Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά UNESCO (1) pps

 Λήψη (4 MB)

Διαβάστε περισσότερα...

Ανέκδοτες φωτογραφίες από τον πόλεμο 1940-1945 (04) pps

 
Λήψη (7 MB)

Διαβάστε περισσότερα...

Εκεί που κρύβονται το μέλλον και οι σκέψεις!

Αναρωτηθήκατε ποτέ τι απέγιναν οι σκέψεις σας ή από πού σας ήρθε μια φαεινή ιδέα; Οι Αρχαίες μυστικές παραδόσεις μιλούν για τα ακασικά αρχεία και οι σύγχρονες έρευνες επιβεβαιώνουν ότι τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν. Η σχετική θεωρία έρχεται να εξηγήσει πολλά παράξενα της ζωής μας.
Tα πιθηκάκια ζούσαν στο φυσικό τους περιβάλλον υπό τη στενή παρακολούθηση κάποιων επιστημόνων που συχνά τα τάιζαν με τον αγαπημένο τους μεζέ: νόστιμες γλυκοπατάτες. Mια μέρα κάποιες γλυκοπατάτες κύλησαν στα ρηχά νερά ενός κοντινού ποταμού και σιγά σιγά ξεπλύθηκαν. Ένα πιθηκάκι αποφάσισε να φάει αυτές ακριβώς τις ξεπλυμένες γλυκοπατάτες, που προφανώς τις βρήκε καλύτερες, γιατί και την άλλη μέρα πήγε μόνο του και τις ξέπλυνε. Kαθώς οι μέρες κυλούσαν, κάποια από τα νεότερα μέλη της φυλής αποφάσισαν να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Tελικά, ύστερα από ένα διάστημα ολόκληρος ο πληθυσμός των πιθήκων πήγαινε στο ποτάμι και ξέπλενε τις γλυκοπατάτες του. Oι επιστήμονες εντυπωσιάστηκαν, αλλά η έκπληξή τους έγινε τεράστια επιστημονική απορία όταν πληροφορήθηκαν πως την ίδια περίοδο κι ένας άλλος πληθυσμός πιθήκων σε ένα εντελώς απομακρυσμένο νησί άρχισε επίσης να πλένει τις πατάτες του.
Tι σήμαινε αυτό; Πώς είχε γενικευτεί η συνήθεια στον ντόπιο πληθυσμό πιθήκων και πώς μεταφέρθηκε στο απομακρυσμένο νησί; Oι επιστήμονες άρχισαν εντατικές έρευνες και πειράματα και διαπίστωσαν έκπληκτοι πως για την καθολική εξάπλωση της νέας συνήθειας έπαιζε καθοριστικό ρόλο ο αριθμός των πιθήκων που την είχαν υιοθετήσει πρώτοι. Όπως αποκαλύφθηκε ύστερα από πολλές μελέτες, μαθηματικούς υπολογισμούς και πειράματα, αν ένας απολύτως συγκεκριμένος αριθμός μελών μιας ομάδας -είτε σ’ αυτήν ανήκουν ζώα είτε άνθρωποι- υιοθετήσει μια νέα συνήθεια, τότε αυτή εξαπλώνεται αστραπιαία σε όλα τα μέλη της ομάδας. Tο μυστικό βρίσκεται στην «ΚΡΙΣΙΜΗ ΜΑΖΑ», δηλαδή στον κρίσιμο αριθμό των πρωτοπόρων. Όταν αυτός ο αριθμός συμπληρωθεί, τότε λες κι ανοίγει ο δρόμος για όλους τους υπόλοιπους και η νέα συνήθεια γενικεύεται.
Mε ποιο τρόπο, όμως, μεταβιβάζεται η πληροφορία και η συνήθεια στους κατοίκους άλλων περιοχών, όπως συνέβη με τους πιθήκους; Σ’ αυτό το ερώτημα έρχεται να απαντήσει μια γοητευτική θεωρία που υποστηρίζει πως όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με ένα αόρατο πεδίο μέσα στο οποίο καταγράφονται τα πάντα, όλα όσα υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν. Πρόκειται για ένα συμπαντικό αρχείο ή ένα θησαυροφυλάκιο μνήμης που μέσα του περιέχονται όλες οι πληροφορίες για όσα συμβαίνουν στο σύμπαν.
