Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία

 «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία» που δημοσίευσε η Καθημερινή με την υπογραφή του συγγραφέα και αρθογράφου Στέφανου Κασιμάτη, έχει συζητηθεί πολύ σήμερα και προκαλέσει αντιδράσεις στα διαδικτυακά forum.
Το επίμαχο άρθρο:
«Όσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στην Χρυσή Αυγή - και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει -και μάλιστα την ώρα που την έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη- ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς: αυτό το καρκίνωμα της Μεταπολίτευσης, που όλοι το φοβούνται και κανείς δεν το αγγίζει• αυτό που σήμερα αποτελεί το βασικό εμπόδιο στη μετάβαση της χώρας από την εποχή των σοβιέτ με αστακομακαρονάδα (ελληνικό μοντέλο του σοσιαλισμού…) στη σύγχρονη πραγματικότητα.
 
Η ανοχή της πολιτικής βίας, εφόσον ασκείται στο όνομα των ιδανικών της Αριστεράς από οιονδήποτε αυτόκλητο φορέα τους, είναι πια φαινόμενο τόσο σύνηθες στην κοινωνική και πολιτική ζωή ώστε σχεδόν δεν το προσέχουμε. Η κατάλυση της έννομης τάξης έχει φθάσει να θεωρείται στοιχείο της ελληνικής «ιδιαιτερότητας», όπως προτιμούμε να λέμε τη γραφικότητά μας. Σας θυμίζω σχετικώς μόνον μια σκηνή από την ιδιόμορφη αθηναϊκή καθημερινότητα – σκηνή την οποία όλοι έχουμε δει να εκτυλίσσεται μπροστά μας ξανά και ξανά: την τελετουργία της θραύσης των μαρμάρων, παρουσία της απαθούς Αστυνομίας,σε κάθε συλλαλητήριο που γίνεται με τη συμμετοχή αναρχικών κουκουλοφόρων.
Με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου τα τελευταία χρόνια, αλλά και χάρη στα αγαθά της παγκοσμιοποίησης, σχεδόν οι πάντες έχουμε πια διαμορφώσει εικόνα της ζωής στις αναπτυγμένες, ευνομούμενες ευρωπαϊκές χώρες, με τις οποίες μας κολακεύει τόσο πολύ να συγκρινόμαστε (και, φυσικά, να βρίσκουμε πάντα ότι εμείς υπερτερούμε…) Ας προσπαθήσουμε, παρακαλώ, να μεταθέσουμε στην εικόνα αυτή, που έχουμε αποκτήσει με τα ταξίδια στο εξωτερικό, τη σχεδόν «φυσιολογική» σκηνή της θραύσης των μαρμάρων και τότε θα καταλάβουμε πόσο βαθιά παράλογη είναι όχι τόσο η ασυδοσία των ακραίων εκφάνσεων της Αριστεράς (αυτοί βρίσκουν και τα κάνουν, σε τελευταία ανάλυση…), μα προπαντός η ανοχή του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας στις μορφές της βίας που επιλέγει κάθε φορά.
Ανεχόμαστε στελέχη ή ακόμη και βουλευτές του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζονται καταλήψεις πανεπιστημιακών κτιρίων από λαθρομετανάστες, να εμποδίζουν τη λειτουργία επιχειρήσεων που υφίστανται νομίμως (π.χ., το χρυσωρυχείο στην Χαλκιδική), να επιβάλουν με το ξύλο την υποχρέωση της απεργίας σε ανθρώπους που θέλουν να δουλέψουν. Επιτέλους, ας παραδεχθούμε ότι κάτι έχει πάει πολύ στραβά σε τούτη τη χώρα όλα αυτά τα χρόνια της Μεταπολίτευσης! Ας το παραδεχθούν, μάλλον, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του αστικού κόσμου που τόσα χρόνια κάνουν τις κότες μπροστά στο φαινόμενο -πλην ελαχίστων τιμητικών εξαιρέσεων, όπως των Ν. Δένδια και Φ. Σαχινίδη- γιατί εμείς οι άλλοι το έχουμε καταλάβει προ πολλού. (Για ποιον λόγο νομίζετε εξαφανίσθηκε από την πολιτική εκείνος ο ανεκδιήγητος Παπουτσής;)
