίκωμο. Ο Μάτσης διέταξε τους δύο συναγωνιστές του να βγουν από το κρησφύγετο και ο ίδιος φώναξε στους Άγγλους: «Δεν θα βγω ζωντανός. Θα βγω πυροβολώντας». Τότε οι Άγγλοι τού έριξαν χειροβομβίδες και ο ατρόμητος αγωνιστής βρήκε ακαριαίο θάνατο.

Συνομιλίες στο Παρίσι

Στις 25 Νοεμβρίου 1958, άρχισε η συζήτηση του Κυπριακού στον ΟΗΕ. Τελικά ψηφίστηκε από τη Γενική Συνέλευση στις 5 Δεκεμβρίου το σχέδιο του Μεξικού «περί ειρηνικής, δημοκρατικής και δικαίας λύσεως του Κυπριακού, συμφώνως προς τον Χάρτην των Ηνωμένων Έθνών».

Μετά την πιο πάνω απόφαση του ΟΗΕ έγιναν συνομιλίες στο Παρίσι μεταξύ των Υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας και της Τουρκίας, Αβέρωφ και Ζορλού. Ακολούθησε συνάντηση των Πρωθυπουργών Καραμανλή και Μεντερές στη Ζυρίχη, όπου μονογραφήθηκαν σχετικά κείμενα. Στις 19 Φεβρουαρίου 1959 έγιναν δεκτές οι Συμφωνίες της Ζυρίχης στο Λονδίνο και υπογράφτηκαν από τους Πρωθυπουργούς και τους Υπουργούς Εξωτερικών της Αγγλίας, της Ελλάδας και της Τουρκίας, καθώς και τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Φασίλ Κουτσιούκ.

* Από την ιστοσελίδα (Kέντρο Έρευνας και Τεκμηρίωσης Αγώνα της ΕΟΚΑ)

Η πρώτη προκήρυξη της ΕΟΚΑ

Με την βοήθειαν του Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου του Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων αναλαμβάνομεν τον αγώνα διά την αποτίναξιν του αγγλικού ζυγού, με σύνθημα εκείνο, το οποίον μας κατέλιπον οι πρόγονοί μας ως ιεράν παρακαταθήκην “Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ”.
Αδελφοί Κύπριοι,

Από τα βάθη των αιώνων, μας ατενίζουν όλοι εκείνοι, οι οποίοι ελάμπρυναν την Ελληνικήν ιστορίαν διά να διατηρήσουν την ελευθερίαν των, οι Μαραθωνομάχοι, οι Σαλαμινομάχοι, οι τριακόσιοι του Λεωνίδα και οι νεώτεροι του Αλβανικού έπους. Μας ατενίζουν οι αγωνισταί του '21, οι οποίοι μας εδίδαξαν, ότι η απελευθέρωσις από τον ζυγόν δυνάστου αποκτάται πάντοτε με το ΑΙΜΑ. Μας ατενίζει, ακόμη, σύμπας ο Ελληνισμός, ο οποίος μας παρακολουθεί με αγωνίαν, αλλά και με εθνικήν υπερηφάνειαν.

Ας απαντήσωμεν με έργα, ότι θα γίνωμεν “πολλώ κάρρονες” τούτων.

Είναι καιρός να δείξωμεν εις τον κόσμον, ότι εάν η διεθνής διπλωματία είναι ΑΔΙΚΟΣ και εν πολλοίς ΑΝΑΝΔΡΟΣ, η Κυπριακή ψυχή είναι γενναία. Εάν οι δυνάσται μας δεν θέλουν να αποδώσουν την λευτεριά μας, μπορούμε να την διεκδικήσουμε με τα ίδια μας τα ΧΕΡΙΑ και με το ΑΙΜΑ μας.