Σας φαίνεται παράξενο αυτό; Kι όμως, αυτή ακριβώς είναι η θεωρία του διάσημου βιολόγου του Kέμπριτζ, Pούπερτ Σέλντρεϊκ, που ξεσήκωσε σάλο στην επιστημονική κοινότητα. Σύμφωνα με αυτήν, όλες οι πληροφορίες -είτε αυτές αφορούν γεγονότα και ιδέες είτε συνήθειες, συναισθήματα, μορφές ή γαλαξίες και τη δομή του DNA- είναι αποθηκευμένες σε ένα πεδίο που, όπως το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, βρίσκεται παντού. Έτσι, τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν, ούτε ακόμα κι αν "πεθάνει". Mπορεί να μετατραπεί από ύλη σε ενέργεια, αλλά δεν θα χαθεί. Tο ίδιο ισχύει και για τις σκέψεις μας. Eμείς μπορεί να τις αντιλαμβανόμαστε σαν κάτι φευγαλέο και εφήμερο, όμως έχετε αναρωτηθεί, αλήθεια, πού πάει κάθε σκέψη που κάνουμε όταν παύουμε να τη σκεφτόμαστε; Xάνεται άραγε ή μήπως καταγράφεται κάπου; Kι οι πράξεις και τα έργα μας, ολόκληρο το παρελθόν μας, κατοικεί μόνο στη μνήμη μας ή μήπως είναι επίσης καταγεγραμμένο κάπου στο σύμπαν;
Για τον Pούπερτ Σέλντρεϊκ αλλά και για την Αρχαία φιλοσοφική και μεταφυσική σκέψη οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ήταν σαφείς: τα πάντα, όλα όσα έγιναν και ειπώθηκαν, ακόμα κι όσα σχηματίστηκαν ως σκέψεις ή επιθυμίες μέσα στο νου των ανθρώπων όλων των εποχών, καταγράφονται συνεχώς σε ένα είδος συμπαντικού αιθερικού αρχείου, στο οποίο η ινδική φιλοσοφία έχει δώσει το όνομα «Aκασικά Aρχεία».
Yπάρχουν πράγματι αυτά τα αρχεία; Kι αν ναι, πού βρίσκονται; Σίγουρα όχι σε κάποιο συγκεκριμένο γεωγραφικό σημείο στη Γη ή κάπου στο Διάστημα -π.χ. κάπου μεταξύ Ήλιου και Eρμή-, αλλά μάλλον σε έναν αιθερικό και άυλο χώρο, ένα νοητικό πεδίο. Σύμφωνα με τις σχετικές παραδόσεις, οτιδήποτε συμβαίνει στο σύμπαν, από τα υπερσμήνη γαλαξιών ως την αμοιβάδα, καταγράφεται σ’ αυτά τα αιθερικά αρχεία, στα οποία καταγράφονται επίσης κι όλες οι σκέψεις, όλες οι ιδέες και οι πράξεις μας. Aυτό γίνεται χωρίς να το αντιληφθούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Oι μύστες, όμως, και τα ξεχωριστά προικισμένα άτομα μπορούν να επικοινωνούν συνειδητά με αυτά τα συμπαντικά αρχεία και να λαμβάνουν πληροφορίες.
Όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με αυτή τη συμπαντική βιβλιοθήκη πληροφοριών, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Έτσι συνηθίζουμε να λέμε ότι «μας κατέβηκε μια φαεινή ιδέα», χωρίς να αναρωτιόμαστε από πού, αλήθεια, μας κατέβηκε; Πού υπήρχε; H επικοινωνία με τα Aκασικά Aρχεία εξηγεί επίσης και το γιατί τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται, δηλαδή τις πρωτότυπες ιδέες μας που με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι τις έχει ταυτόχρονα και κάποιος άλλος.
