Κυριακή 6 Απριλίου 2014

Η Ελληνική γλώσσα δεν είναι τυχαία...

Δείτε κάτι που δεν ξέρατε για την Ελληνική γλώσσα 

Χτίστηκε πάνω στα μαθηματικά, και αυτό που ελάχιστοι ακόμα ξέρουν είναι ότι κάθε λέξη στην Ελληνική έχει μαθηματικό υπόβαθρο.
Τα γράμματα στην Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα σύμβολα. Όρθια, ανάποδα με ειδικό τονισμό, αποτελούσαν το σύνολο των 1620 συμβόλων που χρησιμοποιούνταν στην Αρμονία (Μουσική στα Νέο Ελληνικά).
Η πιο σημαντική τους ιδιότητα είναι ότι το κάθε γράμμα έχει μια αριθμητική τιμή/αξία, κάθε γράμμα είναι ένας αριθμός, οπότε κατ επέκταση και κάθε λέξη είναι ένας αριθμός.
Μια τεράστια γνώση κλειδωμένη-κωδικοποιημένη μέσα λέξεις λόγω της μαθηματικών τιμών που έχουν. Ένας από τους Πρωτοπόρους επί του θέματος ήταν ο μέγιστος Πυθαγόρας.


Οι αριθμοί, τα σχήματα, η αρμονία και τα άστρα έχουν κάτι κοινό, έτσι αντίστοιχα τα μαθηματικά (αριθμοί) η γεωμετρία (σχήματα) η αρμονία(μουσική) και η αστρο-νομία (αστήρ=α-χωρίς- στήριγμα + φυσικοί νόμοιπου τα διέπουν) ήταν αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα, που με την συγκεκριμένη σειρά που αναφέραμε ήταν η σκάλα για την εξέλιξη (=εκ -του- έλικος, DNA) του νου-ψυχής προς τον Δημιουργό.
Έναν Δημιουργό που δημιούργησε βάσει αυτών των τεσσάρων επιστημών. 27 σύμβολα-αριθμοί με αριθμητική αξία συνθέτουν το Ελληνικό Αλφάβητο, 3 ομάδες από 9 σύμβολα-αριθμούς η κάθε ομάδα, με άθροισμα κάθε ομάδας 45, 450, 4.500.
ΑΛΦΑ = 1+30+500+1= 532 =>5+3+2= 10 => 1+0= 1
ΕΝ = 5+50 = 55 => 5+5 = 10 => 1+0= 1
ΟΜΙΚΡΟΝ = 70+40+10+20+100+70+50= 360, όσες και οι μοίρες του κύκλου
Για να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τα νοήματα των εννοιών των λέξεων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης πρέπει πρωτίστως να γνωρίζουμε κάποια πράγματα για την ίδια την Ελληνική γλώσσα.
Η αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία δεν είναι βασισμένη στο ότι κάποιοι απλά καθίσαν και συμφώνησαν να ονομάζουν ένα αντικείμενο «χ» ή «ψ» όπως όλες οι υπόλοιπες στείρες γλώσσες του κόσμου. Η Ελληνική γλώσσα είναι ένα μαθηματικό αριστούργημα το οποίο θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε.
Η αρχή των πάντων είναι το ίδιο το Ελληνικό Αλφάβητο (το οποίο φυσικά δεν το πήραμε από κάποιον άλλον όπως θα δούμε παρακάτω διότι εκ των πραγμάτων δεν γίνεται).
Τα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου στο σύνολο τους ήταν 33 όσοι και οι σπόνδυλοι, οι 5 τελευταίοι σπόνδυλοι (που παίζουν τον ρόλο της κεραίας) έχουν άμεση σχέση με τον εγκέφαλο και αντιστοιχούν στα 5 τελευταία άρρητα γράμματα τα οποία γνώριζαν μόνο οι ιερείς* ένα από αυτά ήταν η Σώστικα (ή Γαμμάδιον) η οποία στα λατινικά έγινε swstika και οι Ναζί το έκλεψαν και την ονομάσανε Σβάστικα.
Το σύμβολο αυτό είναι του ζωογόνου Ηλίου (Απόλλωνα), οι Ναζί το αντέστρεψαν για να συμβολίσουν το αντίθετο του ζωογόνου Ήλιου, δηλαδή του σκοτεινού θανάτου.
Υπήρχαν ακόμα κάποια γράμματα τα οποία στην πάροδο του χρόνου καταργήθηκαν όπως το Δίγαμμα (F), Κόππα (Q), Στίγμα (S’), Σαμπί (ϡ)
Ο Πυθαγόρας μας ενημερώνει για τα 3 επίπεδα της Ελληνικής γλώσσας τα οποία είναι τα εξής:
1. ομιλών
2. Σημαίνον (α. σήμα, β. σημαινόμενο)
3. Κρύπτον (α. διαστήματα β. κραδασμός γ. λεξάριθμος δ. τονάριθμος)
-Το πρώτο είναι η ομιλία
-Το δεύτερο είναι η σχέση του σήματος με το σημαινόμενο που θα αναλύσουμε παρακάτω
-Το τρίτο είναι το διάστημα (απόσταση & χρόνος), ο κραδασμός (που αφυπνίζει τον εγκέφαλο μέσω ιδιοσυχνοτήτων από τους δημιουργηθέντες παλμούς – Παλλάδα Αθηνά) ο λεξάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με αριθμούς) και ο τονάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με μουσικούς τόνους)
Το κάθε γράμμα αντιστοιχούσε σε έναν αριθμό, αλλά και σε έναν μουσικό τόνο άρα γράμμα=αριθμός=τόνος (μουσικός), πράγμα που φανερώνει ότι στη γλώσσα μας πίσω από τα γράμματα-λέξεις υπάρχουν αριθμοί (λεξάριθμοι) και μουσικοί φθόγγοι (τονάριθμοι).
Οι 4 αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα ήταν:
1. Αριθμοί (μαθηματικά)
2. Σχήματα (Γεωμετρία)
3. Μουσική (Αρμονία)
4. Αστρονομία
Οι επιστήμες αυτές είναι αλληλένδετες και βρίσκονται η μια μέσα στην άλλην όπως οι Ρωσικές μπαμπούσκες. Συνδυάστε τώρα το αλφάβητο που εσωκλείει αριθμούς και μουσικούς τόνους με τις 4 αυτές επιστήμες.
1. Αστρονομία= αστηρ + νόμος, α-στηρ = αυτό που δεν στηρίζεται, άρα αστρονομία= οι συμπαντικοί νόμοι που διέπουν αυτό που δεν στηρίζεται κάπου, οι οποίοι έχουν να κάνουν με την μουσική (αρμονία), σχήματα (γεωμετρία) αριθμούς (μαθηματικά) και όλα αυτά με τον Αιθέρα ο οποίος περιβάλει τις ουράνιες σφαίρες.
2. Ο Πυθαγόρας άκουγε την αρμονία (μουσική) των ουρανίων Σφαιρών άρα μιλάμε μια γλώσσα η οποία έχει να κάνει με την ροή του σύμπαντος.