Ο αγών θα είναι σκληρός. Ο δυνάστης διαθέτει τα μέσα και τον αριθμόν. Ημείς διαθέτομεν την ΨΥΧΗΝ. Έχομεν και το ΔΙΚΑΙΟΝ με το μέρος μας. Γι’ αυτό και θα ΝΙΚΗΣΩΜΕΝ
Έλληνες,

Όπου και αν ευρίσκεσθε, ακούσατε την φωνή μας.
Εμπρός! Όλοι μαζί για την λευτεριά της Κύπρου μας.
Ε.Ο.Κ.Α.
Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΔΙΓΕΝΗΣ

Πηγή
http://www.greekamericannewsagency.com/main/index.php?option=com_content&view=article&id=11465:2011-04-01-18-37-26&catid=42:2010-02-21-14-34-30&Itemid=45




Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Τα λάθη που κάνουμε όταν τρώμε σε μία ταβέρνα

Δέκα κακές συνήθειες στις οποίες πρέπει να αντισταθούμε!

Ακόμα και τώρα σε περίοδο οικονομικής κρίσης, ο Έλληνας δεν εγκαταλείπει την αγαπημένη του συνήθεια για μία έξοδο για φαγητό έξω. Μπορεί να μην το κάνει τόσο συχνά, αλλά οι παρέες πολλές φορές καταλήγουν για φαγητό κάπου σε ένα ταβερνάκι. Είναι κομμάτι της κουλτούρας μας και της φιλοσοφίας μας, η κοινή συνεύρεση για φαγητό έξω με φίλους. Αποτελεί ίσως την πιο συχνή και η πιο μεγάλη απόλαυση του έλληνα είναι να τρώει σε κάποιο ταβερνάκι.



Είναι μια συνήθεια, που είναι συνυφασμένη με τη διασκέδαση, την καλοπέραση, την καλή παρέα, τη χαλάρωση, τις διακοπές και το καλό φαγητό. Στις διάφορες ταβέρνες, ο Έλληνας όπως, και στη υπόλοιπη ζωή του κάνει μεγάλες καταχρήσεις και συχνά πέφτει σε μεγάλα διατροφικά σφάλματα.

1. Πάει για λάθους λόγους.
Πάει είτε γιατί πεινά πολύ, με αποτέλεσμα να καταναλώνει πολύ περισσότερη τροφή από αυτή που μπορεί και πρέπει, διότι δεν χρειάζεται να περιμένει πολύ για να φάει. Είτε γιατί τον κάλεσαν , δεν πεινά, αλλά πάει για την παρέα και παρασύρεται στην κραιπάλη που απαιτεί η παρέα.

2. Παραγγέλνει πολλά.
Όταν λοιπόν ανοίγει τον κατάλογο , τα θέλει όλα, όλα όσα δεν μπορεί να έχει στο καθημερινό του τραπέζι. Έτσι παραγγέλνει ότι λαχταρά η ψυχή του και υποκύπτει στη κάθε λαιμαργία του.

3. Λανθασμένη επιλογή ορεκτικών.
Είναι κυρίως τηγανιτά, και πολύ σύνθετα (με κρεμά γάλακτος-τυριά- ζαμπόν κτλ), δηλαδή λαχταριστά!!!! Το μόνο που κάνουν είναι ανοίγουν τη όρεξη και γεμίζουν τον οργανισμό με θερμίδες, χοληστερίνη και τριγλικερίδια!

4. Λανθασμένη επιλογή σαλάτας.
Δεν είναι ποτέ μια απλή σαλάτα σαν και αυτή που θα μπορούσε κάποιος να καταναλώσει στο σπίτι του, αλλά είναι πιο σύνθετη, όχι ως προς τη ποικιλία των λαχανικών, αλλά ως προς το dressing (κυρίως με βάση τη μαγιονέζα) και τα συνοδευτικά (κοτόπουλο, τυρί μπέικον κτλ.).

5. Ψωμί.
Μέχρι να έρθουν τα ορεκτικά και η σαλάτα, έχει καταναλωθεί σχεδόν όλη η ποσότητα ψωμιού, λόγο ανυπομονησίας και αναμονής του φαγητού.

6. Αλκοόλ.
Το ευχάριστο περιβάλλον της ταβέρνας , ο φωτισμός , η μουσική , η καλή παρέα και η χαλαρή και εύθυμη συζήτηση, κάνουν το αλκοόλ να ρέει άφθονο στο τραπέζι!

7. Επιδόρπιο.
Μια γλυκιά αμαρτία είναι πάντα καλύτερη από ένα εποχιακό φρούτο.