Και αν έως τώρα ήταν ο φόβος που συγκρατούσε τους πολιτικούς, ας είναι καλά τα «λεβεντόπαιδα με τις μαύρες μπλούζες» και τα καμώματά τους, που δίνουν την ευκαιρία στον αστικό πολιτικό κόσμο να υπερβεί το δέος της εξ αριστερών «ιεράς αγανακτήσεως» και να αποδείξει ότι η δημοκρατία μπορεί να υπερισχύσει εκείνων που επιβάλλουν τη βία, είτε μαύρη είτε κόκκινη. Το έδειξαν τα γεγονότα στο πανηγύρι του Μεσολογγίου, ώστε να το μπορούν πια να το δουν καθαρά όσοι μέχρι πρότινος αναπαύονταν στις βολικές βεβαιότητες της Μεταπολίτευσης: το χρώμα της βίας δεν κάνει καμία διαφορά ως προς την ουσία της. Εξ ου και η υστερία με την οποία Δ. Παπαδημούλης και Ζ. Κωνσταντοπούλου αντέδρασαν στον εύστοχο συσχετισμό ακροδεξιάς και ακροαριστερής βίας που τόλμησε ο Φ. Σαχινίδης από το βήμα της Βουλής. (Παρεμπιπτόντως, η φουκαριάρα η Σ. Σακοράφα, που κάθεται συνήθως μπροστά από την κ. Κωνσταντοπούλου στα έδρανα της Βουλής, πρέπει να έχει πλέον κουφαθεί από τις τσιρίδες της Ερινύας του ΣΥΡΙΖΑ…)
Αν ο Σαμαράς εννοεί αυτά που έλεγε προεκλογικά, αν ο Βενιζέλος καταλαβαίνει ότι μόνον ως αστική σοσιαλδημοκρατία μπορεί να έχει μέλλον το ΠΑΣΟΚ και αν ο Κουβέλης πιστεύει στη διαφορά της δημοκρατικής Αριστεράς από την Αριστερά της βίας, ιδού η ευκαιρία κύριοι! Η Χρυσή Αυγή, χωρίς να το καταλαβαίνει, ανοίγει τον δρόμο για την επιβολή της νομιμότητας προς κάθε πλευρά: κουκουέδες, συριζαίους, χρυσαυγίτες – όλοι τους βλάπτουν τη δημοκρατία εξίσου.
Πρόκειται για ευκαιρία, την οποία η κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει, διότι είναι, τρόπον τινά, αναγκαστική. Αν την αφήσει ανεκμετάλλευτη, όχι μόνον θα έχει στερηθεί το κέρδος που μπορεί να αποκομίσει, αλλά η απραξία θα της επιφέρει ένα σοβαρό κόστος. Αν, δηλαδή, διαχωρίσει την καλή βία της άκρας Αριστεράς από την κακή της άκρας Δεξιάς, ενισχύει την οιονεί νομιμοποίηση της πρώτης και καλλιεργεί το έδαφος για την περαιτέρω εξάπλωση της δεύτερης. Ας μην κρυβόμαστε πια πίσω από το δάκτυλο της πολιτικής ευπρέπειας και ας κοιτάξουμε πού έχουμε φθάσει: στις παρέες σας, εκεί όπου μιλάτε ελεύθερα, πόσοι είναι εκείνοι που ευχαριστήθηκαν την προεκλογική μπούφλα που έφαγε η ΛιάναΚανέλλη από τον Ηλία Κασιδιάρη, αλλά ντρέπονται ή φοβούνται να το πουν παραέξω; Η διαφοροποίηση αριστερής και δεξιάς βίας υπέρ της πρώτης θα τους κάνει να ξεπεράσουν την ντροπή ή τον φόβο που τώρα τους συγκρατεί. Εξάλλου, το διδάσκει και η Ιστορία: στη Γερμανία της Βαϊμάρης, τα Τάγματα Εφόδου του Ρεμ δεν ήλθαν μόνα τους, επειδή τα γέννησε η κρίση• ήλθαν παρέα με τις στρατιωτικοποιημένες μονάδες των κομμουνιστών. Τα δε ΤάγματαΑσφαλείας στην Αργολίδα οι κάτοικοι τα υποδέχονταν με ζητωκραυγές, μετά το κύμα τρομοκρατίας που εξαπέλυσε ο ΕΛΑΣ το καλοκαίρι του 1943.
Αν λοιπόν η κυβέρνηση αδρανήσει μπροστά στην ευκαιρία που της προσφέρεται τώρα από τη Χρυσή Αυγή, τότε κατρακυλάει στον δρόμο που χάραξε ο Πάκης, τον Δεκέμβριο του 2008. Γι’ αυτό, άλλωστε, τον χειροκροτούσε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, αλλά φοβάμαι ότι ο ίδιος δεν το αντελήφθη. Εκτός, βέβαια, αν ως Καλαματιανός διανοούμενος που βλέπει βαθιά στο μέλλον (το δικό του μέλλον), προετοιμάζεται για να γίνει κάποτε βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά, όχι στο κοντινό μέλλον• μιλούμε για μετά από τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά χρόνια, όταν ο ΜανώληςΓλέζος θα έχει αρχίσει να κουράζεται…
Shocking
Επιστολάριον του αισθητή Ιάνθη Αντωνίου προς τη στήλη: «Με σόκαρε η καθυστέρηση του Σταϊκούρα στη συνάντηση με τον Μοσκοβισί. Πιο πολύ όμως με σόκαρε το τσαντάκι (manbag) που είχε αποθέσει ο Χρύσανθος επάνω στο τραπέζι της συνάντησης. Manner, class, style, όλα μαζί».