Η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για Η/Υ λόγω της μαθηματικότητας και μουσικότητας όχι μόνο του Αλφαβήτου-λέξεων, αλλά και των μαθηματικών εννοιών που γεννώνται π.χ. η λέξη ΘΕΣΙΣ γίνεται: συνΘεσις, επίΘεσις, κατάΘεσις, υπόΘεσις, εκΘεσις, πρόσΘεσις, πρόΘεσις, ανάΘεσις, διάΘεσις, αντίΘεσις κτλ κτλ αν τώρα αυτές τις λέξεις τις μεταφράσουμε στα Αγγλικά είναι εντελώς άσχετες μεταξύ τους.
Το ότι δεν γίνεται το Αλφάβητο να είναι αντιγραμμένο από κάπου αλλού φαίνεται από το ότι εν έτη 2300 π.Χ. (με μελέτες της Τζιροπούλου και άλλων και όχι το 800 π.Χ.) ο Όμηρος ήδη έχει στην διάθεση του 6.500.000 πρωτογενής λέξεις (πρώτο πρόσωπο ενεστώτα & ενικού αριθμού) τις οποίες αν τις πολλαπλασιάσουμε Χ72 που είναι οι κλήσεις, θα βγάλουμε ένα τεράστιο αριθμό ο οποίος δεν είναι ο τελικός, διότι μην ξεχνάμε ότι η Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα, ΓΕΝΝΑ.
ΑΝ συγκρίνουμε τώρα π.χ. την Αγγλική γλώσσα που έχει 80.000 λέξεις εκ των οποίων το 80% είναι Ελληνικές όπως μας ενημερώνει το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας, και μετρήσουμε ότι αυτή η στείρα γλώσσα εξελίσσεται 1000 χρόνια, μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο Όμηρος παραλαμβάνει μια γλώσσα η οποία έχει βάθος στον χρόνο 100.000 π.Χ? 500.000 π.Χ.? ποιος ξέρει…
Όμως η απόλυτη απόδειξη είναι η ίδια η μαθηματικότητα της, η οποία δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του πλανήτη. Μην ξεχνάμε ακόμα το ότι ο Δημιουργός χρησιμοποιεί μαθηματικά για την δημιουργία, άρα η γλώσσα μας έχει αναγκαστικά σχέση με την πηγή (root-0/1).
Πριν όμως από το «Κρύπτον» υπάρχει το «Σημαίνον», δηλαδή η σύνδεση των λέξεων με τις έννοιες αυτών.
Είπανε νωρίτερα ότι οι ξένες διάλεκτοι ορίστηκαν κατόπιν συμφωνίας, δηλαδή κάποιοι συμφώνησαν ότι το τάδε αντικείμενο θα το ονομάσουν «Χ», κάτι που κάνει τις γλώσσες στείρες, άρα δεν μπορούν να γεννήσουν νέες λέξεις, άρα δεν υπάρχει μαθηματικότητα, άρα δεν δύναται να περιγράψουν νέες έννοιες που υπάρχουν στην φύση, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος εφόσον δεν μπορεί να περιγράψει μέσω των νέων λέξεων καινούριες έννοιες μένει στο σκοτάδι, έτσι οι νευρώνες του εγκεφάλου δεν γεννούν νέους εν αντιθέσει με όσους χρησιμοποιούν την Ελληνική.
Πως θα μπορούσε π.χ. ο Άγγλος ή ο Γάλλος ή ο Χ, Υ με μια λέξη που έχει 10 έννοιες να περιγράψει με ακρίβεια άρα και σαφήνεια μια βαθύτερη έννοια; πόσο μάλλον τις πολλαπλές πλευρές αυτής; δεν μπορεί, να λοιπόν το γιατί όλα ξεκίνησαν εδώ. Το Σημαίνον λοιπόν είναι η σύνδεση του σήματος με το σημαινόμενο, δηλαδή η ίδια η λέξη είναι δημιουργημένη με τέτοιο τρόπο που περιγράφει την έννοια που εσωκλείνει μέσα της.
Παράδειγμα:
Η ονοματοδοσία της λέξης ΚΑΡΥΟΝ (Καρύδι) προέρχεται από μια παρατήρηση της φύσης (όπως όλες οι λέξεις), δηλαδή όταν δυο κερασφόρα ζώα (Κριοί, τράγοι κτλ) τρα.κάρ.ουν με τα κέρ.ατα τους ακούγεται το «κρακ» ή «καρ», ο ήχος αυτός έδωσε το όνομα «κέρας» (κέρατο) το κέρας έδωσε το όνομα κράτα ή κάρα (κεφάλι) και το υποκοριστικό αυτού το Κάρυον (μικρό κεφάλι). το Κάρυον (καρύδι) μοιάζει καταπληκτικά με το ανθρώπινο κεφάλι και το εσωτερικό του με εγκέφαλο.
Το Υ είναι η ρίζα του ρήματος ΥΩ (βρέχω) όπου υπάρχει το Υ υπάρχει κοιλότητα (ή κυρτότητα) δηλαδή θηλυκώνει κάτι, η βροχή (υγρό στοιχείο) μπαίνει (θηλυκώνεται) μέσα στην γη.
Το μουσικό – αριθμητικό αλφάβητο δημιουργεί μουσικο – μαθηματικές λέξεις οι οποίες περιγράφουν αντίστοιχες έννοιες, οι οποίες προέρχονται από την παρατήρηση της φύσεως δηλαδή της Δημιουργίας άρα κατ επέκταση του ίδιου του Δημιουργού, αλλά η ερώτηση είναι πόσες χιλιετίες μπορεί να χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτό το τέλειο μαθηματικό σύμπλεγμα που τα γράμματα είναι αριθμοί και συνάμα μουσικοί τόνοι και οι λέξεις δηλαδή το σύνολο των αριθμών και των μουσικών τόνων κρύβουν μέσα τους εκτός από σύνθετες μουσικές αρμονίες, έννοιες οι οποίες δεν είναι καθόλου τυχαίες αλλά κατόπιν εκτενέστατης παρατηρήσεως της φύσης;
Ευλόγως λοιπόν ο Αντισθένης μας υπενθυμίζει «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»

Πηγή 

Διαβάστε περισσότερα...

ΓΙΑ τους ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Το καλύτερο China Town σημείο στην Αθήνα.
Είναι η οδός Απόλλωνος στο Σύνταγμα: μυρωδιά fried rice, 2 κινέζικα εστιατόρια απέναντι από ένα υπερκοστολογημένο delicatessen μανάβικο, ένας υπόνομος που βγάζει ατμό και.. ένα ινδικό εστιατόριο (φυσικά). Ένα ατόφιο «copy & paste» σκηνικό απο το Μανχάτταν (όποιος έχει δει την εικόνα, ξέρει τι λέω!)

Το καλύτερο όνομα μπαρ στα βόρεια προάστια.
«Ο Αμέθυστος». Άνοιξε πρόσφατα, στην Ανδρέα Παπανδρέου στο Χαλάνδρι.