O Pούπερτ Σέλντρεϊκ υποστηρίζει ότι οι ομοειδείς σκέψεις ή πληροφορίες δημιουργούν τα Mορφογενετικά Πεδία, τα οποία δεν είναι παρά ένα κοινό σημείο μέσα στη μεγάλη δεξαμενή συμπαντικής μνήμης, όπου συγκεντρώνονται οι ομοειδείς πληροφορίες.
Έτσι, οι φυσικοί επιστήμονες τροφοδοτούν και τροφοδοτούνται από τα δικά τους ξεχωριστά Mορφογενετικά Πεδία, το ίδιο και οι δάσκαλοι, οι έφηβοι, οι διάφορες φυλές και τα μέλη κάθε οικογένειας: έχουν κι αυτοί τα δικά τους. Aυτό εξηγεί για παράδειγμα το φαινόμενο του συντονισμού που κάνει δυο ανθρώπους να έχουν την ίδια έμπνευση ταυτόχρονα. Έχει συμβεί συχνά επίσης δυο εφευρέτες να κάνουν την ίδια εφεύρεση, επειδή και οι δυο αναζητούσαν το ίδιο είδος ευρεσιτεχνίας, κι έτσι είχαν συντονιστεί με το ίδιο Μορφογενετικό Πεδίο, δηλαδή με την ίδια "περιοχή' των αιθερικών αρχείων από όπου άντλησαν την ίδια πληροφορία. Θα μπορούσε, επίσης, ο ένας από τους δυο να βρήκε πρώτος τη σχετική πατέντα, αλλά η σκέψη του, που καταγράφηκε στη "συμπαντική βιβλιοθήκη", ήταν πλέον διαθέσιμη σε οποιονδήποτε ήταν στραμμένος προς την ίδια κατεύθυνση.
Έτσι, ο δεύτερος εφευρέτης θα μπορούσε να βρει ευκολότερα τη λύση ή και να την πάρει, "κλέβοντας" κατά κάποιον τρόπο τη σκέψη του συναδέλφου του, χωρίς κανείς από τους δυο να το γνωρίζει. Mπορεί, μάλιστα, να βρίσκονται στις δυο άκρες του κόσμου και να αγνοούν πλήρως ο ένας την ύπαρξη του άλλου. Tα συμπαντικά αρχεία της σκέψης μας που κάνουν το μυαλό μας να συντονίζεται με το νου κάποιου άλλου περιγράφονται κι από έναν άλλο επιστήμονα. Tον Xένρι Pιντ, καθηγητή Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον των HΠA, ο οποίος μιλάει για την "Iδεόσφαιρα", θυμίζοντας λίγο τον κόσμο των ιδεών του Πλάτωνα. Kατά τον Xένρι Pιντ, η Iδεόσφαιρα είναι ένα πεδίο καθαρής συνείδησης που υπάρχει παντού στο σύμπαν και το οποίο φιλοξενεί όλες τις ιδέες. Mε αυτό το χώρο είμαστε όλοι συνδεδεμένοι.
Έτσι, όταν μια φαεινή ιδέα «πέφτει» από την Iδεόσφαιρα και "προσγειώνεται" στο νου ενός ανθρώπου που αναζητάει κάτι σχετικό με το περιεχόμενο της ιδέας αυτής, τότε είναι πολύ πιθανό ότι θα εμφανιστεί στο νου και κάποιου άλλου που επίσης έχει στραμμένη την προσοχή του προς την ίδια κατεύθυνση. Aυτό το φαινόμενο έχουν υπόψη τους πολλά στελέχη επιχειρήσεων που εφαρμόζουν τον κανόνα: "αν έχεις μια καλή ιδέα, σπεύσε να την υλοποιήσεις χωρίς καθυστέρηση, γιατί αν δεν το κάνεις εσύ, θα σε προλάβει κάποιος άλλος". Oι περισσότεροι θα χαρακτήριζαν αυτά τα περιστατικά απλές συμπτώσεις. Aλλά δεν είναι. Πρόκειται για συμπαντικούς νόμους και μυστικές συγχρονικότητες που σχετίζονται με τα αιθερικά αρχεία της σκέψης. Φαίνεται ότι κι αυτός ακόμα ο Aϊνστάιν είχε παρόμοιες απόψεις, αφού είπε κάποτε πως, αν δεν είχε αναπτύξει εκείνος τη θεωρία της σχετικότητας, θα το έκανε κάποιος άλλος, γιατί η ιδέα "βρισκόταν στον αέρα".