 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Φοβερό άρθρο του Νίκου Δήμου για τις γυναίκες.....

Οι άντρες είναι το ισχυρό φύλο και ζει επτά χρόνια λιγότερο από το ασθενές.
Πολύ καταπίεση...Μια ζωή ενοχές. Από πιτσιρικάδες (Βαλε το φανελάκι  σου μη κρυώσεις!!! Θες να με πεθάνεις;).

Μεχρι τι στιγμή που πεθαίνεις (Γιατί με  άφησες μόνη αντρα μου;).
Ένοχοι όταν σας αγκαλιάζουμε (σας πνίγουμε). Όταν δεν σας αγκαλιάζουμε (αδιαφορούμε).
Όταν αφήνουμε τη μαμά μας (εγώ που έδωσα τη ζωή μου για σένα!).
Όταν δεν την αφήνουμε (μα επιτέλους, άντρας είσαι εσύ;).
Όταν σας παντρευόμαστε (σου έδωσα τα καλύτερά μου χρόνια!)
Οταν δεν σας παντρευόμαστε (το ίδιο με πριν, πιο δραματικά).
Όταν σας πηδάμε (με πλάνεψες, με ζάλισες, με παρέσυρες!)
Οταν δεν σας πηδάμε (κατάλαβα - δεν μπορείς!).
Όταν είμαστε ευγενικοί (αδελφή είναι αυτός;)
Οταν δεν είμαστε (τι αγροίκος!). Και όταν στο σεξ δεν έχουν οργασμό, ποιος φταίει;
Καλά το καταλάβατε ο αντρας!!! Ένοχοι εμείς και για αυτό. Αποκλειστικά. (Δεν τα καταφέρνεις, χρυσέ μου!).



Λένε ότι πίσω από κάθε μεγάλο άντρα υπάρχει μια γυναίκα. Ίσως.
Οπωσδήποτε πίσω από κάθε νευρωτικό, μαμόθρεφτο, αναποφάσιστο, ευνουχισμένο, κακομοίρη άντρα υπάρχει ΣΙΓΟΥΡΑ μια γυναίκα.
Ερευνα έχει αποδείξει πως το 85% των αποφάσεων της  οικογένειας παίρνονται  άμεσα ή έμμεσα από τις γυναίκες (κυρίως έμμεσα). Πολύ  καταπίεση όμως... 
Και δε φτάνει που ζείτε επτά  χρόνια περισσότερο από μας,  είστε και  προνομιούχες στον έρωτα.
Οι  γυναίκες είναι ικανές για  απεριόριστο αριθμό  οργασμών την ημέρα.
Εμείς;  Και το γέλιο είναι ότι όλη  την ευθύνη για την ικανοποίησή  τους την έχουμε  εμείς!!! 
Έτσι αν η κυρία είναι ανοργασμικιά, είσαι  υποχρεωμένος να δουλεύεις δύο ώρες σαν χαμάλης βάζοντας  όλη σου την τέχνη και όταν στο  τέλος δεν  τελειώσει, βγαίνεις και ο  μαλάκας της υπόθεσης που δεν  μπορεί να  ικανοποιήσει μια γυναίκα.
Και το τραγικότερο; Μια  γυναίκα δεν είναι ποτέ ανίκανη. 
Ακόμα όμως και να  νιώθει έτσι κανείς δεν  πρόκειται να το καταλάβει. Ενώ  εμάς αν δεν υπάρχει  ...επαρση σημαίας δεν  μπορούμε να το κρύψουμε με  τίποτα. 
Λένε πως το ωραιότερο  πράγμα στον κόσμο είναι να  κάνεις το κέφι σου και να
σε πληρώνουν για  αυτό..
Υπάρχει πιο μεγάλο κέφι  από τον έρωτα;
Αλλά ποιον  πληρώνουν για αυτό; Όχι  βέβαια τους άντρες...(ελάχιστες
εξαιρέσεις).
Δύο πράγματα μισούσα στη  ζωή μου. Το στρατιωτικό και την εργασία. Και μ'  έπιανε ζάλη όταν σκεφτόμουν  πως το "ασθενές" και ωραίο φύλο δεν είχε την  υποχρέωση να κάνει ούτε το  ένα, ούτε το άλλο. 
Μια στατιστική αναφέρει πως οι γυναίκες απατούν τους άντρες σε μικρότερο
ποσοστό (35% έναντι 48%).
Μια  άλλη στατιστική όμως λέει πως οι  γυναίκες λένε ψέματα σε μεγαλύτερο  ποσοστό (58% έναντι 22%).
'Aρα η  πρώτη στατιστική είναι ψευδής κατά 58%.