Το καλύτερο σημείο για να σου την πέσουν τα κανάλια για να κάνεις δηλώσεις.
Η πεζογέφυρα του μετρό στη στάση του Mall. Για όσους γουστάρουν να απαντάνε σε ερωτήσεις «τι γνώμη έχετε για την κρίση?» κ.λ.π. φορώντας τα μαύρα τους γυαλιά, έχει καλώς. Οι άλλοι, μακριά guys!


Το καλύτερο περίπτερο αν είσαι insomniac και μένεις στους Αμπελόκηπους.
Λέγεται «Χρήστος & Ειρήνη» και δεν κλείνει ποτέ!!! Ατού: είναι δίπλα σε ATM και στα σοκολατάκια Leonidas. (Κηφισίας 92)

Το καλύτερο πράγμα να κάνεις μετά από μια συναυλία στο Κύτταρο,
να πάς στην πλατεία Βικτωρίας, στην οδό Αριστοτέλους, και να χτυπήσεις δύο στριφτές μπουγάτσες Μυτιλήνης με τέλειο φύλλο, ανάλαφρη κρέμα και από πάνω λαχταριστό μέλι. Με 2 ευρώ το τεμάχιο. Και αν κατά την διάρκεια που τις τρως, ακούσεις τον εαυτό σου να κάνει, «μμμμ…», «ααααα…», «ωωωω…» κ.λ.π.. θα είναι τα αποτελέσματα των πολλαπλών γαστρονομικών οργασμών που θα βιώνεις! Είναι αυτό που λένε, «και …γαμώ τις μπουγάτσες!»

Το καλύτερο ψωμί φτιαγμένο από …μπαμπάδες!
Το «Daddy’s Bread». Τέσσερις μπαμπάδες έστησαν τον δικό τους «εξελιγμένο», καλαίσθητο φούρνο με τέλειο ψωμί. Το μυστικό κρύβεται στα προζύμια. Η ζύμη ξεκουράζεται για 20 με 22 ώρες και το ψωμί πλάθεται και ψήνεται την επόμενη ημέρα. Επίσης, τσουρέκια με γεύσεις, ωραίο πάτωμα σκακιέρα, ξύλινες βιτρίνες, ξύλινο μοναστηριακό τραπέζι έξω από το μαγαζί. (Γιαβάση 5, Αγία Παρασκευή).

Το καλύτερο χασάπικο – club της πόλης.
Το μοναδικό κρεοπωλείο-κλαμπ “Dracoulis Meat”. Σχεδόν κάθε απόγευμα ο Στράτος αφήνει τον μπαλτά και τα κοψίδια, βγάζει τα φωτιστικά ρομπότ, την ντισκόμπαλα, τα λέιζερ και τους καπνούς και βαράει progressive house και electronica. Στη Νέα Σμύρνη (Αγίας Σοφίας 90).

Η πιο Αμελί γωνιά στη Σόλωνος.
«The Dark Side of Chocolate». Μικρό, στρόγγυλο, σαν σπιτάκι χόμπιτ, με τζαμαρία για να χαζεύεις έξω την ώρα που απολαμβάνεις, σκούρα, πηχτή, υπέροχη σοκολάτα με αρώματα καφέ ή σοκολατάκια σε δεκάδες συνδυασμούς – φτιαγμένα όλα από τον Αριστοτέλη, τον ιδιοκτήτη – έχει εκπαιδευτεί σε Φλωρεντία και Παρίσι ο θεός (Σόλωνος 49).

Το καλύτερο μαστιχωτό παγωτό της πόλης.
Εξαιρετικό, μαστιχωτό όσο δεν πάει άλλο, παγωτό καϊμάκι, σερβίρει μια γκουρμέ και φτηνή, μοντέρνα ταβέρνα στη Δραπετσώνα. Είναι σαν «σπιτικό» -το φτιάχνει φίλος του ιδιοκτήτη. Η ταβέρνα λέγεται «Στόλος ο Πολεμικός» (Εθνικής Αντιστάσεως 29-31 στη Δραπετσώνα).

Το περίπτερο με τις καλύτερες βιτρίνες.
Παπαρηγοπούλου & Ευρυπίδου (Πλ. Αγ. Θεοδώρων και Κλαυθμώνος). Το Περίπτερο του Γιώργη αλλάζει καθημερινά τις αυτοσχέδιες διαφημίσεις του για την ευρεία γκάμα της πραμάτειας του. Χαρτόνι, μαρκαδόρος και σλόγκαν. Θεός ο τύπος!

Το καλύτερο στέκι για κυνήγι βιβλίου στη Ζωοδόχου πηγής.
Best Book Hunters. Είναι στο 41Α, Ζ. Πηγής και Βαλτετσίου, στο ημι-υπόγειο ενός όμορφου νεοκλασικού, με ράφια – βιβλία – γκράφιτι στο εξωτερικό του. Μπαίνεις σαν κυνηγός που μυρίστηκε θήραμα και βρίσκεις χαμηλοτάβανες τιμές, σε βιβλία απ’ όλο τον κόσμο για όλο τον κόσμο, επιστημονικά, τέχνη, φιλοσοφία, τα πάντα!

Το καλύτερο ντάμπλ τυρόπιτας.
Τυροπιτάδικο Άριστον από το 1950. Τραγανή ζύμη, πεντανόστιμο γέμισμα, το μέγεθος λίγο θα σας κάνει να αναρωτηθείτε, «…να μείνω στη μία ή να κάνω το νταμπλ?» Βουλής 10, Σύνταγμα. (Νταμπλ, τελικά!)

Η καλύτερη καντίνα με θέα.
Χοτ-ντογκ αγναντεύοντας τη θάλασσα και το θωρηκτό Αβέρωφ. Επίσης ωραιότατη ποικιλία αλλαντικών!

Το καλύτερο «βρώμικο» της πόλης, μετά τη μία-δύο το πρωί.
Και ενώ οδηγείς σε μια πόλη άδεια, σχεδόν πόλη φάντασμα, λόγω του προχωρημένου της ώρας, στην Οδό Μιχαλακοπούλου, πολύ κοντά στο ξενοδοχείο Growne Plaza (πρώην Holiday Inn), θα δεις παρκαρισμένα άναρχα και πρόχειρα, αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες σχεδόν στη μέση του δρόμου. Στο φανάρι, στη γωνία θα καπνίζει ανεξέλεγκτα η καντίνα/τροχόσπιτο. Απ’ έξω περιμένουν στην ουρά, όλοι όσοι γουστάρουν τα γευτούν το εξαιρετικά πικάντικο «βρώμικο» τους, πριν πάνε για ύπνο. Χαμός…

Σίριουσλι, το φθηνότερο ποτό της πόλης.
Σημείωνε: 3,20€ το απλό ποτάκι, 3,90€ το κοκτέηλ, 3,00€ η μπύρα. Πάμε καφέδες: ελληνικός, γαλλικός, φραπέ, νες, από 0,80€ – 1,20€. Και σαν να μην έφταναν αυτά, έχει και ωραίο όνομα: «Κόκκινος Λωτός», παρακαλώ! Ζωοδόχου Πηγής & Ακαδημίας.