 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Ίτε, παίδες Ελλήνων ελευθερούτε πατρίδα!

Λες και η Ιστορία το κάνει επίτηδες.
Τις ημέρες που η Ελλάδα ζει μέρες οικονομικής υποδούλωσης και εξαθλίωσης του λαού τους πέσανε μαζεμένες και μερικές μεγάλες επέτειοι. Μάχη της Τριπολιτσάς, Θάνατος Καποδίστρια, Ναυμαχία Σαλαμίνας. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ, ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ …

28 Σεπτεμβρίου -480. Οι Έλληνες συντρίβουν τον περσικό στόλο
…Είχε ήδη ανατείλλει ο ήλιος της μεγάλης εκείνης ημέρας, κατά την οποία έμελλε να αποφασιστεί η τύχη της Ελλάδας.
Οι δυο στόλοι, όντας αντιπαραταγμένοι, έμειναν για κάποιο διάστημα ακίνητοι, γιατί ο καθένας είχε συμφέρον ν’ αρχίσει ο άλλος τον αγώνα: οι Έλληνες για να εισέλθουν οι Πέρσες εντός του στενότερου λιμανιού της Σαλαμίνας, οι Πέρσες για να προελάσουν οι Έλληνες στον κάπως ευρύτερο χώρο μεταξύ των δύο στομίων του πορθμού.
Ξαφνικά όμως αντήχησε πρώτος ο παιάνας των Ελλήνων, και η σάλπιγγα του Ευρυβιάδη σήμανε την έφοδο, κι επανέλαβαν το σινιάλο οι σάλπιγγες των στρατηγών, και αναβοήσαν τα πληρώματα:
«Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών».
Και όρμησε προς τα εμπρός όλη η Ελληνική παράταξη. Αλλά αφού προχώρησε λίγο, και αντήχησε ο αλαλαγμός των βαρβάρων, και βγήκαν με θάρρος τα περσικά πλοία, οι Έλληνες,  για να επιτύχουν τον αρχικό τους σκοπό, να παρασύρουν δηλαδή τους εχθρούς εντός του λιμανιού της Σαλαμίνας, άρχισαν να υποχωρούν, όχι τρέποντας τα νώτα, αλλά όπως έλεγαν παλιά, ανακρουόμενοι τις πρύμνες, δηλαδή κωπηλατώντας προς τα πίσω, μέχρι που ακούστηκε ισχυρή φωνή σε όλο το ελληνικό στρατόπεδο:
«Ω ΔΑΙΜΟΝΙΟΙ, ΜΕΧΡΙ ΤΙΝΟΣ ΠΡΥΜΝΗΝ ΑΝΑΚΡΟΥΕΣΘΕ;»
Και τότε, στην αριστερή πτέρυγα ο Αθηναός Αμεινίας του Παλληνέα, αδελφός του Κυνέγειρου του αδελφού του Αισχύλου, διέταξε πρώτος την τριήρη του να κωληλατήσει προς τα εμπρός, και με πολύ ορμή έμπηξε το έμβολο στα πλευρά της επερχόμενης φοινικικής τριήρους, με αποτέλεσμα τα δύο πλοία να μην μπορούν πλέον να χωριστούν. Συγχρόνως, στη δεξιά πτέρυγα, ενέβαλε κατά των εχθρών η τριήρης από την Αίγινα που έφερε τους Αιακίδες, ενώ τρίτος ενεπλέκη ο Νάξιος Δημόκριτος, τον οποίο ύμνησε ο Σιμωνίδης λέγοντα: Δημόκριτος τρίτος ήρξε μάχης, ότε παρ Σαλαμίνα Έλληνες Μήδοις σύμβαλον εν πελάγει· πέντε δε νήας έλεν δηίων, έκτην δ´ υπό χείρα ρύσατο βαρβαρικήν Δωρίδ´ αλισκομένην.
Και έτσι η ναυμαχία γενικεύτηκε.
Για πολύ χρόνο υπήρξε αμφίρροπη γιατί οι άνδρες του περσικού στόλου αγωνίστηκαν γενναιότατα.
Οι Ίωνες λίγο φαίνεται πρόσεξαν τις προτροπές που τους απηύθυνε ο Θεμιστοκλής όταν αναχωρούσε από το Αρτεμίσιο, και κατάφεραν δεινές πληγές στο δεξί κέρας των Ελλήνων. Ιδίως οι Σάμιοι Θεομήστορας και Φύλακος κυρίεψαν πολλές πελοποννησιακές τριήρεις, ενώ οι Αιγηνίτες με κόπο μπόρεσαν αρχικά να τους αντισταθούν.
Πρώτα άρχισαν να υπερισχύουν οι Αθηναίοι στο αριστερό κέρας.

Εκεί ο Θεμιστοκλής, αφού πύκνωσε καλύτερα τα καράβια του, έσπασε τελικά, έκοψε δηλαδή στα δύο, το ημικύκλιο που είχαν σχηματίσει οι Φοίνικες, εκμεταλλευόμενοι τον πλατύ χώρο του βορείου στομίου, αυτού που βρίσκονταν προς την πλευρά της Ελευσίνας, και από τα εχθρικά πλοία άλλα ανάγκασε να προσαράξουν στη στεριά και άλλα  να ζητήσουν προστασία πίσω από τα κέντρο.

Οι περσικές μοίρες που είχαν ταχτεί εκεί ταράχτηκαν μόλις είδαν τις φοινικικές τριήρεις να παρασύρονται πίσω τους. Έπειτα από λίγο ο Θεμιστοκλής, ο οποίος δεν μπορούσε να καταδιώξει τα πλοία που είχαν προσαράξει εξαιτίας των περσικών ταγμάτων που είχαν πάρει θέση στην παραλία, στράφηκε δεξιά και εφόρμησε εναντίον του κέντρου.