Πηγή 

Διαβάστε περισσότερα...

Φωτογραφίες που σημάδεψαν για πάντα την ανθρωπότητα.

 Αθήνα 1842
Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Γάλλο αριστοκράτη Ζοζέφ Ζιλπέρ Zιρό ντε Πρανί και πιθανολογείται ότι πρόκειται για την πρώτη φωτογραφία που τραβήχτηκε στην Ελλάδα. Απεικονίζει τον ναό του Ολυμπίου 5ιός στην Αθήνα. Αποτελεί δε μια απ’ τις ακριβότερες φωτογραφίες του κόσμου, καθώς πουλήθηκε σε δημοπρασία του Οίκου Kρίστις στον Σεΐχη του Kατάρ, έναντι 789.000 ευρώ!












23 Ιανουαρίου 1896
Η πρώτη ακτινογραφία είναι γεγονός. Την πήρε ο Γερμανός φυσικός Βίλχελμ Ρέντγκεν και απεικονίζει το χέρι της συζύγου του.
17 Δεκεμβρίου 1903
Οι αδερφοί Orville και Wilbur Wright κάνουν την πρώτη πτήση με μηχανοκίνητο αεροπλάνο..
Πιλότος ήταν ο Orville, αν και απλά έστριψαν νόμισμα για να το αποφασίσουν.
Μετά την επιτυχία τους, και μέχρι να κατοχυρωθεί η πατέντα τους, έκρυψαν το αεροπλάνο στο μαγαζί τους που πουλούσε ποδήλατα για να μην τους κλέψει κανείς την ιδέα.
Αθήνα 1929
Η φωτογράφος Nelly’s (Έλλη Σουγιουλτζόγλου Σεραϊδάρη) προκαλεί σκάνδαλο στην συντηρητική κοινωνία της εποχής αλλά και στους συντηρητικούς αρχαιολόγους και δημοσιογράφους, όταν φωτογραφίζει να χορεύουν γυμνές στην Ακρόπολη την Mona Paeva (πάνω) και την Ουγγαρέζα χορεύτρια Nikolska (κάτω).
Σκοτία 1934
Οι θρύλοι που υπήρχαν απ’ τον 6ο αιώνα μ.Χ. για ένα τέρας που ζει στην λίμνη Loch Ness, ενισχύονται όταν δημοσιεύεται η φωτογραφία που εμφανίζει το τέρας να προβάλλει μέσα απ’ το νερό. Η «Nessie» έγινε θέμα συζητήσεων, αλλά και ο θεμέλιος λίθος για την τουριστική προβολή και εκμετάλλευση της περιοχής. 5εκαετίες αργότερα, το 1994, ο μύθος καταρρέει όταν ο Christian Spurling παραδέχεται ότι το «τέρας» ήταν ένα δημιούργημα του πατριού του φτιαγμένο από ξύλα. Αν και την φωτογραφία την τράβηξε ο ετεροθαλής αδερφός του, Ian Wetherell, θέλοντας να δώσουν μια πιο έγκυρη διάσταση και μεγαλύτερη βαρύτητα στην απάτη τους, έπεισαν τον γιατρό Robert Kenneth Wilson να παραδεχτεί ότι ήταν αυτός που
φωτογράφησε το «τέρας».
Γερμανία 1934
Το εντυπωσιακό συνέδριο των Ναζί στην Νυρεμβέργη.
Διακρίνονται από αριστερά προς τα δεξιά, οι Heinrich Himmler, Adolf Hitler & Viktor Lutze.
Αρχαία Ολυμπία 1936
Η πρώτη αφή της φλόγας των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων για τους Ολυμπιακούς του Βερολίνου. Την Ολυμπιακή δάδα ανάβει η πρωθιέρια Κούλα Πράτσικα.
Βερολίνο 1936
Ο Χίτλερ βραβεύει τον Σπύρο Λούη, ο οποίος παρέλασε με φουστανέλα, ως επίτιμο μέλος της ελληνικής αποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου στη Γερμανία.
Περού 1939
Η Lina Medina γίνεται η νεαρότερη μητέρα στον κόσμο που έχει καταγραφεί στα ιατρικά χρονικά, σε ηλικία 5 ετών, 7 μηνών και 21 ημερών. Η ίδια δεν αποκάλυψε ποτέ τον πατέρα του παιδιού. Ο πατέρας της συνελήφθη με την κατηγορία του βιασμού, αλλά αφέθηκε ελεύθερος λόγω έλλειψης στοιχείων.
4 Φεβρουαρίου 1945
Η διάσκεψη της Γιάλτας. Οι 3 Μεγάλοι, Winston Churchill, Franklin D. Roosevelt και Joseph Stalin, καθορίζουν τις ζώνες επιρροής τους, ως νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
28 Απριλίου 1945
Λίγο πριν την είσοδο των συμμαχικών στρατευμάτων στο Μιλάνο στις 27 Απριλίου, και ενώ ο Μουσολίνι κατευθυνόταν στην πόλη Chiavenna μαζί με την ερωμένη του Κλαρέττα Πετάτσι (Claretta Petacci) με σκοπό τη διαφυγή τους στην Ελβετία,
συνελήφθησαν από Ιταλούς παρτιζάνους. Την επόμενη μέρα δικάστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες και εκτελέστηκαν μαζί με 16 ακόμη άτομα, τα περισσότερα μέλη της κυβέρνησης του Σαλό, ενώ τα πτώματά τους κρεμάστηκαν ανάποδα
στην κεντρική πλατεία Λορέτο (Piazzale Loreto) του Μιλάνου.