Οι καλύτεροι χανιώτικοι λουκουμάδες στην Αθήνα.
Είναι του κυρίου Θ. Κτιστάκη. Ούτε θα βρείτε πουθενά αλλού νοστιμότερους, ούτε πιο κριτσινιστούς, ούτε πιο μινιμαλιστικούς (στο μέγεθος). Από το 1912 ο κύριος Κτιστάκης φτιάχνει λουκουμάδες μικρούς, αχνιστούς, βουτηγμένους σε πραγματικό μέλι και κανέλα, είτε τους τρως επιτόπου, είτε τους παίρνεις μαζί σου. Είναι ανοικτά και την Κυριακή και είναι η καλύτερη στάση πριν πάτε για το καθιερωμένο κυριακάτικο γεύμα με την οικογένεια. (Σωκράτους 59, Ομόνοια). (Από τα πιό «ασυνήθιστα-συνηθισμένα» τράνσφερς που έχω κάνει, πηγαίνοντας σαν «ασυνόδευτο», τους λουκουμάδες πακέτο στους πελάτες μου, κατόπιν της παραγγελίας, «Βαγγέλη …λουκουμάδες!»)

Η μικρότερη ουρά αναμονής σε τράπεζα.
Η Alpha Bank στο τέρμα της Ξενοκράτους στο Κολωνάκι. Είναι τόσο μικρή και απομονωμένη από τη κίνηση της υπόλοιπης περιοχής που μέσα στην μέρα μπορείτε αρκετά συχνά να τη βρείτε άδεια. Ακόμα όμως κι όταν έχει ουρά, αυτή δεν ξεπερνάει τα 6-7 άτομα. Αν βιάζεστε είναι ο καλύτερος τρόπος να εξυπηρετηθείτε αρκεί να αντέχετε την ανηφορίτσα από την πλατεία.

Το καλύτερο δοκιμαστήριο-πριν-αγοράσεις.
Στο Αραπιαν, στη Κεντρική Αγορά από το 1935. Δοκιμάζετε παστουρμά, σουτζούκι, παλιωμένο κασέρι, λουκάνικο γίδας, καβουρμά, ακούτε τις γαστρονομικές συμβουλές των απολαυστικών ιδιοκτητών και αγοράζετε πια στα σίγουρα τη γκουρμεδιά που αποφασίσατε. Καταναλώστε υπεύθυνα. (Ευριπίδου 41).

Το καλύτερο σημείο για να ζήσεις τον Τιτανικό σου (με την καλή έννοια).
Στάδιο Καλλιμάρμαρο. Μπαίνεις από την πίσω πλευρά που είναι ανοιχτά για όλους τους joggers, οδός Αρχιμήδους, στο λεγόμενο πίσω «πέταλο» του σταδίου. Φτάνεις σε μια από τις δυο άκρες. Ανεβαίνεις τις μεταλλικές σκάλες. Και βλέπεις την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό, αλλά κυρίως τον ουρανό, με μικρή πινελιά το τεράστιο σε έκταση πράσινου του Ζαππείου. Τόσο ψηλά είναι. (κάνε οπωσδήποτε την κίνηση με τα χέρια της Winslet, άλλαξε όμως το τραγούδι).

Το καλύτερο κερασμένο τσιπουράκι, πάνω σε παλιά ντιζελομηχανή.
Οι καλοί κύριοι, συνταξιούχοι του ΟΣΕ που συντηρούν με αγάπη το Σιδηροδρομικό Μουσείο Αθηνών, σου λένε ιστορίες για τις ατμομηχανές και τους μουτζούρηδες και σε κερνάνε τσιπουράκι. Στα Σεπόλια. (Σιώκου 4, Τρίτη – Κυριακή 09:00–13:00, και Τετάρτη 17:00-20:00. Είσοδος ελεύθερη).

Το καλύτερο μπαρμπέρικο για να νοιώσεις όπως ο μπαμπάς σου.
Το μπαρμπέρικο της οδού Απόλλωνος στην Πλάκα. Βιτρίνα, ηλικιωμένοι κουρείς με λευκές ποδιές, παλιά βαποριζατέρ, κτένες, αιμοστατικά για το κόψιμο στο ξύρισμα κόντρα. Στρέητ κουρέματα, πολιτική, ποδόσφαιρο, ανέκδοτα και ενίοτε στην πελατεία μπόμπιρες με τη μαμά τους. Με τις υγείες σας, κύριε Πελοπίδα.

Το καλύτερο θερινό σινεμά είναι, …έξω απο τη πόλη!
Πρόκειται για το «COOL TYMVOS CINEMAS», που βρίσκεται στο μικρό οικισμό, της παραλίας του Μαραθώνα. Δύο καταπράσινες αίθουσες θερινού κινηματογράφου, με τις μεγαλύτερες πανοραμικές οθόνες (διαστάσεων 11μ Χ 5μ), DS σύστημα ήχου, και το φτηνότερο εισιτήριο ΜΟΛΙΣ 7,00 ευρώ! (Δημοσθένους 8 , Πλατεία Παραλίας Μαραθώνα). Μιλάμε για κινηματογραφική …εμπειρία!

Το πιο διάσημο κοτόπουλο…
(…μετά από αυτό που έφαγε ο Βέγγος στο έργο «Μην είδατε τον Παναή»). Τα κοτόπουλα του Μάκη. Με έτος ίδρυσης το 1961. Σημείο αναφοράς για την Άνω Νέα Σμύρνη, στη γωνία Αρτάκης και Αιγαίου, με τους γείτονες να ανοίγουν τα παράθυρά τους και να γεμίζουν τα πνευμόνια τους γεύση.

Το καλύτερο κρυφό ραντεβού στο κέντρο.
Παλιό παραδοσιακό καφενείο κρυμμένο στη στοά του κινηματογράφου Όπερα, συμπιεσμένο ανάμεσα στα κλασικά δισκάδικα κλασικής μουσικής. Μερικά καλοντυμένα παππούδια, μικρά στρόγγυλα ξύλινα τραπεζάκια, ησυχία και τακτ.
Εναλλακτικά,
στο καφέ του έκτου ορόφου του βιβλιοπωλείου «Ελευθερουδάκης», επι της οδού Πανεπιστημίου 11. Για να αιστανθείς όπως ο
Frank (Robert De Niro) και η Molly (Meryl Streep) στο «Falling in love»…

Καλύτερο σλόγκαν πάνω από την μπάρα που τα πίνεις.
Το «μαζί τα ήπιαμε», σε παράφραση του γνωστού «μαζί τα φάγαμε». Παρέα με Cure, Clash και ό,τι άλλο άκουγες από κασέτα τη δεκαετία του ’80 και το ούζο-πορτοκάλι στα 4 ευρώ. Στο «Τραλαλά», στην Ασκληπιού.

Το καλύτερο μεταμεσονύχτιο κουλούρι.
Κατεβαίνοντας την Καραϊσκάκη θα σε σύρει από την μύτη η μυρωδιά του σουσαμιού. Το «Κουλούρι του Ψυρρή» είναι το ιστορικό εργαστήρι του κύριου Ηλία, ο οποίος σερβίρει νυχθημερόν σε χάρτινες σακούλες ολόφρεσκα και ζεστά κουλούρια. Τα διαλέγεις είτε από τα μεγάλα ψάθινα καλάθια ή κατευθείαν από την καυτή λαμαρίνα.