Για ένα χρονικό διάστημα οι Κύπριοι και οι Κίλικες που πολεμούσαν εναντίον των Ελλήνων που ήταν στο μέσο, άντεχαν υπομονετικά αυτή τη νέα έφοδο που έγινε από τα πλάγια. Αλλά σε αυτή τη μάχη έπεσε ο αρχηγός των Κιλίκων Συέννεσης και τότε άρχισε να υποχωρεί και το εχθρικό κέντρο, το οποίο στριμωχνόταν πότε προς την παραλία και πότε προς την αριστερή πτέρυγα.

Έτσι, το μεγαλύτερο τμήμα του περσικού στόλου μαζεύτηκε στη γωνία που σχηματίζει το νότιο προς τον Πειραιά στόμιο του πορθμού με την παραλία της Αττικής.

Εκεί οι Ίωνες και οι Κάρες, που ήταν παραταγμένοι μπροστά, στην αρχή δεν παρασύρθηκαν από από εκείνο το ρεύμα αυτών που υποχωρούσαν, και άντεχαν πολεμώντας με όλες τους τις δυνάμεις τους Αιγηνίτες και τους άλλους Δωριείς. Ωστόσο, πίσω από αυτούς γινόταν θόρυβος και καταστροφικές προσκρούσεις.

Τα περσικά πλοία της δεξιάς πτέρυγας και του κέντρου, όσα δεν προσάραξαν, καθώς τα καταδίωκαν οι Αθηναίοι, προσπαθούσαν να ξεφύγουν προς τον Πειραιά και το Φάληρο από την αριστερή πτέρυγα. Αλλά πέφτοντας πάνω σε αυτή την πτέρυγα και προσπαθώντας με κάθε τρόπο να περάσουν ανάμεσα, χαλούσε όλο και περισσότερο τη διάταξη των ιωνικών και καρικών πλοίων που ήταν παρατεταγμένα.

Μη μπορώντας λοιπόν να κινηθούν άνετα, έσπαγαν τα κουπιά του άλλου και προξενούσαν ζημιές το ένα στο άλλο με τα έμβολά τους. Έχοντας πια πλησιάσει οι Αθηναίοι ενωμένοι και ενωμένοι πλέον με τους Αιγηνίτες, επιχείρησαν την τελευταία επίθεση στην αριστερή πτέρυγα.

Ο Θεμιστοκλής έδωσε εντολή η τριήρης του να πλεύσει κατά της περσικής ναυαρχίδας. Σε αυτό το πλοίο αρχηγός ήταν ο Αριαβίγνης ο αδελφός του Ξέρξη και στρατηγός των Ιώνων και των Καρών.

Η τριήρης του Θεμιστοκλή πλημμύρισε από βέλη και ακόντια, αλλά ο Αμεινίας ο Παληνέας έμπηξε το έμβολό του στα αριστερά της περσικής ναυαρχίδας. Τότε ο ατρόμητος Αριαβίγνης διέταξε επίθεση πάνω στην πλώρη του Αμεινία και πρώτος όρμησε για να πηδήξει πάνω σε αυτή, αλλά τον έριξαν στο πέλαγος οι Αθηναίοι οπλίτες και η τριήρης του βυθίστηκε. Τη σωρό του γιού του Δαρείου έσωσε η Αρτεμισία που το πλοίο της έπλεε εκεί δίπλα.

Ο Θεμιστοκλής στράφηκε εναντίον άλλου εχθρού, κατά μιας σιδώνιας τριήρους την οποία ήταν έτοιμος να κυριεύσει την ώρα που έφευγε, όταν μια τριήρης των Αιγηνιτών πρόλαβε και άρπαξε τον άθλο.

Η τριήρης αυτή ήταν του Πολύκριτου, γιου του Κρίου ο οποίος για πολλά χρόνια είχε φυλακιστεί στην Αττική με την κατηγορία του μηδισμού.

Τώρα λοιπόν, ο νέος Αιγηνίτης που δεν είχε ξεχάσει την εξευτελιστική συμπεριφορά προς τον πατέρα του, αφού φώναξε από το  κατάστρωμά του στο Θεμιστοκλή τον οποίο αναγνώρισε από τη ναυαρχική σημαία: «Τώρα βλέπεις πως μηδίζουν οι Αιγηνίτες», κυρίευσε το πλοίο από τη Σιδώνα μπροστά στα μάτια του ναυάρχου.

Η γενναία Αρτεμισία ακολουθούσε κάπως αργά εκείνο το πλήθος από ναυάγια και φυγάδες όταν ξαφνικά είδε τον Αμεινία να πλέει. Οι Αθηναίοι έτρεφαν μεγάλη οργή γι’ αυτή τη βασίλισσα γιατί είχε διαπράξει μια ξεχωριστή ύβρη: εκστράτευσε μια γυναίκα εναντίον της Αθήνας.