111 musolinibm0

30 Απριλίου 1945
Δύο θέματα κυριαρχούν στο καταφύγιο του Χίτλερ τις τελευταίες μέρες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου: πόσο κοντά είναι ο Κόκκινος Στρατός και ποιος είναι ο πιο σίγουρος τρόπος αυτοκτονίας. Επανειλημμένα ο Χίτλερ (56 ετών) μοιράζει δηλητήριο σε αυτούς που παρέμειναν μαζί του στο καταφύγιο και δεν τον εγκατέλειψαν.
Στην ακόλουθη φωτογραφία υποτίθεται ότι απεικονίζεται Ο Χίτλερ όμως στην πραγματικότητα είναι ο σωσίας του, ο Gustav Weler. Η φωτογραφία συζητήθηκε έντονα καθώς έγινε γνωστό ότι ο Χίτλερ, πριν το θάνατό του, είχε διατάξει να καεί η σωρός του όταν πεθάνει.
15 Ιουνίου 1945
Ο Άρης Βελουχιώτης παγιδευμένος από την Εθνοφυλακή αυτοκτονεί.
Αποκεφαλίζεται και 3 ημέρες αργότερα το κεφάλι του, μαζί μ’ αυτό του συντρόφου του Τζαβέλα, βρίσκονται στα Τρίκαλα όπου και κρέμονται σε έναν φανοστάτη της κεντρικής πλατείας σε δημόσια θέα για 2 ημέρες.
Ινδία 1946
Ο Μαχάτμα Γκάντι διαβάζει δίπλα στην ανέμη του.
Ο Γκάντι επέτρεψε στην δημοσιογράφο Margaret Bourke-White να τον φωτογραφίσει, με την προϋπόθεση να μάθει να χειρίζεται την ανέμη.
Νότια Καρολίνα 1950
Οι φυλετικές διακρίσεις στις ΗΠΑ βρίσκουν εφαρμογή ακόμα και στο νερό.
29 Μαΐου 1953
Ο 33χρονος Edmund Hillary και ο 37χρονος Sherpa (=οδηγός) Tenzing Norgay από το Νεπάλ, εφοδιασμένοι με μπουκάλες οξυγόνου, ανέβηκαν μόνοι οι δυο τους τα τελευταία μέτρα στην κορυφή του ύψους 8.848 μέτρων Τσομολούνγκμα (στην ντόπια διάλεκτο) του όρους Έβερεστ των Ιμαλαΐων, το οποίο μέχρι τότε είχε λυγίσει 15 τουλάχιστον αποστολές και είχε πάρει τις ζωές περισσοτέρων από 150 ορειβατών.
Στη φωτογραφία απεικονίζεται ο Tenzing Norgay και τον αποθανάτισε ο Hillary, την στιγμή που πατούσε στη «Στέγη του κόσμου».
4 Σεπτεμβρίου 1957
Η Dorothy Counts γίνεται μια απ’ τις πρώτες μαύρες μαθήτριες που μπαίνουν σε Λύκειο της Charlotte στην Νότια Καρολίνα των ΗΠΑ.
Κατά την είσοδό της η Counts αποδοκιμάστηκε και χλευάστηκε έντονα, ενώ οι γονείς της την απέσυραν από το σχολείο μόλις 4 μέρες αργότερα.
12 Οκτωβρίου 1960
Ο 17χρονος ακροδεξιός μαθητής, Otoya Yamaguchi , σκοτώνει με ένα ξίφος τον σοσιαλιστή πολιτικό, Inejiro Asanuma, κατά την διάρκεια ομιλίας του στο Τόκιο.
Ο φωτογράφος Yasushi Nagao που αποτύπωσε τη σκηνή, δηλώνει αργότερα ότι απλά βρέθηκε στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή
11 Ιουνίου 1963
Ο βουδιστής μοναχός, Thich Quang Duc, αυτοπυρπολείται ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την καταπίεση των βουδιστών απ’ την κυβέρνηση του Βιετνάμ. Καθόλη την διάρκεια της αυτοπυρπόλησης δεν κουνήθηκε καθόλου απ’ την θέση του.
4 Ιουνίου 1964
Στην ναυτική βάση του Puerto Cabello στην Βενεζουέλα, ένας στρατιώτης που τραυματίζεται θανάσιμα από ελεύθερο σκοπευτή, προσπαθεί να γαντζωθεί πάνω στον ναυτικό ιερέα Luis Padillo.
Νότιο Βιετνάμ 1965
Μια μητέρα με τα 3 παιδιά της, διασχίζει κολυμπώντας ένα ποτάμι για να ξεφύγει από τις αμερικανικές βόμβες. Η φωτογραφία ελήφθη απ’ τον Ιάπωνα Kyoichi Sawada.