Το καλύτερο που έχεις να κάνεις Σάββατο πρωί, 11-1
Για τις φίλες του Blog, αλλά και γιατί όχι για τους εκκεντρικούς φίλους: Μαθήματα πλεξίματος από τους γκουρού του σπορ, την οικογένεια Σακαλάκ, στον «ναό» του πλεξίματος που συντηρούν χρόνια τώρα, στην Κολοκοτρώνη 30. Δέχονται και άσχετους. Με κόστος, ένα χαμόγελο!

Το καλύτερο πράγμα που συμβαίνει στη στοά Τζανέιρο.
Μία θεσπέσια, πραγματικά παραδοσιακή, κριτσανιστή κουρού, στο πιο καλά κρυμμένο σημείο της πόλης. Στη «Δωδώνη», μέσα στη Στοά Τζανέιρο (στοά που οφείλει το όνομά της στο ομώνυμο μπαρ των περιθωριακών ξενύχτηδων της Αθήνας). Η μία είσοδός της είναι στη γωνία Σταδίου και πλατείας Ομονοίας και η άλλη στην οδό Λυκούργου. Για να αποφύγεις το κάπως παρακμιακό τοπίο και θαμώνες της στοάς, καλύτερα να επιλέξεις την είσοδο από την Λυκούργου.

Οι καλύτεροι «κρεμαστοί κήποι» του παστουρμά.
Μιράν στην Ευρυπίδου 45. Το πιο ιστορικό αλλαντοπωλείο της πόλης με τον πιο φρέσκο και ψιλοκομμένο (εδώ κρύβεται το μυστικό) αρμένικο παστουρμά. Ακόμα κι αν έχει ουρά, αξίζει να περιμένεις με τις ώρες. Γιατί το αλλαντοπωλείο επεκτάθηκε και δημιούργησε έναν …κρεμαστό κήπο με γκαζόν και αρωματικά φυτά στην πρόσοψή του.

Το καλύτερο κρησφύγετο για σκάκι στην πόλη.
Το «Πανελλήνιο» της Μαυρομιχάλη. Ξύλινες καρέκλες, μαρμάρινα τραπέζια, ελληνικός καφές, λίγες κουβέντες, τρακ-τρουκ τα κομπολόγια. Το στέκι των μανιωδών Κασπάροφ (λέγεται ότι κάποτε ο Ρώσος παγκόσμιος πρωταθλητής, πέρασε από εκεί για μια παρτίδα σκάκι), είναι γεμάτο ειδικά το Σαββατοκύριακο. Κάποιοι λίγοι προτιμούν το τάβλι. Στον τοίχο κρεμασμένα αναμνηστικά από το Βυζίκι Αρκαδίας, το χωριό του ιδιοκτήτη κ. Νίκου: ένα ποίημα αφιερωμένο σ’ αυτό, ημερολόγια, διπλώματα, γνωμικά, εκκλησιαστικές εικόνες. Μαυρομιχάλη 16.

Το καλύτερο σημείο συνάντησης Θεσσαλονίκης – Εξαρχείων.
Μέσα στη Μπούκα των Εξαρχείων. Εισαγωγή αυτοδιαχειριζόμενου εστιατορίου με μαγειρευτά από την Θεσσαλονίκη. Οι μερίδες της Μπούκας (Σολωμού 29) είναι πραγματικά χορταστικές και οι τιμές χαμηλές, σε λέω.

Το καλύτερο σημείο για να δεις άσπρη μέρα.
Γιαούρτι στη «Στάνη», στην Ομόνοια.

Το πιο πολυφωνικό παγκάκι της πόλης.
Είναι το «Παγκάκι», καφενείο στο Κουκάκι, ένας χώρος χωρίς υπαλλήλους και εργοδότες. Εκεί όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται συλλογικά από την ομάδα που το λειτουργεί, μετά από πολύωρες συζητήσεις και ανταλλαγή απόψεων. Σερβίρει αναψυκτικά, καφέ και μεζέδες τους οποίους προμηθεύεται από το κατάστημα εναλλακτικού και αλληλέγγυου εμπορίου «Ο Σπόρος» (στον πεζόδρομο Γ.Ολυμπίου 17-19, στο Κουκάκι).

Το πιο γλυκό γλαστράκι της Αθήνας.
Στο εστιατόριο Galaxy bar & restaurant, στον 13ο όροφο του Hilton Αθηνών. Αν ζητήσεις παγωτό και σου φέρουν ένα γλαστράκι με χώμα φυτεμένο με φράουλες μην διστάσεις. Βούτηξε άφοβα το κουτάλι σου και δοκίμασε το πιο πρωτότυπο παγωτό κρέμα με φράουλες που είχες ποτέ φανταστεί. Όσο για το χώμα …είναι από μπισκότο.

Ο καλύτερος τρόπος για να σκάσεις από πεϊνιρλί.
Πηγαίνεις στον φούρνο Πανόρμου και Αλεξάνδρας γωνία, για προσκύνημα στο «Πεϊνιρλί Ιωνίας», συγκλονιστικό σε όποια εκδοχή κι αν το διαλέξεις (χορτοφαγικό, αλλαντικών κτλ. – απλά ζήτα να στο «βάψουν» με λίγο βούτυρο πριν το τύλιγμα). Και μη σνομπάρεις τα υπόλοιπα, ας πούμε τυρόπιτα- σπανακόπιτα…

Η καλύτερη «επιστημονική» γωνιά της Αθήνας για να πιεις κρασί.
Στην οδό Βουλής, το «Οινοscent» –όπως «innocent»- το νέο (και το μόνο;) wine bar του κέντρου. Εξαιρετικές τιμές, φίνες ποικιλίες τυριών κι αλλαντικών κι «επιστημονικό» προσωπικό για να μη διαλέξεις λάθος ετικέτα.

Το καλύτερο flash-back στη δεκαετία του ‘60.
Στο νούμερο 64 της Ιπποκράτους. Ανοίγεις την πόρτα του «Lounge Decoration» και ξαφνικά βρίσκεσαι μέσα σε σκηνικό σαν παλιά ταινία με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα. Κι ακόμα καλύτερα. Υπέροχα έπιπλα κι αντικείμενα για το σπίτι (καρέκλες, καναπέδες, ραδιόφωνα κτλ.) από αυτά που βλέπεις στις παλιές φωτογραφίες της μαμάς σου.

Η καλύτερη βόλτα τα απογεύματα της Τετάρτης.
Στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση που φέτος καθιερώνει τις «ΤετARTες». Τις Τετάρτες λοιπόν τα εισιτήρια σε πολύ δυνατές παραγωγές (βλ. τις παραστάσεις των Ρομπέρ Λεπάζ, του «Νέο Τσίρκου Βιετνάμ», του Θωμά Μοσχόπουλου, του θεάτρου Schaubuhne Berlin ή τις συναυλίες της Καμεράτας) θα ξεκινούν από € 7! Και μάλιστα, τα € 7 δεν αντιστοιχούν στην ….γαλαρία, αλλά στις καλύτερες θέσεις των δύο σκηνών του πολιτιστικού μεγάρου. Η προπώληση αρχίζει 3 εβδομάδες πριν από κάθε εκδήλωση.