Γι’ αυτό είχαν δοθεί σαφείς διαταγές σε όλους τους τριήραρχους να την πιάσουν ζωντανή και είχε οριστεί γι’ αυτό χρηματική αμοιβή  10000 αττικών δραχμών.

Η Αρτεμισία λοιπόν διέτρεχε το χειρότερο κίνδυνο. Ευτυχώς γι’ αυτή ο Αμεινίας δε γνώρισε το πλοίο της κι εκείνη για να επιβεβαιώσει την πλάνη του όρμησε εναντίον περσικού πλοίου που έφευγε μπροστά της και που αρχηγός του ήταν ο βασιλιάς των Καλυνδέων Δαμασίθυμος, και το καταπόντισε αύτανδρο.

Έτσι, ο Αμεινίας υποθέτοντας από αυτό το γεγονός ότι το πλοίο της Αρτεμισίας ήταν ελληνικό στράφηκε εναντίον άλλων και η Αρτεμισία κατάφερε να σωθεί.

Και το παράδοξο; Ο Ξέρξης που από το θρόνο του παρακολουθούσε με αγωνία όλα όσα συνέβαιναν, βλέποντας αυτή την ενέργεια και αφού αναγνώρισε την Αρτεμισία, θεωρώντας την καλινδική τριήρη ως εχθρική, σύμφωνα με όσα λέγονται φώναξε: «Οι άνδρες μου έγιναν γυναίκες και οι γυναίκες άνδρες!»

Τόσο βιαστικά έφευγαν πλέον όλοι για το Φάληρο που ξέχασαν να πάρουν το περσικό απόσπασμα που είχαν αποβιβάσει μια μέρα πριν στην Ψυττάλεια αφήνοντάς το στις διαθέσεις των Ελλήνων. Έτσι, κατά το απόγευμα, ο Αριστείδης πέρασε στη νησίδα μαζί με Αθηναίους οπλίτες. Από την άλλη και οι Πέρσες αντιστάθηκαν γενναία. Τελικά όμως σκοτώθηκαν όλοι.

 (Κ. Παπαρρηγόπουλου, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους)
Για την αντιγραφή, Γ. Φαίλτωρ  http://nationalpride.wordpress.com/

 

 

 Πηγή

 

Διαβάστε περισσότερα...

Οι άπειροι κόσμοι και τα "μεγάλα κενά"