Νότιο Βιετνάμ 1966
Ένα τεθωρακισμένο των ΗΠΑ σέρνει έναν νεκρό Βιετκόνγκ.
Μεξικό 1968
Οι Αφροαμερικανοί Ολυμπιονίκες Tommie Smith (κέντρο) και John Carlos (δεξιά), κατά την βράβευσή τους και ενώ ακούγεται ο εθνικός ύμνος των Η.Π.Α., υψώνουν τη γροθιά τους φορώντας μαύρα γάντια, θέλοντας έτσι να διαμαρτυρηθούν για τις φυλετικές διακρίσεις που υφίστανται στη χώρα τους. Ο έτερος Αυστραλός συναθλητής τους, Peter Norman, συμπαρίσταται, φορώντας ένα διακριτικό του Ολυμπιακού Σχεδίου για τα Ανθρώπινα δικαιώματα και είναι αυτός που πρότεινε στους συναθλητές του να φορέσουν από ένα γάντι. Μετά την κίνηση αυτή, οι 2 αθλητές αποβλήθηκαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την Ολυμπιακή ομάδα των Η.Π.Α., ενώ λέγεται ότι τους αφαιρέθηκαν και τα μετάλλια (διαψεύστηκε από τον Carlos).
20 Ιουλίου 1969
Η αποστολή του Apollo 11 με πλήρωμα τους Neil Armstrong, Edwin (Buzz) Aldrin και Michael Collins προσεληνώνεται επιτυχώς και ο Neil Armstrong αφήνει το πρώτο ανθρώπινο αποτύπωμα στην επιφάνεια της Σελήνης το οποίο θα παραμείνει εκεί για εκατομμύρια χρόνια.
Η αποστολή προσθαλασσώθηκε στον Ειρηνικό ωκεανό με ασφάλεια στις 24 Ιουλίου 1969
Ιαπωνία 1971
Μια μητέρα, η Ryoko Uemura, συμφωνεί με τον Αμερικανό φωτογράφο Eugene Smith, να φωτογραφηθεί με την κόρη της Tomoko Uemura, μέσα σε ένα παραδοσιακό ιαπωνικό λουτρό. Ο σκοπός της φωτογράφησης ήταν να δοθεί ένα ηχηρό μήνυμα για της συνέπειες της νόσου Minamata (ένας τύπος δηλητηρίασης με υδράργυρο), η οποία προκαλούνταν από τα τοξικά και χημικά απόβλητα της εταιρίας Chisso και η οποία είχε «χτυπήσει» και την Tomoko, που τελικά πέθανε το 1997 σε ηλικία 21 ετών.
5 Σεπτεμβρίου, 1972
Το πρωί της 5ης Σεπτεμβρίου 1972, κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου, ένας κομάντο της παλαιστινιακής στρατιωτικής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης», εισβάλλει στο Ολυμπιακό χωριό και κρατά 11 Ισραηλινούς αθλητές σε ομηρία, με αντάλλαγμα την απελευθέρωση 200 φυλακισμένων Παλαιστινίων.
Δύο Ισραηλινοί αθλητές θα εκτελεστούν. Το βράδυ, ένα δράμα εξελίσσεται στο αεροδρόμιο του Μονάχου όπου οι τρομοκράτες προσπαθούν να διαφύγουν με τους ομήρους για το Κάιρο.
Με την επέμβαση της γερμανικής αστυνομίας σκοτώνονται οι 9 Ισραηλινοί όμηροι, καθώς και τα 5 από τα 8 μέλη της οργάνωσης. Το σύνολο των θυμάτων ανεβαίνει στους 18.
Στην φωτογραφία από το μπαλκόνι των διαμερισμάτων της ισραηλινής ομάδας, πιθανολογείται ότι είναι το νεαρότερο μέλος της οργάνωσης, ο Afif Ahmed Hamid, ο οποίος βρέθηκε αργότερα ανάμεσα στους νεκρούς Παλαιστίνιους.
11 Σεπτεμβρίου 1973
Ο δημοκρατικά εκλεγμένος στην Χιλή πρόεδρος, Salvador Allende, λίγες στιγμές πριν την δολοφονία του κατά την διάρκεια στρατιωτικού πραξικοπήματος στο Σαντιάγκο. Ως φωτογράφος αναγνωρίστηκε ο Luis Orlando Lagos Vazquez.
Αύγουστος 1977
Ο Elvis Presley στο φέρετρό του. Η φωτογράφηση έγινε κρυφά από ξάδερφό του
και πουλήθηκε έναντι ευτελούς τιμής σε περιοδικό.
Απρίλιος 1980