8. Νερό.
Υπάρχει μονό για διακόσμηση στο τραπέζι και σε περίπτωση που πνίγει κάποιος από το φαγητό! Δεν θεωρείται απαραίτητο.

9. Έρχεται «κατοχή».
Ο έλληνας είναι της λογικής «δεν πετάμε ποτέ φαγητό» και αφού το έχει πληρώσει, τα πιάτα θα πρέπει να είναι άδεια, ακόμα και αν δεν αντέχει άλλο.

10. Τρώει γρήγορα.
Η λαιμαργία και η καλή παρέα με τη συζήτηση, κάνουν τον Έλληνα να τρώει και να πίνει χωρίς να σκέφτεται. Καταναλώνει μεγάλες ποσότητες φαγητού και αλκοόλ γρήγορα, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος του να μην καταλαβαίνει ότι έχει χορτάσει.

Αν θέλουμε λοιπόν μια επίσκεψη σε μια ταβέρνα να καταλήξει σε μια ευχάριστη ανάμνηση μέχρι την επομένη φορά και όχι σε έναν στομαχόπονο, καλό είναι να μην κάνουμε τα παραπάνω λάθη και να είμαστε πιο συνετοί με το τι θα φάμε και το πόσο θα πιούμε!

Πηγή
http://www.diatrofi.gr/index.php?module=articles&position=center&ArticleId=3415&CategoryId=140



Διαβάστε περισσότερα...

Η μικρή κόκκινη κλώσα

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια μικρή κόκκινη κλώσα, που σκάλιζε το χώμα στη φάρμα που ζούσε, μέχρι που ανακάλυψε μερικούς σπόρους σιταριού.

Φώναξε τότε τους γείτονές της και τους είπε 'Αν φυτέψουμε αυτούς τους σπόρους, θα μπορέσουμε να έχουμε ψωμί να φάμε. Ποιος θα με βοηθήσει στο όργωμα και στο φύτεμα;' Ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσα.


'Όχι εγώ', είπε η αγελάδα, 'τέλειωσε το ωράριο μου'.'Όχι εγώ', είπε η πάπια, 'σήμερα έχω ημιαργία'. 'Όχι εγώ', είπε το γουρούνι, 'έχω πάρει άδεια αιμοδοσίας'.'Όχι εγώ', είπε η χήνα, 'ψάχνω για δουλειά'.‘Έχεις, γραφτεί στα μητρώα αγροτών? Έχεις πληρώσει τις εισφορές σου?’ ρώτησε το μοσχάρι.

'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Κι έτσι κι έκανε. Όργωσε το χωράφι, φύτεψε τους σπόρους, πότισε το χωράφι, το σιτάρι ψήλωσε κι ωρίμασε, που έγινε ψηλό και ολόχρυσο. 'Ποιος θα με βοηθήσει να θερίσω το σιτάρι;' Ρώτησε τότε η μικρή κόκκινη κλώσα.

'Όχι εγώ', είπε η πάπια, 'σήμερα κάνω στάση εργασίας.''Όχι εγώ, είναι εκτός της ειδικότητας μου', είπε το γουρούνι.'Όχι εγώ, θα χάσω την αρχαιότητά μου', είπε η αγελάδα.'Όχι εγώ, θα χάσω το επίδομα ανεργίας', είπε η χήνα.‘Έχεις πάρει άδεια από τον αγροτικό συνεταιρισμό? Ή θα κατεβούν τα τρακτέρ στους δρόμους?’ ρώτησε το μοσχάρι.

'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Κι έτσι κι έκανε. Θέρισε το σιτάρι, έφτιαξε το αλεύρι και έφτασε επιτέλους η ώρα να φτιαχτεί το ψωμί. 'Ποιος θα με βοηθήσει να ζυμώσω το ψωμί;' ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσα.

'Όχι εγώ, θα ήταν υπερωρία αν σε βοηθούσα', είπε η αγελάδα.'Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα της έγκαιρης προσέλευσης', είπε η πάπια.'Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα ωρίμανσης, είπε το γουρούνι.'Όχι εγώ, θα ήτανε ρατσιστικό να ήμουν εγώ η μόνος βοηθός', είπε η χήνα.‘Μα το επάγγελμα του αρτοποιού είναι κλειστό! Υπάρχει άλλος φούρνος στα 672 μέτρα από εδώ!’ είπε το μοσχάρι.