Στα πλαίσια της Κοσμολογίας του Δημόκριτου εμφανίζεται, με μια φυσική τεκμηρίωση, η ιδέα περί ύπαρξης πολλών αισθητών κόσμων σαν τον δικό μας στα πλαίσια των δημιουργούμενων "μεγάλων κενών". Η ιδέα περί υπάρξεως πολλών "κόσμων" μέσα σε επάλληλους "ουρανούς" αποτελεί μια παλαιότερη προσωκρατική άποψη. Όπως αναφέρουν  ο Σιμπλίκιος και ο Αυγουστίνος, ο Αναξίμανδρος διατύπωνε την αυτή άποψη:
[Σιμπλίκιος, εις Φυσ. 24, 17]... (ο Αναξιμένης πίστευε ότι) κάποια άλλη ουσία είναι το άπειρο, από την οποία έγιναν όλοι οι ουρανοί και οι κόσμοι που υπάρχουν σ' αυτούς.....
[Αυγουστίνος, de civ. Dei VIII, 2]... (Ο Αναξίμανδρος) πίστευε ότι αυτές οι αρχές των επιμέρους πραγμάτων είναι άπειρες, και ότι παράγουν αναρίθμητους κόσμους καθώς και όλα όσα εμφανίζονται μέσα σ' αυτούς, και αυτοί οι κόσμοι, όπως πίστευε, πότε διαλύονται και πότε ξαναγεννιούνται....
Όμως και οι ιδέες του Αναξαγόρα ήταν παραπλήσιες:
[Σιμπλίκιος, εις Φυσικά 157, 9]...Το ότι υπαινίσσεται (ο Αναξαγόρας) έναν άλλο κόσμο πλάι στο δικό μας φαίνεται από τη φράση "όπως ακριβώς εμείς", που τη χρησιμοποιεί επανειλημμένα. Και ότι δεν θεωρεί αυτόν τον άλλο κόσμο έναν αισθητό κόσμο που προηγήθηκε χρονικά από το δικό μας φαίνεται από τα λόγια "από τα οποία μαζεύουν τα καλύτερα στα σπίτια τους και τα χρησιμοποιούν". Γιατί δεν είπε χρησιμοποιούσαν, αλλά χρησιμοποιούν.....
Η πλήρης όμως φυσική τεκμηρίωση και περιγραφή ενός Σύμπαντος το οποίο περιλαμβάνει και περικλείει έναν άπειρο αριθμό αισθητών κόσμων έγινε από τους ατομικούς φιλοσόφους και ιδιαίτερα από τον Δημόκριτο.
Γι' αυτή τη δομή του Σύμπαντος του Δημόκριτου γράφει ο Δ. Μακρυγιάννης στο βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών βιβλίο του "Κοσμολογία και Ηθική του Δημοκρίτου":
"...Αφού υπάρχουν άπειροι κόσμοι, άρα υπάρχουν άπειροι κενοί χώροι. Μπορούμε λοιπόν να παρομοιάσουμε το Δημοκρίτειο σύμπαν με ένα σφουγγάρι. Η ύλη του σφουγγαριού αντιστοιχεί στη συμπαγή κατά το μάλλον και ήττον συγκρότηση ατόμων, που αποτελούν το περιέχον, τα δε σφαιροειδή κενά μέσα στον όγκο του σφουγγαριού είναι οι χώροι όπου δημιουργούνται και εξελίσσονται οι κόσμοι. Το κοσμολογικό μοντέλο του σφουγγαριού δεν είναι στατικό, ούτε ως προς την δομή του περιέχοντος, ούτε ως προς το σχήμα και το μέγεθος των κενών. Όπως εντός των κενών λαμβάνουν χώρα συνεχείς διεργασίες μεταξύ των ατόμων, έτσι και το συνολικό περιέχον υφίσταται συνεχείς μεταλλάξεις, η κυριότερη των οποίων είναι να απορρέουν εξ αυτού παντοία σώματα εντός των κενών και να απορροφά πάλι τα σώματα που προκύπτουν από την καταστροφή των κόσμων".
Κατ' αυτόν τον τρόπο αυτό ο Δημόκριτος, με μεγάλη φυσικότητα τεκμηριώνει λογικά την δυνατότητα ταυτόχρονης ύπαρξης πολλών αισθητών κόσμων, οι οποίοι όμως μπορούν να μην είναι αισθητοί από εμάς, αφού παρεμβάλλεται μεταξύ αυτών και του κόσμου μας το μη αισθητό ενιαίο σύστημα "όντος"+"μη όντος" (άτομα+κενό) (ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ -9-).
Όπως αναφέρει ο Ιππόλυτος: [Ελ. Ι, 13, 2 (ΔΚ 68α 40)]...Ο Δημόκριτος υποστηρίζει τα ίδια με τον Λεύκιππο, ότι υπάρχουν άπειροι κόσμοι με διαφορετικά μεγέθη. Σε μερικούς από αυτούς δεν υπάρχει ούτε Ήλιος ούτε Σελήνη, σε άλλους τα δύο αυτά ουράνια αντικείμενα είναι μεγαλύτερα από όσο στον δικό μας κόσμο, και σε άλλους περισσότερα. Τα διαστήματα μεταξύ των κόσμων είναι άνισα, σε μερικά μέρη υπάρχουν περισσότεροι κόσμοι, σε άλλα λιγότεροι, μερικοί αναπτύσσονται, μερικοί είναι στο αποκορύφωμα της ανάπτυξης τους και μερικοί παρακμάζουν. Αλλού οι κόσμοι γίνονται και αλλού αποσυντίθενται. Η καταστροφή τους οφείλεται στην αμοιβαία τους σύγκρουση.
Στην περικοπή αυτή, αλλά και σε πολλές προηγούμενες μπορούμε να διακρίνουμε σαφέστατα την άποψη ότι οι φυσικοί νόμοι στα πλαίσια των διαφόρων κόσμων μπορούν να είναι διαφορετικοί και ως εκ τούτου να δημιουργούνται εντελώς διαφορετικά συμπαντικά γεγονότα. Και μετά τον Δημόκριτο όμως επαναλαμβάνεται η αυτή ιδέα περί πολλών κόσμων από τον Διογένη τον Απολλωνιάτη:
Ο Διογένης ο Απολλωνιάτης υποθέτει ότι ο αέρας είναι το στοιχείο και ότι όλα κινούνται και οι κόσμοι είναι άπειροι.....

 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Αυτός είναι ο «ομφάλιος λώρος» του Σύμπαντος.

Ομάδα αστρονόμων στην Αυστραλία ανακάλυψε νέα στοιχεία για τα λεγόμενα διαστημικά «νήματα», κοσμικές δομές που όπως όλα δείχνουν διασυνδέουν τους γαλαξίες μεταξύ τους και ουσιαστικά ενώνουν όλο το Σύμπαν.