Ένας ιεραπόστολος κρατά το σκελετωμένο χέρι ενός παιδιού που λιμοκτονεί στην Ουγκάντα.
23 Φεβρουαρίου 1981
Ο συνταγματάρχης Antonio Tejero Molina και μέλη της Πολιτοφυλακής και της Στρατονομίας, κρατά ομήρους τα μέλη της ισπανικής βουλής στην Μαδρίτη.
Με την απειλή όπλων, εκφωνεί λόγο στο ακροατήριο.
30 Μαρτίου 1981
Η απόπειρα δολοφονίας του Αμερικανού προέδρου Ronald Reagan από τον John Hinckley.
30 Οκτωβρίου 1983
Η Kezban Ozer κλαίει μπροστά στα 5 νεκρά παιδιά της, θύματα του καταστροφικού σεισμού στην ανατολική Τουρκία.
22 Ιουνίου 1986
Το πιο πολυσυζητημένο ίσως «ψεύτικο» γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου..
Στον κρίσιμο αγώνα Αργεντινής-Αγγλίας, στα πλαίσια του Παγκόσμιου Κυπέλλου
ποδοσφαίρου που διεξάγεται στο Μεξικό, ο Ντιέγκο Μαραντόνα επιτυγχάνει γκολ χρησιμοποιώντας έξυπνα το χέρι του.
Μετά τον αγώνα ο Μαραντόνα δηλώνει ότι ήταν «το χέρι του Θεού» που έβαλε το γκολ.
Σεπτέμβριος, 1986.
Ο Ken Meeks γίνεται ο πρώτος ασθενής με AIDS, του οποίου δημοσιοποιούνται φωτογραφίες με εμφανή τα σημάδια της αρρώστιας πάνω του (σάρκωμα Καπόζι)..
Η φωτογραφία ελήφθη 3 ημέρες πριν τον θάνατό του, από τον Alon Reininger, ο οποίος πληροφορήθηκε το θέμα από τον σύντροφο του Meeks (διακρίνεται στο βάθος).
Νότιος Κορέα 1987
Μια μητέρα ικετεύει τις δυνάμεις ασφαλείας να συγχωρήσουν και να αφήσουν ελεύθερο τον γιο της, ο οποίος συνελήφθη μετά από συμμετοχή σε πορεία διαμαρτυρίας για νοθεία στις γενικές εκλογές
9 Νοεμβρίου 1989
Η πτώση του τείχους του Βερολίνου είναι πια γεγονός.
Το σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου γκρεμίζεται μετά από ζωή 28 ετών.
Μάιος 1990
Στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Οχάιο των ΗΠΑ, η Therese Frare αποτυπώνει στον φακό της τις τελευταίες στιγμές του ετοιμοθάνατου και προσβληθέντα από τον ιό του AIDS, ακτιβιστή David Kirby. 5ίπλα του είναι ο πατέρας του, η αδερφή του και η ανιψιά του.
Η φωτογραφία πρωτοδημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 1990 στο περιοδικό Life, αλλά έγινε παγκοσμίως γνωστή όταν χρησιμοποιήθηκε σε διαφήμιση της Benetton το 1991
προκαλώντας σάλο. Η φωτογραφία τιμήθηκε στο World Press Photo Award το 1991.
Νοέμβριος 1992
Μια Σομαλή μητέρα σηκώνει στα χέρια της το άψυχο σώμα του παιδιού της, το οποίο πέθανε από ασιτία.
15 Αυγούστου 1993
H φωτογράφος Matuschka έχει υποβληθεί σε μαστεκτομή και φωτογραφίζεται ημίγυμνη για το ένθετο περιοδικό «Glamour Magazine» των New York Times.
Ρουάντα Ιούνιος 1994
Ένας άντρας που ανήκει στην φυλή Χούτου βασανίζεται και ακρωτηριάζεται από ομοφύλους του στρατιωτικούς, κατηγορούμενος ότι είναι φιλικά διακείμενος στην
αντίπαλη φυλή των επαναστατών Τούτσι.
Πανεπιστήμιο Μασαχουσέτης 1997
Μια φωτογραφία που εμφανίζει έναν ποντικό εργαστηρίου με ένα ανθρώπινο αυτί στην πλάτη, προκαλεί σάλο κυρίως στις φιλοζωικές οργανώσεις, αλλά και στην επιστημονική κοινότητα. Στην πραγματικότητα το αυτί, το μόνο ανθρώπινο που έχει πάνω του, είναι μόνο το σχήμα, το οποίο δημιούργησε ο Δρ. Charles Vacanti από κύτταρα χόνδρου αγελάδας.