Η καλύτερη μεξικάνικη καντίνα της πόλης.
Βασικά, δεν υπάρχει κι άλλη. Και βασικότερα δεν είναι καν καντίνα. Αλλά, το μικρό μαγαζάκι «Rincon Mexicano» στην οδό Δημητρακοπούλου στο Κουκάκι, έτσι έμεινε στην αθηναϊκή αργκό. Μεξικανοκουβανέζικη συμμαχία σε μικρή κουζίνα με αποτέλεσμα 4-5 νόστιμα και κυρίως πάμφθηνα πιάτα όπως φαχίτας με κοτόπουλο ή μοσχάρι. Και μηχάνημα για margarita…

Ο καλύτερος δάσκαλος σχολής οδηγών.
Εκτός απο όλα τα γνωστά διπλώματα οδήγησης που μπορεί να βγάλει κάποιος στη σχολή του, έχει έναν απίστευτο και απόλυτα πρωτοποριακό και πρωτότυπο τρόπο εκμάθησης οδήγησης! Τον συστήνω ανεπιφύλακτα στους «ανεπίδεκτους» και φοβισμένους υποψήφιους οδηγούς… αλλά και στους έμπειρους που θέλουν να κάνουν επέκταση. Είναι «επιστήμονας» στο είδος του! Ο κύριος Κώστας είναι ο μοναδικός δάσκαλος που γνωρίζω, που κάνει μαθήματα όλο το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα και κάτω απο όλες τις καιρικές και κυκλοφοριακές συνθήκες! Λ. Μαραθώνος 84, Μαραθώνας.

Το πιο ονειρικό Αιγυπτιακό γλυκό της πόλης.
Είναι νόστιμο και συγκινητικά απλό. Ξηροί καρποί και ξερά φρούτα που κολυμπούν σε κρέμα γάλακτος και γάλα. Λέγεται «ομ’άλι» και το βρίσκεις στο εστιατόριο «Αλεξάνδρεια», Μετσόβου 13, στο Μουσείο.

Η πιο γκότθικ εκκλησία της Αθήνας.
Το παρεκκλήσι του Αγίου Ανδρέα στο Κτήμα Συγγρού. Ο μοναδικός ορθόδοξος ναός γοτθικού ρυθμού στην Ελλάδα.

Τα πιο νόστιμα καραμελωμένα κρεμμύδια της πόλης.
Είναι πεντανόστιμα, με γλυκιά γεύση, μαλακά ή κριτσανιστά. Τρώγονται με το χέρι, μισοκλείνοντας ηδονικά τα μάτια. Θα τα βρείτε στους «Μεζέδες της Αφροδίτης», Πτολεμαίων και Αμύντα 6, στο Παγκράτι.

Το πιο cult μέρος για να σε βρει το χάραμα.
Εξάρχεια. Τέρμα Μαυρομιχάλη, «Σκαραβαίος». Αν δεν σε πειράζει ο Μαργαρίτης στη διαπασών και δεν σε ενοχλούν οι κοπέλες που θα σου ζητάνε να τις κεράσεις ποτό, ο Σκαραβαίος είναι το καλύτερο σημείο, στις 6 το πρωί, για: α) να φας βραδυνό/πρωινό, β) να παίξεις χαρτιά, γ) να δεις τόσες πολλές cult φυσιογνωμίες, κάτι ανάμεσα σε ιπποδρομιάκηδες, ξεπεσμένους επιχειρηματίες, τραγουδιστές δεύτερης φωνής σε σκυλάδικα της εθνικής οδού, μαζεμένες σε ένα μέρος. Ανοιχτό και τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας.

Η πιο πλούσια μαρέγκα επάνω σε λεμονόπιτα.
Θεϊκή, αφράτη, ολόφρεσκη (ανανεώνει καθημερινά το στοκ του). Ο λόγος για το ζαχαροπλαστείο του Κοσμίδη, στην Πλατεία Πλαστήρα στο Παγκράτι.

Ο πιο γλυκός τρόπος για να γυρίσεις πίσω στα ‘70ς.
Παγωτό Σικάγο, ζαχαροπλαστείο Χαρά, Πατησίων 339. Άπαιχτη σοκολάτα, γενναία προσθήκη από «παλιάς κοπής» σαντιγύ και από πάνω πλούσιο φιλέ αμυγδάλου. Το ζαχαροπλαστείο κρατάει «γεύση» 70’ς και στο ντεκόρ, ενώ είναι και φιλικό προς τους ξενύχτηδες και τις ξαφνικές λιγούρες τους.

Ο καλύτερος πωλητής χουρμάδων στην πόλη.
Έξω από την κρεαταγορά της οδού Αθηνάς, εκεί που είναι τα stands με τους ξηρούς καρπούς. Ο δεύτερος από τα αριστερά. Θα του πεις: «από τους άλλους θέλω…» και θα του κλείσεις το μάτι. Αυτός αμέσως θα βγάλει ένα κρυμμένο καφάσι με φρέσκους χουρμάδες και πανευτυχής που γνωρίζεις το μυστικό θα ανταποδώσει με μυστηριώδες σχόλιο.

Το πιο σκανδαλιάρικο άγαλμα σε πάρκο της Αθήνας.
Το άγαλμα του Έρωτα που σπάει το τόξο του, στο Ζάππειο. Φωτογραφίζονται μπροστά του όλοι οι τουρίστες που διασχίζουν το πάρκο… αλλά και όσοι έχουν υποφέρει από αυτόν.

Το καλύτερο μέρος της Αθήνας για να νομίσεις ότι είσαι στο Λονδίνο.
Αυτά τα 20-30 μέτρα της Αιόλου που ενώνουν Πανεπιστημίου και Σταδίου, όπου η φορά των αυτοκινήτων είναι ανάποδη, όπως στη βρετανική πρωτεύουσα. Μόνο που τα τιμόνια παραμένουν αριστερά…

Η πιο μυστική είσοδος κινηματογράφου.
Αν είσαι στη Σταδίου και ψάχνεις την είσοδο του κινηματογράφου Άστορ Hollywood 3D (Σταδίου 28) δεν πρόκειται να την ανακαλύψεις ποτέ. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να περπατήσεις μέχρι τον πεζόδρομο της Κοραή και να μπεις στην ομώνυμη στοά, δίπλα στα Starbucks. Στα 20 βήματα θα δεις τα τραπεζάκια ενός café. Εκεί μπαίνεις. Το Άστορ, ένας από τους πιο παλιούς κινηματογράφους της Αθήνας, τώρα ανακαινισμένος και πλήρως εξοπλισμένος με την πιο καινούργια τεχνολογία, έχει την είσοδό του «καμουφλαρισμένη» από το μεγάλο και φιλόξενο μπαρ-φουαγιέ του. Η αμφιθεατρική αίθουσά του, αρκετά σκαλιά πιο κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, σε αποζημιώνει για το «incognito» της εισόδου.