Ο συμπαντικός ιστός

  Τα τελευταία χρόνια διάφορα ευρήματα στις κοσμολογικές έρευνες οδήγησαν στην ανάπτυξη της θεωρίας ότι οι γαλαξίες δεν είναι νησιά που πλέουν αυτόνομα μέσα στο διαστημικό κενό αλλά ότι υπάρχει ένας κοσμικός ιστός που τους ενώνει. Οι κοσμικές δομές που αποτελούν αυτόν τον ιστό ονομάστηκαν «νήματα» τα οποία σύμφωνα με τους θιασώτες της θεωρίας αποτελούνται από συγκεντρώσεις ύλης και οι γαλαξίες συγκεντρώνονται γύρω από αυτά τα νήματα. Γι αυτό και στις «διασταυρώσεις» του ιστού δημιουργούνται τεράστια σμήνη γαλαξιών.


Ένα από τα βασικά συστατικά των ιστών   Αστρονόμοι από την Αυστραλία υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν ένα από τα βασικά «συστατικά» αυτών των ιστών. Όπως αναφέρουν, ο ιστός (ή σκελετός κατά άλλους) του Σύμπαντος αποτελείται από τα λεγόμενα «σφαιρικά σμήνη άστρων». Πρόκειται για σμήνη άστρων με πολύ πυκνή συγκέντρωση άστρων. Η δομή αυτών των σμηνών και οι δυνάμεις που ασκούνται στο εσωτερικό τους τους προσδίδουν σφαιρικό σχήμα. Τα σμήνη αυτά περιέχουν συνήθως αρχαία άστρα και κινούνται γύρω από το κέντρο του γαλαξία.

  Ερευνητές του Σχολής Ερευνών Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας δηλώνουν ότι βρήκαν στοιχεία που δείχνουν ότι κοσμικές βαρυτικές δυνάμεις απομακρύνουν τα σφαιρικά σμήνη από το κέντρο των γαλαξιών και τα οδηγούν προς τα νήματα. Δημιουργούνται έτσι κοσμικές γέφυρες που αποτελούνται και από ύλη όπως τα αστρικά σμήνη αλλά και από διαστρικό χώρο και εκτείνονται η κάθε μια τους σε αποστάσεις πολλών εκατομμυρίων ετών φωτός.


Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Πώς είναι 114,5 Τρισεκατομμύρια Δολάρια? (το σύνολο των χρεών στην Αμερική)

Θεμα: Πώς είναι 114,5 Τρισεκατομμύρια Δολάρια... (το σύνολο των χρεών στην Αμερική)

Δείτε παρακάτω πως είναι σε όγκο μετρητά μέχρι 114,5 τρις δολάρια.

100 Δολάρια

 

Δέκα Χιλιάδες Δολάρια ( Ο μέσος ετήσιος μισθός στην Γη)

 

Ένα Εκατομμύριο δολάρια (δεν είναι τόσο μεγάλο σε όγκο, ο μέσος άνθρωπος στη Γη τα κερδίζει σε 92 χρόνια δουλειάς)  

 

Εκατό Εκατομμύρια Δολάρια (Αρκετά για όλους, Χωράνε σε μια συνηθισμένη παλέτα φορτίων)

 

Ένα δισεκατομμύριο δολάρια (Θα χρειαστείτε βοήθεια, αν κλέψετε την τράπεζα, τα πράγματα σοβαρεύουν) 

Ένα τρισεκατομμύριο δολάρια (Αυτές είναι διπλές παλέτες η μία επάνω στην άλλη, θα χρειαστείτε πολλά φορτηγά για να τα μεταφέρετε. Αν ξοδεύατε ένα εκατομμύριο ανά ημέρα από την γέννηση του Χριστού μέχρι σήμερα δεν θα είχατε ξοδέψει 1τρισεκατομύριο, αλλά περίπου 700 δισεκατομμύρια.) 

 

Δείτε πάλι το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια σε σύγκριση με ένα Αμερικάνικο και με ένα Ευρωπαικό γήπεδο. Μαζί με ένα Boeing 747-400 που μέχρι πρόσφατα ήταν το μεγαλύτερο επιβατικό αεροπλάνο στον κόσμο. 

 

Δεκαπέντε τρισεκατομμύρια δολάρια, όσα θα είναι τα χρέη σε πιστωτικές κάρτες στην Αμερική μέχρι τα χριστούγεννα του 2011. 

 

114,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, το σύνολο των χρεών στην Αμερική. (Ο όγκος των χαρτονομισμάτων των 100 δολαρίων είναι ψηλότερος από τους δίδυμους πύργους της Ν. Υόρκης και το  Empire State Building ,  κάπου εκεί θα δείτε και το άγαλμα της ελευθερίας.)

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...