'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Ζύμωσε κι έψησε έξι φρατζόλες. Μύρισε όμορφα το φρεσκοψημένο ψωμί, σε όλη η φάρμα και τότε μαζεύτηκαν όλα τα ζώα. Όλα θέλανε - για την ακρίβεια απαιτούσανε -, μερίδιο απ' το ψωμί. Αλλά η μικρή κόκκινη κλώσα είπε, 'Όχι, μπορώ να φάω και τις έξι φρατζόλες μοναχή μου'.

'Αίσχος - Κερδοσκοπία!', φώναξε η αγελάδα.'Καπιταλιστική βδέλλα!', ούρλιαξε η πάπια.'Απαιτώ ίσα δικαιώματα!', διαμαρτυρήθηκε η χήνα.Το γουρούνι, απλώς γρύλισε, καθώς βαρέθηκε να κάνει κάτι παραπάνω.‘Έχεις υποβάλλει χαρτοσημασμένη αίτηση εις τριπλούν για να πάρεις θεωρημένη άδεια έγκρισης προϊόντος από την αγορανομία?’ ρώτησε το μοσχάρι.

Και γράψανε σε πλακάτ 'Αδικία', 'Η μικρή κόκκινη κλώσα να φορολογηθεί', 'Να κρατικοποιηθεί το ψωμί', 'Τα πεινασμένα ζώα έχουν δίκιο', 'Νόμος είναι το δίκιο του γουρουνιού' και κάνανε πορεία γύρω - γύρω από τη μικρή κόκκινη κλώσα φωνάζοντας διάφορα συνθήματα.

Τότε ήρθε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης και είπε στη μικρή κόκκινη κλώσα. 'Δε πρέπει να είσαι τόσο άπληστη, δεν μπορείς να το φας μόνη σου'.'Μα εγώ δούλεψα μόνη μου, για να φτιαχτεί αυτό το ψωμί, κανένας άλλος δεν με βοήθησε', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. 'Ολομόναχη μου, τα έκανα όλα.

''Ακριβώς', είπε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης. 'Αυτή είναι η ομορφιά της ελεύθερης αγοράς. Καθένας μπορεί να δουλεύει όσο θέλει. Αλλά, με τους σύγχρονους κρατικούς κανονισμούς, το ψωμί θα πρέπει να μοιραστεί σε όλα τα ζώα και η εσύ μικρή κόκκινη κλώσα, θα πρέπει να δώσεις φόρο την μισή φρατζόλα ψωμιού στο κράτος, να πληρώσεις ακόμα φόρο ακίνητης περιουσίας για το χωράφι που όργωσες, να πληρώσεις για να δημοσιεύσεις στις εφημερίδες φωτογραφίες του ψωμιού που έψησες και να πληρώσεις εισφορές στα ταμεία των αγροτών, των μυλωνάδων και αρτοποιών, οπότε θα σου μείνει το ένα τέταρτο της φρατζόλας. Τι νομίζεις δηλαδή, ότι εσύ θα τρως και οι άλλοι θα πεινάνε;'

Και έζησε η μικρή κόκκινη κλώσα καλά -με το ένα τέταρτο της φρατζόλας-, και τα υπόλοιπα ζώα -με τις ολόκληρες φρατζόλες- ακόμα καλύτερα. Κι από τότε, η μικρή κόκκινη κλώσα σταμάτησε να φτιάχνει το ψωμί της σε αυτήν τη φάρμα και πήγαινε σε άλλη φάρμα.

Οι γείτονές της όμως, η πάπια, η αγελάδα, το γουρούνι, η χήνα και το μοσχάρι αναρωτιόνται ακόμα μέχρι σήμερα, γιατί η μικρή κόκκινη κλώσα δεν έφτιαξε ποτέ ξανά άλλο ψωμί.

Πηγή

http://www.tradenews.gr/open-mind/154-2011-02-26-18-19-04.html



Διαβάστε περισσότερα...