Το καλύτερο σημείο της πόλης για να σου σπάσουν τα νεύρα.
Δοκίμασε να διασχίσεις οποιαδήποτε ώρα και μέρα, με οποιοδήποτε μέσο το σύντομο κομμάτι της Ερμού που ενώνει την πλατεία Μοναστηρακίου με την αντίστοιχη Ασωμάτων. Μια σειρά παρκαρισμένων αυτοκινήτων αριστερά, μια ακόμα δεξιά, μια επιπλεόν σειρά με ταξί που ικανοποιούν το δίκαιο αίτημά τους για πιάτσα, οδηγοί με αλάρμ που ψάχνουν για πάρκινγκ, άλλοι που το βρήκαν αλλά δυσκολεύονται να παρκάρουν, ένα χάος που εξασφαλίζει δεκάλεπτη και βάλε, καθημερινή νεύρωση σε ένα δρόμο διπλής λωρίδας κυκλοφορίας.

Το καλύτερο σημείο για να βρείς σοκολατένιες βίδες.
Εκατοντάδες βίδες, καρόβιδες – μεγάλες, χοντρές, φτιαγμένες από μαύρη ή γάλακτος σοκολάτα, πασπαλισμένες με κακάο για σούπερ-ρεαλιστικό εφέ σκουριάς. Τις βρίσκεις δίπλα στα νομίσματα (επίσης από σοκολάτα), σε ένα από τα καλύτερα και παλαιοτέρα ζαχαροπλαστεία της Αθήνας: Αριστοκρατικόν, Καραγεώργη Σερβίας 9, Σύνταγμα

Το καλύτερο …ταριφο-καφέ και όχι μόνο…
Το «smart-snack» στη Βεντήρη, ακριβώς πίσω απο το ξενοδοχείο Χίλτον. Ο κύριος Χρήστος, πρώην ταρίφας, με καρδιά μάλαμα, κέφι 16χρονου και γνώσεις Αϊνστάιν, σας σερβίρει πρόθυμα ότι τραβάει η ψυχή σας με χαμόγελο και με διάθεση που σίγουρα θα επηρεάσει θετικά τη μέρα σας! Εκτός απο τους «high-class» ταξιτζήδες που θα βρείτε ανάμεσα στους πελάτες, οι υπόλοιποι θαμώνες είναι κυρίως high tech freaks και golden boys (and girls, φυσικά!), που προτιμούν το μικρό καφέ, εκτός του private χαρακτήρα του, και λόγω του 24/7 hot spot Internet corner που διαθέτει το κατάστημα, αλλά και την πάντα ενημερωμένη περιοδικοθήκη, που είναι διαθέσιμη, δωρεάν φυσικά, σε όλους τους θαμώνες.
 
 

Διαβάστε περισσότερα...

Η κατάργηση του γράμματος “Ν” και η σχέση του με τον εγκέφαλο

Ν = Νούς – Νόμος καί τά Νερά στήν φύσιν.
Συμβολίζει το δημιούργημα, την ατομική ύπαρξη, τη Θεία αρχή που ενώνει τον ανταγωνισμό των δύο πόλων και τους ενώνει σε έναν. Ζώδιο ο Ζυγός. Στο πνευματικό, η αιώνια δράση της ζωής. Στο νοητικό, η συνένωση των συγκινήσεων, η αμοιβαιότητα της στοργής. Στο φυσικό, η ισορροπία στη σχέση των φύλων.
Είναι η μετενσάρκωση, η δικαιοσύνη στον υλικό κόσμο. Η παρουσία του στις μαγικές βοές προετοιμάζει τον άνθρωπο για ένα καλλίτερο μέλλον, απομακρύνει τις αντιξοότητες, βοηθά στην αναδρομή στις προηγούμενες ζωές.
- Κάθε γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου εκπέμπει ήχο και εικόνα. Κάθε λέξη τέθηκε από τους «Ονοματοθέτες», νομοθέτες θα τους λέγαμε σήμερα, με ακρίβεια και όχι τυχαία και έχει άμεση σχέση Αιτίας καιΑιτιατού, μεταξύ Σημαίνοντος και Σημαινομένου.
Εάν πάμε δε στις Επιστήμες, τα παραδείγματα είναι ατελείωτα και άκρως διαφωτιστικά, αλλά και διδακτικά για τις επόμενες γενεές.