Σκοπός του πειράματος ήταν η δημιουργία οργάνων προς μεταμόσχευση.
2001
Η φωτογραφία από τα ράφια ενός σούπερ μάρκετ, γίνεται η πιο ακριβοπληρωμένη τον Φεβρουάριο 2007 σε δημοπρασία του Οίκου Sotheby’s στο Λονδίνο.
Η φωτογραφία με τίτλο «99 Cent II Diptych», που τραβήχτηκε από τον Γερμανό φωτογράφο Andreas Gursky, πουλήθηκε έναντι της τιμής των $3,340,456.
Ιούνιος 2001
Ο Δανός φωτογράφος, Erik Refner, παίρνει την άδεια από τον πατέρα ενός νεκρού παιδιού από το Αφγανιστάν να παραβρεθεί στην προετοιμασία ταφής του και να πάρει μερικές φωτογραφίες, στον προσφυγικό καταυλισμό του Jalozai του Πακιστάν.
11 Σεπτεμβρίου 2001
23 Ιουνίου 2002
Μετά τον καταστροφικό σεισμό στο Ιράν, ένα παιδί περιστοιχισμένο από χωρικούς και στρατιώτες, κάθεται μπροστά από τον τάφο του πατέρα του και κλαίει, κρατώντας στα χέρια του ένα κομμάτι απ’ το παντελόνι του. Η φωτογραφία τραβήχτηκε απ’ τον τον Eric Gregorian..
Μονρόβια 2003
Ένα παιδί περπατά πάνω σε έναν δρόμο γεμάτο από κάλυκες σφαιρών, που αφήνει πίσω του ο εμφύλιος στην Λιβερία. Η φωτογραφία ελήφθη από την Carolyn Cole και τιμήθηκε με βραβείο Πούλιτζερ το 2004..
ΗΠΑ 2004
Ο μικρός Ιρακινός Saleh, ο οποίος έχει ακρωτηριαστεί από αμερικανική βόμβα στο Ιράκ, νοσηλεύεται σε νοσοκομείο του Όκλαντ, στην Καλιφόρνια, για να πραγματοποιηθούν διορθωτικές επεμβάσεις. Τα άλλα παιδιά, αρχίζουν να τον κοροϊδεύουν για την εμφάνισή του και ο μικρός αναστατώνεται. Οι νοσοκόμες για να τον ηρεμήσουν δένουν πάνω στο ακρωτηριασμένο του χέρι, ένα μολύβι.
Ο μικρός Saleh τότε ζωγραφίζει ένα αεροπλάνο που ρίχνει βόμβες. Η φωτογραφία ελήφθη από την Deanne Fitzmaurice και τιμήθηκε με βραβείο Πούλιτζερ το 2005.
Σιέρα Λεόνε 2005
Ένα μικρό αγόρι βοηθά τον ακρωτηριασμένο πατέρα του να ντυθεί. Η φωτογραφία ελήφθη από τον Γιάννη Κόντο και κέρδισε το Πρώτο βραβείο του World Press Photo 2005 στην κατηγορία «Σύγχρονα Ζητήματα» (Contemporary Issues).
Δαμασκός 2006
Μια 7χρονη Σύρια πουλάει γλυκίσματα στον δρόμο, αλλά ταυτόχρονα διαβάζει και τα μαθήματά της. Ο Wasim Kheir Beik που πήρε τη φωτογραφία, συνάντησε δυσκολίες με την μικρή καθώς δεν ήθελε έπ’ ουδενί να φωτογραφηθεί. Ο Wasim Kheir Beik, αναγκάστηκε να απομακρυνθεί σε απόσταση 30 μέτρων απ’ την μικρή για να μπορέσει να της «κλέψει» αυτή τη φωτογραφία. Η φωτογραφία τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο από την Ένωση Αραβικών Πρακτορείων Ειδήσεων, το 2007.
Ιούλιος 2008
Μια φωτογραφία ντροπή. Σε μια παραλία της Νάπολι στην Ιταλία, δυο νεαρές Αθίγγανες, η 14χρονη Βιολέτα και η 16χρονη Χριστίνα, βούτηξαν στη θάλασσα για να δροσιστούν. Πνίγονται όμως καθώς δεν γνωρίζουν κολύμπι. Τα πτώματά τους μεταφέρονται και παραμένουν για 3 ώρες στην παραλία. Οι λουόμενοι που βρίσκονται εκεί κοντά, ατάραχοι και απαθείς, συνεχίζουν το μπάνιο τους και την ηλιοθεραπεία τους, σαν να μην πρόκειται για πτώματα ανθρώπων, αλλά για φύκια που ξέβρασε η θάλασσα.



 Πηγή





Διαβάστε περισσότερα...