Σχετικά πρόσφατα (1996) στο Ιατρικό Περιοδικό MEDIZIN-JURNAL στην Γερμανία, δημοσιεύτηκε μία επιστημονική εργασία, σύμφωνα με την οποίαν:
« Η εκφορά του γράμματος «Ν» μεταφέρει οξυγόνο στον εγκέφαλο και ότι δεν ήταν τυχαίο το γεγονός της τοποθέτησης του «Ν» στο μέσον ακριβώς του Αλφαβήτου– στο πρώτο Ελληνικό Αλφάβητο με τα 27 γράμματα ».
( Εκτός αυτού στο Χάρβαρτ, από ιατρικές έρευνες διαπιστώθηκε ότι η απαγγελία των Ομηρικών Επών στο πρωτότυπο, εκτός των άλλων, κάνει καλό στην καρδιά, ως αναπνευστική άσκηση…)
Με αφορμή τις έρευνες αυτές των ξένων επιστημόνων θα αναρωτηθούμε και εμείς: Είναι τυχαίο πάλι το γεγονός ότι το «ους» (το αυτί) που ακούει και μαθαίνει-όπως μας διδάσκει και η Σύγχρονη Ψυχολογία- γίνεται με το «Ν» ο « Νούς » που σκέφτεται, ενεργεί και αποφασίζει; Και δικαιούμαι να ερωτήσω:
Γιατί εμείς γίναμε διώκτες του «Ν»;
Γιατί θέλομε να φτωχύνομε τον εγκέφαλο των επομένων γενεών στην χώρα μας;
Ως μάχιμος Εκπαιδευτικός και συγγραφέας επιστημονικού συγγράμματος
( ΔΥΣΛΕΞΙΑ, Αθήνα 1994, Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, 6 η Έκδοση σήμερα), νομιμοποιούμαι να ερωτήσω, αλλά και να προτείνω στο τέλος: Η Ελληνική Γλώσσα έχει πάρει πλέον μία μορφή τέτοια που δεν έχει ανάγκη από άλλες ακρότητες. Άλλωστε και τις ακρότητες του Ψυχάρη τις απέρριψε (τοπωσιά ή ντοπιολαλιά κλπ.). Δεν λέω να επιστρέψομε-και δεν μπορούμε άλλωστε- στην «Καθαρεύουσα», η οποία επίσης είναι μία μεγάλη παρεξήγηση.
Μερικοί ξένοι Ειδικοί έχουν γράψει για το σημαντικό έργο της Καθαρεύουσας στην Γλώσσα μας, μετά το 1821. Ίσως ακόμα σήμερα να λέγαμε «ο Μινίστρος= Υπουργός ή το Χοσπιτάλι=το Νοσοκομείο κλπ», αλλά αυτό πέρασε απαρατήρητο στον τόπο μας και το Γλωσσικό Ζήτημα δεν έπρεπε να είχε υπάρξει…
Όμως σήμερα αναρωτιέμαι: Είναι τυχαίο άραγε που καταργήσαμε το γράμμα «Ν» στο τέλος των λέξεων και τα σχολικά μας βιβλία γράφουν το « εμβαδό » (!), αντί το εμβαδόν !! (Στα σχολικά βοηθήματα όμως διαβάζομε «το εμβαδόΝ», δηλ. εκεί διατηρείται το Ν, ενώ το επίσημο Κράτος στα βιβλία (ΥΠΕΠΘ, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) το έχουν καταργήσει !!
Για ποιον λόγο αυτή η ακρότητα;
Για ποιον λόγο επίσημα διδάσκομε στα σχολεία μας κανόνες που κατασκευάστηκαν αυθαίρετα, π.χ. χθες συνάντησα το Δήμαρχο (το φίλο, το Σύμβουλο κλπ. κλπ…). Το γράμμα Ν είναι οργανικό και όταν το κόβομε πονάει. Είναι σαν να κόβομε το δακτυλάκι μας…. Εάν κάποιος αντιτείνει ότι αυτό είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια, θα πρέπει να του πούμε ότι «η λεπτομέρεια κρατάει τον Παρθενώνα»!
Να θυμίσω όμως εδώ και το ωραίο, ειρωνικό κείμενο του Οδ. Ελύτη τότε:
«ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ», όπου καταλήγει :
«Κανένας Ηρώδης δεν θα τολμούσε να διατάξει τέτοια γενοκτονία, όπως αυτή του τελικού –Ν-, εκτός κι αν του’ λειπε η οπτική του ήχου…»
Ο Γ. Ρίτσος έγραψε επίσης:
«Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει…».
Δυστυχώς, όμως, διαπιστώνομε σήμερα ότι μετά το Νι, έρχεται και η σειρά του
τελικού Σίγμα (Σ). Κάποιοι δημοσιογράφοι στα κανάλια λένε κιόλας:
«η μέθοδο», η «οδό» , «η πλήρη! ένταξη» (!) κ.τ.ο.
Καλλιεργούν έτσι αυθαίρετα ένα αρνητικό γλωσσικό πρότυπο στους νέους μας με
την τεράστια δύναμη των ΜΜΕ και το σχολείο ανήμπορο να αντιδράσει, αλλά και
την κοινωνία παθητικά να δέχεται ως περίπου μοιραία την εξέλιξη αυτή.
Μετά από όλα αυτά διατυπώνω την εξής άποψη και καταθέτω στο Συνέδριό σας την δική μου «Θεωρία» για το εν λόγω ζήτημα:
Διεθνώς μελετάται η μοναδική μουσικότητα της Ελληνικής Γλώσσας και ο
αντίκτυπός της στην πνευματική διαύγεια του ανθρώπου. Το γράμμα «Ν» διεγείρει τον εγκέφαλο θετικά και ενεργοποιεί τον άνθρωπο να σκέφτεται σωστά.
Το τελικό Σίγμα ηρεμεί τον άνθρωπο. Αυτό το δέχεται και η σύγχρονη Ψυχιατρική. Οι Αρχαίοι Έλληνες τα εγνώριζαν όλα αυτά και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μόνον εμείς οι Έλληνες λέμε «Τα είπα με το Νι και με το Σίγμα» και δεν λέμε με άλλα γράμματα, (παρ΄ όλο που έχομε στις καταλήξεις των λέξεων και άλλα γράμματα), διότι το Νι ενεργοποιεί το μυαλό μας να σκεφθούμε σωστά και το Σίγμα ηρεμεί την ψυχή μας, αφού μιλήσουμε δημόσια ή ιδιωτικά.
Η σύγχρονη Ψυχογλωσσολογία δέχεται ότι η Γλώσσα και η Σκέψη γεννιούνται
ταυτόχρονα και εξελίσσονται παράλληλα και συνιστούν ανά πάσα στιγμή μία
αξεχώριστη ενότητα.
Η Γλώσσα ενσαρκώνει την Σκέψη και η Σκέψη ουσιώνεται σε Γλώσσα. Είναι ένα νόμισμα με τις δύο όψεις του. Δεν μπορεί να υπάρχει η μία πλευρά, χωρίς την άλλη. Δεν μπορούσε να υπάρξει Ελληνική Σκέψη χωρίς την Ελληνική Γλώσσα. Είναι γεγονός ότι η ποιότητα και ποσότητα «καταγραφών» στην Σκέψηπροσδιορίζει και το νοητικό επίπεδο κάθε λαού. Επομένως και το νοητικό επίπεδο καθορίζει και την ικανότητα της δημιουργίας Πολιτισμού.
Το Ελληνικόν Αλφάβητον, στην πορεία των χιλιάδων ετών του ήταν αρχικά
Ιδεογραφικό, στη συνέχεια επινοήθηκε το Εικονογραφικό, έπειτα φθάσαμε στο Γραμμογραφικό, κατόπιν στο Συλλαβογραφικό (Γραμμική Α και Β) και τέλος καθιερώθηκε το ισχύον σήμερα Φθογγογραφικό, που είναι αξεπέραστο και στο οποίο οφείλεται η δημιουργία της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού Οικουμενικού Πολιτισμού. Έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε, ως κόρη οφθαλμού, την Ελληνική Γλώσσα και να αντισταθούμε στην κακοποίησή της.
Σπύρος Μάρκου
Διευθυντής 3ου
Δημ. Σχολείου Λαρίσης
x1Καταρχήν είναι πολύ σημαντικό να αναφέρουμε ότι στο αρχαίο ελληνικό αλφάβητο των 27 γραμμάτων, υπάρχει ένα ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ το οποίο θα πρέπει να βρίσκεται στην 14η θέση.
Πρόκειται βεβαίως για το γράμμα Ν που εισαπέχει 13 γράμματα από το πρώτο γράμμα και 13 γράμματα από το τελευταίο.
Το γράμμα Ν όμως είναι ακριβώς το αρχικό γράμμα της λέξης ΝΟΥΣ.
Όπως γνωρίζουμε, στην εποχή της Αρχαίας Ελλάδας, ο ΝΟΥΣ εκφράζεται πίσω από το πρόσωπο του πατρός «ανδρών τε θεών τε» του Δία, βασικό σύμβολο του οποίου είναι ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ, ο οποίος θα μπορούσε να αναπαρασταθεί θαυμάσια σχηματικά με το σχήμα που προκύπτει από το γράμμα Ν.
Ο ΝΟΥΣ λοιπόν και το θέμα της εξέλιξης της νόησής μας αποτελεί το ζητούμενο που βρίσκεται ΚΡΥΜΜΕΝΟ πίσω από την πρόθεση της δημιουργίας του Ελληνικού Αλφαβήτου!x2Μία μεγάλη έκπληξη μας περιμένει αν ΜΕΓΕΘΥΝΟΥΜΕ αυτό το γράμμα Ν, έτσι ώστε να ΚΑΛΥΨΕΙ ολόκληρο τον πίνακα του Αλφαβήτου. 




Διαβάστε περισσότερα...